Corrupción política

A corrupción é unha das causas que xeran máis desafectación política no cidadán. Todos somos testigo no día a día desa practica á que ninguen parece quererlle por fin -quen non recorreu algúnha vez a un amigo para que lle sacaran unha multa?, pois iso non é o peor-, pero esta corrupción prodúcese en tódolos niveis da administración e, canto máis alto se produce, máis grande é o botín. Son poucas, non quero arriscarme e dicir ningunha, por medo a trabucarme, as ocasións nas que o responsable político dunha administración denuncie e cese a traballadores ou funcionarios ó seu cargo por este tipo de fraudes, máis ben todo o contrarío, deféndense e cúbrense os uns ós outros. A pregunta do sábado era esta:

Onte Manuel Villoria falou no foro de La Región sobre Corrupción política e liderazgo político -por certo, mágoa que non se acercase por alí ningún político, pois sobre estes asuntos teñen moito que aprender-. A corrupción política é algo que sempre existiu, existe e existirá pola codicia persoal de moitos representantes políticos e tamén, como non, pola perda de valores do sector privado -… e dos políticos-. Pero a corrupción das administracións non se produce soamente por parte dos responsables políticos senón tamén, moitas veces, por funcionarios e traballadores das administracións que contan coa desidia, inxenuidade, ignorancia ou imprudencia daqueles.

Hai unhas semanas fun testigo de como un inspector ofreceu a un administrado a posibilidade de expedir unhas facturas con IVE ou sen IVE -a súa elección-para pagar unhas tasas; claro, ante unha situación así, o que realmente che dan a elexir é entre un proceso ‘administrativo rápido’ ou un ‘proceso administrativo lento’, e, co caro que está o tempo, só queda unha opción.

Estou seguro que isto non é un caso aislado, pasa cada día, e as cantidades son máis elevadas canto máis importante é o capital do ‘administrado’.

Que medidas pensan adoptar vostedes, si tivesen a responsabilidade de conformar o goberno da Xunta de Galicia, para por freo a corrupcción das administracións públicas, tanto por parte de traballadores e funcionarios como por parte de responsables políticos? Ou teremos que ser, unha vez máis, os cidadáns os que acudamos ós xulgados?

Resposta de Anxo Quintana:

Estimado amigo

Vexo que participas dun xeito moi activo nesta nova ferramenta que é o facebook. Agradézoche todas as túas mensaxes, aínda que lamento non ter tempo para respostalas todas.

En calquera caso, considero especialmente relevante o tema que plantexas nesta mensaxe. O caso do que falas, o dun inspector que ofrece facer factura con ou sen IVE é, desde logo, unha situación das que debemos combater desde a Administración Pública. Para comezar, indicar que (sen que isto sirva de xustificación algunha) un inspector non é un político, senón un funcionario público.

A Consellaría de Presidencia iniciou nesta lexislatura un proceso de elaboración dunha nova regulación da Administración Pública pendente aínda de finalizar e que, por desgraza, vemos que fica nas asignaturas pendentes da vindeira lexislatura. Para nós é, dende logo, unha prioridade regular as práticas públicas de xeito claro e nese camiño se encadra a transparencia que aplicamos en todas nosas actuacións. Exemplo disto é o feito de que sexan datos públicos os contratos e soldos de todos os cargos que se poden considerar políticos dentro das Consellarías nas que tivemos responsabilidades.

Para o domingo, por ser o día do señor, e por respeto as minorías creintes, renunciei a facer pregunta algúnha ós candidatos. Espero que non se me anoxe ninguén…

O voto do exterior

O do debate está complicado, leva razón Robinho, porque o que realmente buscan os políticos nos debates non é confrontar ideas ou presentar proxectos, senón, simplemente aparecer máis tempo en prime time para reforzar a súa hexemonía a vez que reflexar a invisibilidade das forzas minoritarias. O subconsciente, que é moi traizoeiro, fixo que algún político, nalgún momento, dixese que el tiña que estar no debate, non que quería debatir. O tema proposto hoxe a Núñez Feijoo e a Anxo Quintana (Touriño pasa de min) era ben interesante: o voto exterior -e/ou emigrante-:

Falar de voto emigrante e unha incorrección, pois a maioría non son emigrantes, viven onde naceron. A actual normativa en materia electoral non establece un método seguro, fiable e inequívoco de identificación do votante no exterior, que non impide a delegación do voto na recollida (un galego enviou 17 votos dende Zürich) nin garante a custodia e vixianza directa por parte da Xunta electoral central. Por estas mesmas razóns foi anulado o voto por correo nas eleccións presidenciais do Real Madrid en Xaneiro de 2007 polo Xuzgado de Primeira Instancia Nº47 de Madrid. (achégolles a ligazón da senteza)

O ano pasado, nas eleccións xerais fun testemuña de como aparecían sobres asinados pola mesma persoa, como mandaban documentación caducada ou de outros países e, incluso, certificados de defunción acompañando ó voto. Si eu vou votar o 1 de marzo teño que estar vivo ese día, ainda que antes vote por correo (o voto é anulable cando o votante -por correo- fina horas antes de abrise as mesas) e teño que ser eu quen entregue a papeleta a presidenta da mesa, e non ningún outro, teño que presentar o DNI ou pasaporte, non valendo si está caducado ou si achego unha fotocopia -nin sequera compulsada-.

Como poden ver non se garante a identificación do votante no exterior, permitese a delegación do voto e a custodia das sacas dos votos non é fiable. Pero o máis grave de todo é que non se cumple un dos principios fundamentais da constitución: a igualdade ante a lei de tódolos cidadáns. A miña pregunta para vostedes é a seguinte: que pensan facer ante este ‘escandalo democrático’? Solicitarán que se anulen tódolos votos da emigración e impedirán o reconto?

Para promover estas accións están lexitimados tódolos partidos políticos que se consideren perxudicados por esta práctica fraudulenta, pero tamén tódolos cidadáns que se vexan perxudicados por unha lei, a electoral, que non trata con igualdade ós cidadáns de aquí e de acolá, porque os de alá ninguén lle esixe estar vivo, cando existen medios de sobra para verificar si o votante vive, por exemplo, a obriga de presentar unha fe de vida ó solicitar votar por correo; tampouco se ven na obriga de identificarse o cal lles permite delegar. Porque non nos permiten a nós facer o mesmo? porque teñen que ir a mesa electoral cada membro dunha familia? Deberíannos permitir que outra persoa votase por nós (pensade nos cartos que se aforrarían, agora que estamos en crise, si todos os caciques puidesen presentar directamente as papeletas nas urnas sen ter que ir casa por casa recollendo vellos); iso sería un trato igualitario.

Como ós partidos dalle moito medo aparecer polos xuzgados -temen que unha denuncia desta magnitude se volva contra eles- teremos que ser nós, os cidadáns, quen tomemos a iniciativa.

Noticia relacionada:

A Xunta Electoral Central esixirá aos emigrantes que acrediten o seu voto co documento de identidade. Isto é unha broma? Non? Logo eu vou facer fotocopias dos DNI de toda a familia e vou ir votar por todos… a ver si podo!

Debate a dous… de momento.

Esta semana abrín unha conta en Facebook. Coñecía esta rede social pero nunca lle fixera moito caso -un xa vai farto de darse de alta nun cento de sitios e ter que memorizar outro cento de contraseñas- ata que o outro día lin un titular na prensa que me impactou, era Nuñez Feijoo, que decía ‘la mia es más larga’. O primeiro que pens… bueno iso non o vou contar. Falaba da lista de amigos en Facebook, evidentemente. Segundo a análise de importantes politólogos, internet foi un factor determinante na victoria de Barack Obama en EEUU, segundo outro estudo internet supera a televisión como medio de comunicación máis consumido en España, pero isto é un dato sen importancia, o relevante é o que pasa ó outro lado do charco -no norte, claro-. Ata tal punto que nalgúns partidos apuróuse ata o último intre para ver si atopaban un candidato de cor, non houbo sorte,… pero arrasaba seguro. Touriño, que tamén caira nisto, adiantou as eleccións a marzo pra evitar que algún aparecese bronceado.

O caso é que me dei de alta nesta rede social e pedín ós tres candidatos, que xa tiñan o seu sitio na rede, que se fixeran amigos meus. Fixéronse Alberto Núñez Feijoo e Anxo Quintana, (en realidade chámase Anxo Manuel Quintana González que algúns xa pensaban que só tiña un apelido, non é certo) que tamén teñen blogs e por iso volos enlazo, Emilio Pérez Touriño non me quere… de momento. Por certo, agora que lla vin a Feijoo -e como sei que tendes curiosidade- tampouco é certo que a teña máis larga, a máis larga é a de Quintana (espero que non se enfaden comigo por revelar este segredo).

Como xa teño demostrado que son unha persoa imparcial -reparto paus pra todos lados por igual- ofrecinme a ‘moderar’ un debate virtual entre estes ‘amiguetes’ e hoxe presenteille a primeira pregunta, ainda sen resposta, pero maña haberá máis preguntas,… a ver si con algúnha se animan. A primeira foi ‘Sobre o concurso eólico’:

Falóuse moito sobre éste tema últimamente, sobre os beneficios que xerará para Galiza -ou non, segundo quen fale- pero moi pouco sobre a repercusión dos muiños na nosa paisaxe, á que afecta, ata tal punto, que pronto non se poderá pintar un monte sen muiños -que si sen pinos ou carballos-. A min gostaríame saber cales son as súas posicións respecto ós argumentos dos grupos ecoloxistas -e non me falen de beneficios, de postos de traballo ou de enerxía limpa-.

Se hai resposta engadiréina aquí…