Ano: 2007
Prácticas mafiosas
Cando me metín en todo isto sabía perfectamente onde me metía, por iso non me sorprende comprobar que todo aquilo que oía era realmente certo. Dende que formo parte da candidatura do BNG por Xunqueira de Ambía decateime de que moita xente me evita, coma si tivese piollos… O mesmo lle sucede os demais membros da candidatura, convertéronnos en enemigos do pobo.
¿Por que pasa iso? ¿Cómo sucede iso? Iso ocorre porque temos un alcalde, José Luis Gavilanes, do PP, que goberna o Concello coma un ganster o seu territorio. Controla e manipula o que é del e tamén o que non é del. Él é quen da traballo, directa ou indirectamente, a maioría dos paisanos da vila, centos de familias viven grazas a sua bondade e, aínda que moitas veces se senten explotados nos seus traballos, prefiren seguir a súa doctrina antes que quedar sen pan.
Moitas destas persoas dixerónnos que teñen prohibido dirixirse ou confraternizar en público cos membros da candidatura do BNG, que calquer acercamente pode acarrearlle consecuencias moi serias.
Éste senvergoña leva 28 anos na alcaldía do Concello de Xunqueira de Ambía. Entón non tiña nada e hoxe ten todo un imperio a conta de irse quedando cos negocios e propiedades compradas a precio de saldo a aqueles que se ven afogados económicamente, víctimas da súa política. Outros montan negocios con él en sociedade porque saben que é a única maneira de que saían adiante. Trátase, coma na Idade Media, dun dereito de pernada.
Os paisanos do pobo tan so ten duas saídas: baixarse os pantalóns e acceder a tódolos seus designios ou marcharse para sempre do que foi seu fogar. Por ésta última vía optamos nos últimos 28 anos mais de 2.000 persoas. Trátase, en certo modo, dunha limpeza étnica: os que non cedemos a sua chantaxe ímonos de tal maneira que a proporción de lacaios vai en aumento a pesar da diminución da poboación.
Os mais afortunados son os xubilados, que non dependen del pra cobrar a fin de mes, pero son a vez os mais vulnerables e manipulables, ó non ter a súa carón os membros da familia que os defendan. Por iso cando un cacique os vai a recoller a súa casa, suben o coche; cando lles meten o voto do seu partido na man, cóllenno; cando os acompañan ata a porta do colexio -e a veces ata a urna- non rechistan; van dereitiños a urna co sobre que lle deron -mirando de reollo con nostalxia a liberdade que dan as cabinas pra elexir un voto libre- porque saben que dende atrás os vixían.
E logo temos que escoitar, dende Madrid, a membros do PP denunciar que en Euskadi non se vota con liberdade. Xa nos gostaría en Galiza a liberdade dos vascos.
dependencia da senda
dependencia da senda:
Concepto moi relacionado coa visión neoinstitucionalista, que fai referencia ós límites existentes nas posibilidades de desenrolo dunha sociedade ou colectivo dependendo do punto de partida histórico. Plantexa que non todo é posible, porque calquera cambio depende da situación da que se parte, daquilo que se ten ó alcance para producir un cambio. Trocede da expresión anglosaxona path dependence.
os cidanáns importamoslle unha m€rd@
Onte pasou Rajoy por Ourense e deixou a mesma sensación que vai deixando por todo o territorio estatal: que os cidadáns importamoslle unha m€rd@. Él, como repite moitas veces, está a outra cousa. Chegou a Ourense e ponse a falar de que si Batasuna se presenta, que si o Goberno cedeu a sua chantaxe,… que onde estaba Zapatero o 11-M as 07.00 da mañá.
O que está facendo este político miserable cada día é levar o seu engano por cada cidade que visita -normalmente todas gobernadas polo PP- e pasar por alí unha cortina de fume pra que non se vexan os problemas que realmente preocupan os cidadáns de a pe: falta de vivenda protexida, ausencia de garderías infantís públicas para nenos –GALESCOLAS– e centros de día para os nosos maiores, nula creación de zonas verdes nas cidades e invasión do cemento por toda a xeografía, difícil acceso -por méritos- a un posto de traballo fixo e ben remunerado, preocupación pola presencia de políticos corruptos nas suas candidaturas, etc.
Rajoy so ten que decir cada día a palabra máxica -Batasuna- para que en todos os medios non se fale doutra cousa, para que non se mencione a sua nefasta xestión nos concellos e a sua despreocupación polas necesidades dos ciudadáns. Tamén é de lamentar a actitude do PSOE porque cae en todas e cada unha das suas trampas.
Os cidadáns preocupanos os temas que afectan os nosos concellos, o 27-M imos elexir os representantes que nos gobernarán durante os próximos cuatro anos, de eles dependerá que a nosa calidade de vida mellore ou empeore… Batasuna, ETA, ou o 11M, nestes intres, IMPORTANNOS UNHA M€RD@ !!
Co voso voto destruíu o futuro do noso concello
Para os seus lacaios resultará entenrecedor ver como o seu Alcalde lle pide o voto para construílo futuro de Xunqueira de Ambía. Quen pide ese voto de futuro os paisanos do noso Concello é un Alcalde que leva a gobernar aquí dende fai 28 anos.
Foron 28 anos de cacicadas, de tropelías e de persecucións. Foron 28 anos de destrución, de aniquilación do noso concello e agora fálanos de futuro. ¿Futuro para quen? Con este Señor so teñen futuro el e uns cantos; os demais, do mesmo modo que sucedeu durante os últimos 28 anos estamos abocados a marcharnos do noso Concello pra poder ter ese futuro que él nos negou.
Este Alcalde, con diferentes partidos, con diferentes concelleiros, colleu o goberno local no ano 1979. Tiña entón o noso Concello mais de 4.000 habitantes, hoxe quedan poucos mais de 1.800. Todos e cada un dos nosos pobos tiñan vida, bulía neles unha gran actividade. Eran pobos cheos de nenas e nenos, xente moza que casaba e quedaba no pobo, veciños e veciñas que se axudaban os uns a outros nas súas actividades cotiás, xente maior que transmitía a súa sabedoría e cultura as xeracións vindeiras.
Nos pobos de hoxe non sobra ningún vello, pero faltan as nenas e nenos, mozas e mozos que os escoiten. Tan so lles queda falar entre eles a espera do próximo enterro, a espera de que cheguen as suas fillas e fillos, netos e netas que están lonxe do seu fogar, pra que se aleden un día, sí, mais pra enchelos de tristura durante as vindeiras semanas. Tanto desgaste emocional debería estar penado.
Os nosos pobos non son os de antes, son pobos con casas vellas en ruínas, pobos de airas baleiras, sen vida, sen tabernas, sen quen a dar parola, con rúas e mazadoiros sen xente, fornos caidos, desaparecidos, casas novas pechadas durante largas tempadas,… tan so os veráns nos aproximan o que algún día chegamos a ser.
CO TEU VOTO DESTRUÍU O FUTURO DO NOSO CONCELLO
Para os seus lacaíos resultará enternecedor ver como o seu Alcalde lle pide o voto para construilo futuro de Xunqueira de Ambía. Quen pide ese voto de futuro os paisanos do noso Concello é un Alcalde que leva gobernando aquí dende fai 28 anos.
Foron 28 anos de cacicadas, de tropelías e de persecucións. Foron 28 anos de destrucción, de aniquilación do noso concello e agora fálanos de futuro. ¿Futuro para quen? Con éste Señor so teñen futuro él e uns cantos; os demais, do mesmo modo que sucedeu durante os últimos 28 anos estamos abocados a marcharnos do noso Concello pra poder ter ese futuro que él nos negou.
Este Alcalde, con diferentes partidos, con diferentes concelleiros, colleu o goberno local no ano 1979. Tiña entón o noso Concello mais de 4.000 habitantes. Todos e cada un dos nosos pobos tiñan vida, bulía neles unha gran actividade. Eran pobos cheos de nenas e nenos, xente moza que casaba e quedaba no pobo, veciños e veciñas que se axudaban os uns a outros nas súas actividades cotiás, xente maior que transmitía a sua sabiduría e cultura as xeracións vindeiras.
Nos pobos de hoxe non sobra ningún vello, pero faltan as nenas e nenos, mozas e mozos que os escoiten. Tan só lles queda falar entre eles a espera do próximo enterro, a espera de que cheguen as súas fillas e fillos, netos e netas que están lonxe do seu fogar, pra que se aleden un día, sí, mais, para enchelos de tristura durante as vindeiras semanas. Tanto desgaste emocional debería estar penado.
xente
Olla a rúa de atrás
olla o chan oe o mar
olla os que xa non están
oe o bardo cantar
olla o chan oe o mar
olla os que xa non están
oe o bardo cantar
Oe o son do andar
son os que veñen sen pan
saen do seu despertar
collidos da túa man
Ollame óllate
olla os ollos dos que ven
ven de ti ven de min
óllame óllate
xente que vai soa
xente que vai embora
xente que namora a
xente
xente diferente
xente intelixente
xente intermitente
xente
xente divertida
xente distendida
xente a túa medida
xente
xente que comprende
xente que sorprende
xente que non se vende
xente