Si teño que definir a xustiza en Ourense pola miña propia experiencia persoal abondaría cunha palabra, o seu antónimo. Si quixera afondar máis, podería dicir que é un apéndice dos poderes político, económico e mediatíco desta cidade. Uns títeres útiles aos seus intereses. Xa noutra entrada falara dunha querela que presentei contra un abogado desta cidade, mediocre como a inmensa maioría, por un erro -mira que son condescendente- moi grave: é dicir, por cometer deslealdade profesional. O xuíz que leva este asunto xa arquivou a querela nun par de ocasións e, a Audiencia Provincial, noutras tantas veces, ordenoulle reabrir o caso e continuar coas dilixencias.
Da última vez, arquivou a querela sen chegar a presentar unha proba que antes estimara pertinente. Esa proba é un informe de Fiscalía que debería constar nos autos doutro asunto e que, por razóns descoñecidas, non aparece por ningures: nin no auto, nin na Fiscalía. Pois ben, posto que non aparece, meu abogado considerou pertinente que o xuíz identificase ao Fiscal que fixo o informe e que o chamase a declarar. A resposta é a que ven aí máis arriba: “no ha lugar a lo interesado por ser absolutamente impertinente”. A min si que non me quedou dúbida de quen é absolutamente impertinente (entre outras moitas cousas).