Titulo con esta frase de Rafael Martínez Castro ao que fai referencia Antón Baamonde no artigo que asina hoxe en El País respecto a “Crise no BNG“, unha crise que pode levar a esta organización a sufrir unha “escisión, unha explosión ou a desafección das bases”. A desafección fai anos que a sufre -só hai que ollar os resultados dos diferentes comicios electorais-, escisións persoais e colectivas xa as houbo… soamente falta que salte todo polos aires.
Mentres a esperanza blanca -ese político con voz de pitufina- parece esvaecerse entre acusacións de traición!, ninguén acaba por dar un paso decisivo. Os dirixentes críticos co BNG sufren tal sobreprotección dentro da organización que ten medo a moverse fora da súa órbita. Quizais, para cando acorden, non lles quede nin sequera a confianza dos que hoxe aínda confiamos neles precisamente, pola cobardía e falla de confianza que transmiten nas súas posibilidades.
Dou-che a razom Xosé, em Janeiro temos que bater na mesa e pedir nós dumha vez que assumamos o papel que nos toca nesta encrucilhada histórica para o nacionalismo galego. Somos muitos e acho que poderemos conseguir com debate e determinaçom o alco de botar a andar umha nova esquerda política que responda às inquedanças e demandas da esquerda social e de toda a cidadania e nom as dos liberadados e do aparato. Avante pois!