#mOendo do Revés

  • Política de cookies
  • Política de Privacidade
  • enred@ndo
  • xOsse

O límite da indignación

Posted on 8 Abril 2010 by xOsse dorrío Posted in actualidade, política local 2 Comments

“En opinión de Bebchuk and Fried o único factor que constrinxe as retribucións dos executivos é o denominado “límite da indignación”, isto é, a preocupación ante o feito de que o pago de emolumentos excesivos aos executivos poida provocar unha airada reacción por parte de quen, no caso contrario, se amosarían habitualmente aquiescentes, a saber, accionistas, traballadores, políticos ou opinión pública en xeral”

Paul Krugman, Despois de Bush, 2008

Non sei si será o límite da indignación quen empuxa a baixa os salarios dos executivos dos USA; o que si teño claro é que tales límites ou ben non existen en política ou ben aínda non o acadamos, isto é, que a cousa debería ir a peor para que a cidadanía se indignase coa caste política.

Temos na actualidade máis “políticos profesionais” que nunca, que seica se poñen soldos en aras de demostrar transparencia do que sacan das nosas arcas públicas en contra do que fan os “políticos aficionados” que seica rouban a mans cheas.

Os políticos son, como os directivos das grandes compañías, os únicos privilexiados deste reino mortal que poden permitirse poñer o soldo que queiran, a conta de todos nós, e dicirnos que iso non é roubar, senón o cobro por unha prestación de servizos á que ninguén, por certo, os obriga. E quedámonos todos tan contentes, e xustificámolos, e dicimos: “polo menos este non nos rouba”.

Rebélome contra estes argumentos: róubannos a cara descuberta -e probablemente, tamén as agochadas-. Ser representante dun Concello é algo que unha persoa debe facer de xeito altruísta polo beneficio da comunidade a que pertence e non polo interese particular, propio e/ou duns poucos.

Fai catro anos a oposición na cidade de Ourense denunciaba escandalizada que o Alcalde da nosa cidade era un dos mellor pagados do Estado; un ano despois, non só o Alcalde entrante se poñía o mesmo soldo que o saínte senón tamén o Tenente-alcalde. Pasamos de ter un dos Alcaldes mellor pagados do Estado a ter dous. Amais beneficianse da adicación exclusiva todas as concelleiras e concelleiros do goberno da cidade (en total os catorce concelleir@s elect@s máis unha non electa, a “alcaldesa” de Entrimo). Tanto profesional non foi abondo, pois estes non teñen a obriga de ter coñecementos propios das súas competencias, de xeito que a estes dirixentes “non cualificados” permíteselles contratar “a dedo” a persoal cualificado da súa confianza para que os asesoren no seu quefacer diario.

Mentres tanto na nosa cidade -e en moitas outras onde se estendeu esta praga que mistura profesionais non cualificados e cualificados ben relacionados- as taxas de desemprego seguen crecendo sen que a cidadanía se indigne. Ata cando!?

actualidade caciquismo debate denuncia opinións Ourense política xOsse dorrío
« Os billetes de cincocentos euros faranse con patacas de A Limia
O maleficio »

2 thoughts on “O límite da indignación”

  1. O Afiador da Galiza says:
    9 Abril 2010 at 14:26

    Umha entrada muito boa, já desde a cita de Krugman. Umha aperta irmandinha

  2. Vieiros.com says:
    10 Abril 2010 at 23:20

    O post en Vieiros: De que falaron os blogueiros na semana: festas cregos e vergonzas

Comments are closed.

Chíos de @xOsse

etiquetaxe

actualidade axentes de emprego BNG caciquismo CEO Comicios Electorais crise financeira debate denuncia dicionario político emprego empresa Encontro Irmandiño enquisas ensaio Feijóo folk Fraude de Lei galegas 2009 GALEGO Galiza Gavilanes globalización laboral La Región Leo Leo lingua mass media medio ambiente municipais 2007 nacionalismo opinións Ourense política PP psicoloxía social PSOE Quintana relatos SEAGA sei o que fixestes Touriño xOsse dorrío Xunqueira de Ambía Xunta de Galicia

arquivo de mOendo

Abril 2010
M T W T F S S
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  
« Mar   Mai »

Pages

  • Política de cookies
  • Política de Privacidade
  • enred@ndo
  • xOsse

Archives

  • Decembro 2020
  • Outubro 2018
  • Xullo 2018
  • Febreiro 2017
  • Abril 2016
  • Xuño 2015
  • Maio 2015
  • Marzo 2015
  • Decembro 2014
  • Novembro 2014
  • Outubro 2014
  • Setembro 2014
  • Decembro 2013
  • Abril 2013
  • Setembro 2012
  • Maio 2012
  • Abril 2012
  • Marzo 2012
  • Febreiro 2012
  • Novembro 2011
  • Outubro 2011
  • Setembro 2011
  • Agosto 2011
  • Xullo 2011
  • Xuño 2011
  • Maio 2011
  • Abril 2011
  • Marzo 2011
  • Febreiro 2011
  • Xaneiro 2011
  • Decembro 2010
  • Novembro 2010
  • Outubro 2010
  • Setembro 2010
  • Agosto 2010
  • Xullo 2010
  • Xuño 2010
  • Maio 2010
  • Abril 2010
  • Marzo 2010
  • Febreiro 2010
  • Xaneiro 2010
  • Decembro 2009
  • Novembro 2009
  • Outubro 2009
  • Setembro 2009
  • Agosto 2009
  • Xullo 2009
  • Xuño 2009
  • Maio 2009
  • Abril 2009
  • Marzo 2009
  • Febreiro 2009
  • Xaneiro 2009
  • Decembro 2008
  • Novembro 2008
  • Outubro 2008
  • Setembro 2008
  • Agosto 2008
  • Xullo 2008
  • Xuño 2008
  • Maio 2008
  • Abril 2008
  • Marzo 2008
  • Febreiro 2008
  • Xaneiro 2008
  • Decembro 2007
  • Xullo 2007
  • Xuño 2007
  • Maio 2007
  • Abril 2007
  • Marzo 2007
  • Febreiro 2007
  • Xaneiro 2007
  • Decembro 2006
  • Novembro 2006
  • Outubro 2006
  • Setembro 2006
  • Agosto 2006
  • Xullo 2006
  • Xuño 2006

Categories

  • actualidade (144)
  • blogosfera (15)
  • cultura (59)
    • poesía (4)
    • relatos (11)
  • dicionario político (76)
  • dicionario xurídico (6)
  • Eleccións Galegas 2009 (41)
  • libros (22)
  • lingua galega (11)
  • política estatal (37)
  • política internacional (25)
  • política laboral (41)
  • política local (74)
  • política nacional (191)
  • vídeos (50)

WordPress

  • Iniciar sesión
  • WordPress
© #mOendo do Revés