Tíñamos en Galiza un bilingüismo armónico -así o definían algúns- cun claro avance do castelán sobre o galego xa que o uso do galego íase acurtando paulatinamente, sobre todo, pola falta de referentes do galego nos medios de comunicación, onde temos unha canle en galego frente a ducias en castelán, esquema que se repite na prensa escrita, na radio e, como non, en internet. Foi necesario un cambio de goberno para que nos désemos conta da situación tan desfavorable que ten o galego, se empezasen a adoptar medidas para socorrer a nosa lingua i é entón cando aparacen na escena os de Galicia Bilingüe. ¿Onde estaban estes durantes as derradeiras décadas? ¿Onde estaban durante a dictadura de Franco?. Onde ían estar: estes que agora nos ven coa leria do bilingüismo eran entón os opresores, os que nos prohibían falar catalán, euskaldún ou galego. Estes que se agochan baixo o lema de Galicia Bilingüe -que non son outros que os do PP- o único que perseguen é erradicar a nosa identidade nacional facendo desaparecer definitivamente a nosa lingua, a nosa cultura, a nosa historia, as nosas costumes, o noso arraigo a ésta terra,… entendendo terra en toda a sua folgura.
O que non entenden é que nunca,
NUNCA MAIS, lles permitiremos que nos tapen a boca, nos cerren os ollos ou nos taponen os oídos.
NUNCA MAIS !!
Actualización do 28 de febreiro de 2008 :
Como puidestes ver no debate de onte na TVG o BNG non se esquece da movilización cidadá e cívica de NUNCA MAIS. Anxo Quintana achacou o cambio da política do Estado en relación con Galiza e as infraestructuras do noso país a aquel alzamento popular, a presenza de milleiros de galegos invadindo as rúas de Madrid. ¿Hai motivos agora mesmo para repetirse un suación así? Persoalmente penso que non, existen casos aillados que danan a nosa paisaxe como os proxectos de construcción de macropiscifactorías na costa -creo que so un, pois o de Pescanova xa foi rexeitado-, canteiras ilegais, invasión de aeroxeradores nos nosos montes -antes eran as centrais e minicentrais, as que afortunadamente se lles puxo freo- a construcción de vivendas na costa -todo elo protexido recentemene pola Lei do litoral e a Lei da Biodiversidade-, etc., etc. Situacións todas elas denunciables e, por suposto, perseguibles no ámbito da xustiza, como así o fixemos en Xunqueira de Ambía coas canteiras do Monte da Farria, facendo o mínimo de ruído posible, e actuando con todos os instrumentos existentes nun Estado de Dereito.