Un vai indo un pouco canso de que cada vez que alguén sae en defensa das políticas do BNG lle nomee esas catro cousas que todo bloqueiro sabe de carrerilla e que non acadan a completar os dedos dunha man. Dame a risa. Si, dame a risa.
Xa me daba cando en tempos do bipartito o conselleiro máis valorado era Suárez Canal, o Conselleiro de Medio-Rural (sic). Seica nas cidades, onde se realiza a maior parte das entrevistas para os estudos de opinión, estaban moi contentes coa súa labor. Sería polo feito de non telo de responsable dos seus asuntos?
Cando me falan do Bantegal ríame aínda máis. Sendo de A Limia e coñecendo como coñezo o entorno rural, non era para menos. Moitos veciños, especialmente os que viven fora de Galiza, tiñan medo a perder as súas terras, outros, os que viven aquí, vían como o Bantegal pagaba o aluguer dos terreos moi por debaixo do prezo de mercado e, finalmente os que querían terras, decatábanse de que ese maná estaba reservado para os amiguitos.
Outro tanto che podería dicir das tan ‘cacareadas’ Galescolas -será por iso que agora se lles chama galiñas?-. Moita propaganda ó seu arredor, máis poucos beneficiarios e ben escollidos. Aquí co agravante da política de contratación (enchufismo a esgalla) e cunhas políticas laborais posteriores discriminatorias (sobreexplotación, merma de dereitos,… o mesmiño que en SEAGA).
Falas, querido lector, de que o bipartito (o BNG) perdeu as eleccións en áreas moi localizas. Discrepo. Perdéunas en toda a Galiza urbana. Non houbo cidade na que non baixara. Gañou algo no rural, non o suficiente, a calor do poder (sic. No rural aínda se vota ó que goberna), máis son votos que para as seguintes teñen novo dono -ou nas pasadas, non hai máis que ollar o resultado das eleccións europeas- e, todo isto, sen recuperar un só voto da súa base electoral tradicional… porque non hai motivos -cambios- para que así sexa.
O máis previsible, cando se dá un cambio de goberno, é que se dé un cambio de políticas, por iso falo da previsibilidade do goberno do Sr. Feijóo e do decepcionante arranque do bipartito, decepción que se foi arrastrando como un lastre ata os derradeiros días. Amais. o goberno do Sr. Feijóo ten que dar mostras do cambio que a sociedade decidiu o 1M e para iso non pode voltar as políticas de Fraga -que son as mesmas do bipartito- senón que ten que ir máis alá para que se note a súa chegada ó poder.
Hai uns intres acabo de escoitar unha intervención de Beiras no debate do Estado da Nación (da autonomía, que dirían os ‘quintanistas’) de 2003 que amablemente me achegou un lector deste blog –grazas!-. Logo de ter oído o seu discurso decátome do pouco que mudou Galiza nestes anos de bipartito. Podería subir Beiras ó estrado no 2006, 2007, 2008 e mesmo agora, no 2009 e repetir as mesmas verbas, cambiando só o nome dos protagonistas. Si,… tanto melloramos nos derradeiros anos!
Intervención de Beiras no Debate da Nación de 2003 sobre a globalización
Cumpre ser moi torpes -moito- para levar a Galiza a situación na que está, perder unhas eleccións partindo dunha situación de privilexio, e conservar as cabezas de tódolos responsables no seu escano do Parlamento Galego. Por exemplo, foi un erro por de número un por Ourense ó Sr. Suárez Canal e -máis aínda- por de número dous a condenada Tareixa Paz. Con Quintana de cabeza de lista en Ourense sacarían tres escanos e non perderían ningún en A Coruña, onde non o tragan. Botade contas. Non fallaron só as políticas, senón tamén as estratexias.
Sobre o lamentable estado en que o bipartito deixou a sanidade. Mellor non falar… listas e máis listas, folgas e máis folgas,… e falo por min, por como me afecta a min, pois é moi doado estar na casa tragando a propaganda do goberno de quenda, crer todo o que che botan ata que, claro, un día che toca pasar pola peneira. Entón si, decátase un do que hai.
Agora que, non me fagades moito caso -xa non o fixestes antes-, vos seguide coa vosa letanía.