Ano: 2008
Men in coats
Men in coats facendo unha perform dun dos videos máis vistos da historia en You Tube: evolution of dance. Son uns xenios. Uns xenios capaces de sacar a chisteira dun coello… será que moen do revés?
Carta dunha traballadora de Adolfo Dominguez (ex-quintanista)
Non é moi habitual que publique aquí contidos en castelán, máis quero conservar esta carta tal e como chegou á miña caixa de correo. É a carta dunha traballadora de AD logo dunha reunión co xefazo, AD, aquel que lanzaba tantos eloxios a Anxo quintana cando lle concedeu a prezo ‘de amigo’ 1.000.000 de metros cadrados no Val da Raveda. Agora que dito proxecto ven de ser anulado, agás aquelas partes que serven para gañar o favor dos traidores, a ameaza cerne sobre os de sempre: os traballadores, os mesmos aos que durante tantas xeracións esta empresa leva chuchado a sangue. Cousas do capital… é insaciable!
Hola, tengo que pediros un favor y es el siguiente:
Necesito que hagáis circular esta carta a todos vuestros
contactos, es muy importante, ante la injusticia que se
está llevando a cabo en AD. Hoy fue la gota que colmó el
vaso. Esto es increíble. Lo que sí os pido, es que cuando
reenvieis este e-mail, por favor, tenéis que eliminar mi
dirección por posibles represalias.
Una trabajadora de Adolfo DomínguezBuenas tardes,
Soy una trabajadora de Adolfo Dominguez, por temor a
represalias no voy a decir mi nombre. Hoy nuestro jefe
(léase Adolfo Dominguez, en persona) nos ha decepcionado
enormemente.Pues ha decidido reunir a todos los trabajadores de sus
fábricas de la ciudad de Ourense para comunicarnos que
desea congelarnos la parte del sueldo que sube todos los
años con el IPC, es decir, la subida del IPC. Lo cual es
ilegal, además la empresa no presenta pérdidas, al
contrario, tenemos ganancias. Bien, puesto que con el primer
intento no lo ha conseguido (es la segunda reunión, ya que
la 1ª fue con nuestros sindicatos), hoy nos ha llamado
TONTOS a la cara y CORTOS (dicho literalmente), ya que no
entiende que haya gente que se niegue a dar su parte de
salario para paliar la crisis ¡y no para de abrir tiendas
que no dan ganancias!. Sí, nos ha insultado a la cara, nos
ha dicho que no somos lo suficientemente inteligentes como
para saber que recortarle el salario a alguien en épocas de
crisis nos beneficiaría. ¡Ah! Por cierto, mi sueldo y el de
la mayoría no supera los 700€. Ya sé que corren malos
tiempos, pero lo que a nadie le entra en la cabeza es que
hable de crisis, de vacas flacas y luego nos cuente que ha
comprado unos terreros (para quien conozca la provincia de
Ourense, están por detrás del Parque Tecnológico) por la
friolera de 6.000.000 €. Estos terrenos, han sido
expropiados a 800 personas (lo de expropiación se le
escapó, quiso decir que fueron comprados…) por la Xunta
de Galicia, para hacer unas instalaciones increíbles y que
van a quedar muy bien. Sí,claro, ¿a costa de quien?
¿quiénes vamos a pagar esos terrenos? ¿los empleados?
¿cómo se puede comprometer alguien a pagar semejante
cantidad de dinero y luego tener la poca vergüenza de pedir
a sus empleados congelación salarial? Lo siento, pero yo
seré TONTA y CORTA, pero no lo entiendo. Además, Sr.
Dominguez esas no son formas. No se puede coaccionar a un
trabajador que por ley no está obligado a hacer semejante
esfuerzo, porque aunque a Vd. le parezca calderilla a
quienes tenemos un sueldo mínimo no nos lo parece. Además
ha intentado darnos clases para ahorrar, a nosotros, a la
clase obrera, que cada mes hacemos ‘malabarismos’
para llegar a fin de mes. Esa gente que tiene que dar de
comer a sus hijos, pagar su hipoteca o que simplemente lucha
cada mes contra esta maldita crisis. No señor, no son
formas. Nos ha faltado al respeto. Según Vd., Adolfo
Dominguez, la empresa, somos todos y no se nota, cuando hay
beneficios nosotros no somos recompensados por nuestro
trabajo.Sin embargo, en épocas de crisis…¿debemos
ayudarle?El Sr. Dominguez tuvo la osadía,con su verborrea habitual,
de indicarnos que si notábamos que algún compañero no
trabajaba al 100% y estaba’vagueando’, que lo
delatáramos a nuestros superiores, ni que esta empresa
fuera la Inquisición Española de Franco y él Inquisidor
Jefe. Otra de sus ‘lindezas’: ‘La gente que
está en el paro es porque no quiere trabajar’, sí han
leído bien, esto es lo que nos ha dicho. Él que todo lo
que tiene se lo debe a su padre (que en paz
descanse)incluído su nombre y el de su empresa (Adolfo
Domínguez).¿Acaso alguien pensaba que esta empresa la ha
levantado él solito?Pues bien, concluyó la reunión diciendo que, quien no
esté de acuerdo con él deberá de dar su nombre a su jefe
de departamento. Curiosamente no dijo para qué debemos
dárselo. En fin, creo que a estas alturas de la lectura,
todo el mundo se habrá dado cuenta de sus intenciones.
Visto lo visto y por desgracia, los despidos masivos están
a la vuelta de la esquina. En fin, en esta empresa no hay
unión y me imagino que la mayoría bajarán la cabeza
(ojalá me equivoque, ¡ojalá!) ante este impresentable
empresario.UNHA FORTE APERTA
LARANXO
Eses terreos, efectivamente vannos pagar os empregados e tamén os donos expropiados que, seguramente, se viron na obriga de vender eses terreos moi por baixo do seu valor. Prometeránlle, iso si, emprego e riqueza para xeracións… ate que se farte, cerren todo ou, pior, lle prendan lume, e vaían coa “festa” a outra parde. Hoxendía as factorias de AD están na china, aquí non queda máis que a loxística, para levar as tendas os pedidos nesta sociedade que bate records de parad@s, grazas, en boa parte, a externalización da produción que esta e tantas empresas están facendo. Iso sí, a conta das axudas públicas financiadas por todos nós.
A estupidez destes dirixentes voraces traime a memoria un artigo de Michael Moore, “Adeus General Motors“. Dígolle o mesmo, por adiantado… “Adeus Adolfo Domínguez”.
GM loitou obstinadamente contra as normativas medioambientais e de seguridade. Os seus executivos ignoraron arrogantemente os coches “inferiores” procedentes de Xapón e Alemaña, que se converteron no patrón ouro dos compradores de automóbiles. E estaban empeñados en castigar ós seus traballadores sindicados, polo que botaron a miles deles sen máis razón que a de mellorar os resultados da compañía a curto prazo. A partir dos anos oitenta, cando GM tiña uns beneficios récord, trasladou innumerables postos de traballo a México e a outros lugares, e destruíu así as vidas de decenas de miles de estadounidenses que traballaban duro. A maiúscula estupidez desta política foi que, unha vez que eliminaran os ingresos de tantas familias de clase media, ¿quen crían eles que podería permitirse comprar os seus coches? A Historia rexistrará esta metedura de pata, da mesma maneira que agora escribe […] sobre como os romanos envelenaron sen querer a súa rede de auga con chumbo letal nas súas tubaxes
[EDIT 13/04/2010] Esta carta foi publicada en La Región o 15 de outubro de 2008, de ahí que este post fose reubicado a esa data
Preto de 8.000 persoas súmanse ao Boicot a Adolfo Domínguez en Facebook
Delegados ou representantes?
Recentemente o BNG celebrou unha Asamblea Nacional para elexilo candidato nacionalista a presidencia da Xunta de Galiza. Foi a primeira vez que non puideron acudir tódolos militantes do partido porque éstes así o decidiran por maioría na anterior Asamblea Nacional. A militancia tomou naquel intre a determinación, difícil -seguro-, de que as vindeiras Asamleas se celebrasen con delegados e… ¿Foi así? ¿Cumpríuse o mandato dos militantes?
Con esta pregunta quero estrenar unha nova categoría neste blog que vai levar a etiqueta ‘diccionario político’, na que irei aclarando diferentes conceptos que os responsables políticos utilizan a miudo ignorando o seu verdadeiro significado (prefiro pensar que os ignoran a pensar que os utilzan neglixentemente). Agora imos ver como dende a Ciencia Política se definen os conceptos de representatividade e delegación .
Delegado, -a: político que exclusivamente transmite e agrega as vontades dos cidadáns para producir unha decisión colectiva sen alteralas, coma si se tratase dun avogado ou, dende unha postura máis extrema, como si fose un notario dos cidadáns. Oponse ó concepto de representante.
Representante: Político que non está sometido a un mandato imperativo e que, por tanto, elabora as políticas a partir da interpretación que fai das preferencias dos cidadáns e das súas propias conviccións. Oponse ó concepto de delegado.
Ben. Tendo en conta como transcurriu o proceso previo a elección de ‘delegados’ para a Asamblea Nacional e o sistema utlizado, listas cerradas -o mesmo que se utiliza para elexir os deputados ó Parlamento Galego, por por un exemplo. A ninguén, no seu sano xuizo, se lle ocorrería dicir que eses deputados son delegados dos cidadáns na cámara parlamentaria-, non se pode afirmar que cada un deses pseudodelegados sexan a voz daqueles que os elexiron. Para que iso sucedese tería que seguirse un proceso distinto, mediante un sistema aberto, onde calquer militante co aval -ou delegación- dun número mínimo de afiliados (5, 6,… 10) puidése acudir a Asamblea Nacional sen a necesidade de pasar pola criba das Asambleas Comarcais.
E ahí vai unha primicia: O día 5 de outubro de 2008 celebróuse en Santiago de Compostela a Primeiro Congreso Nacional de Representantes do BNG para elexir a Anxo Quintana como candidato a presidencia da Xunta… en contra dos estatutos do BNG que esixían que fosen os delegados.
La Región traspasa a fronteira
O xornal conservador radical ourensán nunha editorial titulada “O BNG traspasa a fronteria“ do día 11 de outubro de 2008 sae o rescate de Anxo Quintada e do novo BNG trala asamblea do pasado 5 de outubro, unha asamblea “a galega”, recalca o editor. Aplauden (coas orellas, por suposto) o feito de que Quintana se desprendese do sector idealista do BNG outorgándolle unha víctoria sobre estes que nunca se deu, espececialmente sobre Camilo Nogueira e Xosé Manuel Beiras; dalle a benvida a posicións máis centristas e abertas, ou o que é o mesmo, aplauden (de novo coas orellas) que a dirección do BNG se afaste das liñas identitarias do partido.
A que ven todo isto? É evidente, todo ten que ver co negocio dos responsables do xornal La Región. Un diario que está en quebra técnica e que conta cunha única posibilidade de sair a frote: as axudas públicas. Axudas que non aparecen soamentes en forma de subvención, senón -e sobre todo- en forma de publicidade institucional, un recurso fundamental para este xornal, especialmente agora que estamos en plena crise financieira e reduciuse de xeito drástico o gasto en publicidade da empresa privada, sobre todo o do sector inmobiliario -macrourbanizacións, axencias inmobiliarias (pasaron de anunciarse no xornal ourenán perto de 40 axencias a diario a tan só 17… e segue baixando),…-. Mentres a Xunta siga pagando os donos do xornal poderan seguir levando unha vida de luxo, moi por encima das súas posibilidades reais: grandes coches, restaurantes, hoteis, viaxes,… Non teño nada que envexar daqueles que si son merecedores de tales luxos, cando é froito da súa propia labor, pero anóxame cando se fai a conta dos cartos do contribuinte.
Admito que as posibilidades e a linguaxe dos medios de comunicación afecta necesariamente a unhas organizacións, coma os partidos, que dependen da comunicación social, admito que para gañar unhas eleccións necesítase principalmente unha boa xestión da imaxe e da mensaxe que os medios de comunicación de masas propagan por todos lados, admito que se necesíta máis dos medios de comunicación que da propia militancia dun partido, mais non admito que o BNG caía nesa trampa. Anxo Quintana caeu nela e os responsables do xornal La Región son sabedores desta circunstancia.
Eu son sabedor de que a relación entre medios de comunicación e partidos é complexa, dado que os partidos sempre tentaron e tentarán utilizar os medios como pezas das suas estratexias de propaganda. A cuestión agora é si esta relación se pode invertir no futuro e sexa o medio de comunicación, neste caso o xornal ourensán, unha vez superada a súa crise financieira, quen utilice ó partido para os sus intereses (… e de feito xa o esá facendo).
Actualización a 16 de outubro de 2008: O diario coruñés, La Voz de Galicia, non se quere quedar atrás, encumbrando a Anxo Quintana por poñer fin o frentismo dominante do BNG.
Vía Chuza!
Sobre inxenuos, ignorantes e/ou imprudentes
Acabo de ler un artigo de Juan Gérvas titulado Malicia Sanitaria e prevención cuaternaria, publicado na Gaceta Médica de Bilbao, que debe levarnos a reflexión sobre as angueiras e o proceder de persoas que ocupan cargos de responsabilidade pública, especialmente políticos. Cada día vémonos afectados por decisións que non ten máis finalidade que crear sensación na sociedade, consumindo importantes recursos públicos, e que non aportan solución algunha ós problemas cotiáns do cidadán.
Deste artigo destacaría especialmente estes dous parágrafos:
[…] Por suposto, moitos médicos e políticos que abusan da súa posición coas súas propostas de dudosa utilidade non son maliciosas sensu stricto, senon inxenuos, ignorantes e/ou imprudentes, cheos de boa intención. Inxenuidade, ignorancia e imprudencia acostuman a ir xuntas coa boa intención, pero non hai nada máis atrevido que a ignorancia, tanto para ignorantes neglixentes como para ignorantes enganados. Si os médicos reclamamos autonomía e liberdade clínica, nin a inxenuidade, nin a ignorancia nin a boa intención deberían eximir da responsabilidade consecuente (xa din “que o inferno está cheo de boas intencións”). E, sendo sinceros, un non sabe que é peor, si a malicia, a inxenuidade, a ignorancia ou a imprudencia. Todas elas poden levar a arrogancia, a falta de humildade, o desprecio da incertidumbre, e o olvido da duda sistemática.
[…] Hai políticos, médicos e profesionais sanitarios máis ou menos consentidores coa malicia, máis ou menos fortes ante a mesma (segundo a cuestión e a situación de que se trate). A veces capaces e capacitados para evitala, a veces enganados, neglixentes e/ou tolerantes coa mesma. Dende logo, non é fácil formarse o bo xuizo necesario para descriminar as propostas maliciosas, pero esa é parte da dificultade de (intentar) ser un bo médico, e de dominar o campo que nos corresponde.