anomia nacionalgaleguista
Si consideramos, coma Durkheim, anomia como o triunfo das cousas profanas (aquelas construídas individualmente) sobre o sagrado (as elaboradas polo conxunto da sociedade), velaí a anomia nacionalgaleguista (a que non se define nin como nacionalista nin galeguista, nin dereita nin esquerda, pero que utiliza a nosa identidade colectivo en beneficio propio) onde os personalismos políticos