ANGELINA GOMEZ RUEDA

Parece que vuelve a estar rabiosa. Después de meses sin escribir en mis blogs en lengua castellana hoy ha aparecido ella dejando un mensaje con sus amenazas. Decían así:

Uno:

– LA MANIPULACION DE UN PERDEDOR -QUE DIMITAN TODOS, ES UNA PAGINA, QUE FUE EXPULSADA DE TERRA, POR DIFAMACION, MANIPULACION Y SE DEBE, A QUE SE DESCUBRIO COMO TUVIERON QUE SALIR POR LA PUERTA DE ATRAS DEL PARTIDO POPULAR……..EL PASADO SIEMPRE VUELVE, GRACIAS, A DIOS, LO UNICO QUE SE DEMUESTRA, ES QUE DENUNCIE UNA CORRUPCION, Y LA JUSTICIA ACTUÓ , PORQUE PRESENTE LAS PRUEBAS.SI NO QUITAN ESTA PAGINA, PONDRE LOS NOMBRES Y APELLIDOS DEL MANIPULADOR. –

Y el otro:

Gracias a tu mania persecutoria y obsesión, ya tienen todos tus datos la esta vezm la Delicuencia informática.Tendrás que decirles, porque manipulas las páginas y a todas las personas, anda, dile a FRAGA, que ahora renuncias de él, y has vives gracias a el, que te saque del lio que te has metido

Todos sabemos. lo de tus páginas, que hablas de ellos,por más que te disfraces.

!Como cambia la vida! ¿?

Como podéis ver sus argumentos son siempre los mismos. Personalmente creo que esta persona sufre algún tipo de manía persecutoria o alguna otra enfermedad mental que la obliga a estar siempre a la defensiva con todo el mundo y cuando no puede defenderse ataca con revelar datos, con acudir a los tribunales,… paranoias. En los enlaces que os dejo a continuación podeis ver como hace más de un año ya decía que me había denunciado, que el juez tiene mis datos, bla bla bla…

Lo cierto es que esta persona tiene un pasado funesto y un presente penoso. Yo descubrí su pasado casualmente revisando sentencias sobre protección de datos en una base de datos jurídica (podeis seguir este enlace) aunque también he averguado otras cosas. Este último enlace es el que más le fastidia porque cada vez que escribe su nombre en google es lo primero que aparece. Este otro es una versión completa de aquel. También le duele mucho aunque no es mi intención hacerle daño. Creí que me tenía olvidado pero no es así, necesita a sus fantasmas para sobrevivir.

Sus palabras se descalifican solas: Mi página de Terra sique en el mismo sitio, sin actualizar, como todas mis otras bitácoras en castellano. ¿Porque? Por que dispongo de poco tiempo y ese poco tiempo lo dedico a escribir en gallego. Vuelve con amenazas de denuncias, polícias, juzgados… todo viejo, insisto, esto mismo ya lo decía en los post que he enlazado bajo el pseudónimo EINGEL.

Os xenios invisibles da cidade

Fai tempo, moito tempo, lin este libro e ultimamente volvín lelo para comparar a situación política na que se atopan certos líderes políticos na actualidade -que non vou citar- con aqueles casos tratados en “O Poder” por Guglielmo Ferrero.    

Para empezar vou explicar brevemente e dun xeito un tanto subxectivo o que son os xenios invisibles da cidade. Para G. Ferrero o poder e unha das cualidades que diferencian a uns homes de outros que mais necesitan ser xustificadas. Cando alguén nos da unha orde, consciente ou insconscientemente, sempre nos preguntamos porque deberíamos aceptala. Esa pregunta ten que atopar irremediablemente unha resposta que sea xusta e razoable, pois si non é así non obedeceremos; e para que exista un pretexto xusto e razoable será necesario que se cumpran os principios de lexitimidade. Os principios de lexitimidade admitidos pacíficamente na actualidade son o principio electivo e o principio democrático. Noutras etapas históricas os principios de lexitimidade dominantes eran o principio hereditaro e o principio aristo-monárquico, principios que aínda hoxe en día perduran tanto nas decisións internas de algúns partidos como na organización de certos estados; sin ir máis lonxe, o xefe de estado do estado Español é un cargo vitalicio e hereditario. Esa situación orixina un conflicto en boa parte dos cidadáns porque non nos parece nin xusto, nin razoable, que unha persoa polo mero feito de nacer nunha familia ou outra obstente un cargo no poder ou sexa un simple súbdito.

Cando ten lugar unha situación semellante o Maligno inquétase, remóvese nos seus soños e reclama o seu protagonismo. Pero ¿Que é o Maligno? O Maligno é, segundo Guglielmo Ferrero, “un espírito revolucionario, o espírito da revolta contra a lei, do odio e o desprezo contra a legalidade que se amoucha no mais fondo dos corazóns humanos”. Guglielmo Ferrero lanza unha seria advertencia, que debería ser tida en conta polos líderes políticos actuais, ó engadir: “no momento en que os homes persuadidos polo Maligno se atrevan a violar un principio de lexitimidade, automaticamente caerán presos do mais espantoso dos medos, do mais incrible dos horrores e do mais pavoroso dos terrores,… medo, horror e terror desatados pola aparente trivial ousadía de decidir romper unha regra case relixiosa”.

Ben!! Agora sabemos que detrás desas facianas enchidas de confianza que amosan os nosos líderes se agochan, en moitos casos, en moitos mais dos que creemos, o medo a perda do poder, o horror que lle produce a mais mínima oposición, o espanto da perda de confianza, o pavor de non poder impor a sua autoridade,…