Concello de Ourense

Sobre o circo ese da Fiscalía de Ourense (II)

por

O 8 de marzo de 2022 a Fiscal Xefe de Ourense, Eva Regueiro, asinaba a proposta de arquivo do fiscal de delitos informáticos Miguel Ángel Ruíz Sanz, do 7 de marzo do mesmo ano.

Entre o exposto neste decreto, o fiscal afirma que non se atopou os arquivos (capturas) que eu afirmaba que foran borradas.

O fiscal minte. Non é que non se atoparan, é que non se buscaron, como ben se desprende do atestado policial.

Pero da lectura do atestado pode sacarse máis información como o feito de que a policía propón ao fiscal, ou xuíz (para o cal sería necesario que aquel presentase unha querela), que os autoricen a facer un volcado dos datos do terminal móbil para recuperar os arquivos borrados, que é do que se trataba. Pois ben, esa autorización nunca chegou a policía. O fiscal decide, arbitrariamente, pechar o caso e abrir outro contra quen afirmou ter recibido un correo electrónico dunha menor espida fronte ao espello (tende coidado meniñas, cando un impresentable vos pida fotos: o primeiro que vai facer é compartila cos seus amigos, como trofeo).

Un fiscal obsesionado con investigar ao asesor de Jácome

Curioso. É curioso que o fiscal non accedese a realizar ningunha das investigacións que a policía lle propuxo, como reflicte no recente auto de arquivo o xuíz ATÉ TRES VECES:

Pero curioso, o que se di curioso, é tamén a actuación desta unidade de delitos tecnolóxicos que actúa na cidade de Ourense. Para comezar, inician as súas actuacións logo de ler unha noticia na prensa (SIC).

Pero onde coño estaba esta xente o día que saíu na prensa o nome de M.Rajoy como presunto beneficiario de comisións da trama Gürtell? Onde coño estaban cando saiu na prensa a noticia do chalet de Manuel Cabezas? Velaí outra mostra da arbitrariedade coa que se utilizan os recursos públicos. Pero aí non acaba todo…

Din estes policías no atestado: “Significando que una captura de pantalla suele corresponder con un archivo PNG y en la inspección ocular… no se encontraron este tipo de archivos”. “Suele”, din. Dirán eso porque é posible que teña outros formatos e, curiosamente no meu dispositivo ten formato JPG. E non só atoparon un arquivo, puideron atopar centos de arquivos e fixérono na miña presenza. Co cal non din a verdade no atestado. Minten nun documento público, a sabendas.

A realidade é que nese móbil hai centos de capturas en formato JPG… e algunha en formato PNG herdada de dispositivos anteriores. Para exemplo 👉

O caso é que non se buscou no dispositivo ningunha foto borrada, só se realizou unha busca na nube, cando esa nube estaba desconectada dende facía tempo do almacenamento do móbil (como lle advertín a estes dous policías, non unha, varias veces), xa que a densidade de información que por el pasaba saturaba a nube, e con iso o fiscal este que veu a provincias a perseguir chimpagaliñas decide pechar a investigación e non levar a cabo ningunha das medidas que lle propón a policía para poder atopar unha foto borrada. E acto seguido querelarse contra min. A todo isto, hai que sinalar que tiven a oportunidade de falar con el do tema, pola denuncia que puxera ao tempo e da que falo no post anterior, e este díxome, textualmente: “aunque apareciese esa captura, seguramente, no pasaría nada”. É o que hai.

A isto hai que dicir que unha foto borrada nunca é eliminada da memoria dun dispositivo, simplemente o espazo que esta ocupa convértese en espazo libre para poder almacenar novos datos, cousa que nun dispositivo que non ten uso é difícil que poida ocorrer.

Non sendo suficiente con abandonar unha investigación sobre pedofilia, o fiscal empréndea con quen denuncia algo así. Vese que ten máis interese en perseguir unha hipotética inxuria que un suposto caso de pedofilia, pechando como pechou en falso esa investigación.

E é así como decide querelarse contra un individuo sen ter lexitimidade para facelo e a sabendas de que non ten lexitimidade para facelo, a instancias dun sindicato de funcionarios (CSIF) que deberían saber ben o que significa facer algo contrario ao ordenamento xurídico a sabendas.

Pero, que di o Código Penal? Di o seguinte: “Nadie será penado por calumnia o injuria sino en virtud de querella de la persona ofendida por el delito o de su representante legal. Se procederá de oficio cuando la ofensa se dirija contra funcionario público, autoridad o agente de la misma sobre hechos concernientes al ejercicio de sus cargos”.

En serio é necesario que un xuíz  teña que lembrar a un fiscal que “a posesión de material ou pornografía de menores” non son feitos relacionados co exercicio do cargo público que obstentan uns funcionarios? En serio era necesario Sr. Ruíz? En serio era necesario Sra. Regueiro? En serio era necesario Sra. Melero?

O lobby pederasta que se agocha anonimamente nas redes sociais a través da conta de haigatv e os seus satélites poden estar satisfeitos a medias. Satisfeitos porque lograron impedir unha investigación que abofé lles salpicaba, a medias, porque non lograron calarme.

Sobre o circo ese da Fiscalía de Ourense (I)

por

Acaba de saír no xornalixo unha noticia que me afecta. Unha noticia cuxo titular di: “La Fiscalía denuncia al exasesor de Jácome por la acusación de pedofilia”.

Primeiro, como se pode ver na frase o obxecto do ataque é Jácome. O obxectivo da noticia é por a Jácome no foco… vai ti saber se tamén é o obxectivo da Fiscalía.

Segundo, aparece ben clariña a expresión “acusación de pedofilia”, buscando un titular ambiguo que confunda a quen non coñece a intrahistoria e pareza que aquí a quen se acusa de pedofilia é a min.  Coida as túas fillas de quen protexes nos teus artigos, Galán…

Galán é así! Fai meses titulaba: “Un asesor de Jácome investigado por injurias tras una acusación falsa”. Outra vez Jácome no centro do titular. Outra vez unha mentira, outra vez un titular ambiguo: como que investigado? Pero xa estaba investigado antes de que se presentase denuncia ou querela?

Este impresentable é así. Que o karma se cebe con el.

Por suposto, da noticia pouco máis hai que decir, coma sempre, cargada de mediocridade, medias mentiras, imprecisións froito da ignorancia… pero que máis lle dá a este. Págalle quen lle paga para soltar estas cousas. Evidentemente, é unha cuestión de pasta.

O curioso deste caso son as filtracións, como van e vén. Primeiro, filtracións de funcionarios da Fiscalía se se confirma a noticia, pois eu non teño nova algunha deles. De feito, ollade que traballo tan preciso, que a min nin me chamaron a declarar. Segundo, a filtración que fai o xornalista, quen lle filtra a noticia a unha funcionaria do Concello (unha desas mulleres e homes de Paco que chegaron ao concello daquela maneira), unha funcionaria, Tamara Iglesias, que, curiosamente ten un expediente aberto por filtrar informacións a prensa, algo moi habitual nesta institución e da que se alimenta diariamente o xornalixo.

Esta señora, antes de que o xornalixo publicase a noticia, na madrugada do día de hoxe, xa estaba anunciando no seu twitter, onte ás 8.03 h. unha querela da fiscalía. Filtracións de ida e volta.

De feito, fai moitos meses puxen unha denuncia na Fiscalía, con probas que o demostraban, de filtracións aos medios. As filtracións eran algo serio: o que se estaba (ou está) filtrando aos medios eran todos os decretos que asina o alcalde. Todos.

Que contén todos estes decretos? Todo aquilo que asina o alcalde tanto de solicitudes de particulares desta cidade, empresas e, como non, dos traballadores de Ourense. Con datos persoais de todos a rabear… de feito, quen teña nas mans eses decretos sabe que persoas solicitan unhas dietas, unhas axudas para gafas ou para libros, incluso se seus fillos, con nomes e apelidos, aprobaron, para poder acceder a esas axudas, quen ten persoas con discapacidade na casa, quen pide un adianto do seu salario… é dicir que un traballador do Concello pode ir pola rúa e un xornalista miralo e pensar: “este anda a dúas velas”.

Ese compendio de decretos que se envía aos grupos políticos para que fiscalicen ao goberno, ignoro porque razón, chega tamén ao gabinete de prensa do Concello. E do gabinete de prensa directo a unha lista de correo de medios de comunicación.

Algún xornalista denunciou esta filtración? Como van denunciar, se viven dos delitos que outros cometen…

Pois ben, neste caso, di a Fiscalía, asina Eva Regueiro, “no se ha acreditado la publicación de nada que pudiera ser constitutivo de delito por afectar a aspectos íntimos o personales de nadie”. Non sei que pensarán todos aqueles veciños e veciñas que solicitaron algo ao Concello…

Estades lendo ben. Agora, distribuír eses decretos nunha lista de correo con ducias de persoas dentro, non é dar publicidade. Si o foi no seu día o caso dunha nai que criticou a unha profesora nun chat de “mamis”. Igual nese chat había menos persoas que na lista de correo do Concello. Entón si houbo publicidade. En fin! Parece que a Fiscalía de Ourense non lle parece mal que os xornalistas de Ourense saiban as vosas/nosas intimidades… mentres non as publiquen nos seus medios.

Por suposto, descartaron investigar nada: nin cantas persoas forman parte desa lista, nin quen son os destinatarios, nin se recibiron esa información máis veces, … Nin quen mandou eses correos. NADA!

Total, só tiñan copia duns mails nos que se pode ver como dende o gabinete de prensa do concello se envían os decretos de varios meses aos xornalistas que forman parte da lista. Case nada…

Pero o máis simpático de todo é que tan só afirmen que “es posible que exista algún tratamiento irregular o inapropiado de los datos manejados por el ayuntamiento”. E di tamén: “y aunque se hubiera hecho dicha remisión irregular de los decretos, lo cierto es que tan pronto como se advirtió se dejaron de enviar, como consta (non sei onde coño consta iso) lo que sin duda hace decaer el dolo del delito si lo hubiere”. Resulta tan simpático como afirmar “no ha sido posible determinar la autoría de los hechos” sen realizar ningunha dilixencia de investigación. Mira que era complicado: ou foi A, ou foi B.

Isto é como se a un asasino en serie lle dis: “oes, que matar é delicto. Vai parando!”. Entón deixa de matar e decae o dolo do delito. Xa non se investiga máis.

Disto, que tamén sabía algo algún sindicato do concello, estou seguro de que nin dixo nin fixo nada ao respecto.

Mans negras #OU24M

por

  mansnegras
Estas son as miñas mans, as mesmas que escribiron cada liña deste blog. Probei varios filtros pero con ningún deles consigo velas negras. Hoxe leo na prensa a xente que non me coñece de nada -e á que eu de nada coñezo- falar das miñas mans, ou dalgunha delas, como a man negra que anda detrás da probable imputación de parte da Xunta de Goberno Local do Concello de Ourense e, entre as persoas que a forman, o candidato do PSOE a Alcaldía desta cidade. Seica andan os cerebros desta organización elaborando unha teoría conspiranoica, con sobredose de paranoia.

Presentei esa denuncia en novembro, cando aínda o Sr, Vázquez Barquero non era candidato polo seu partido, si ben xa estaba na súa particular carreira electoral. Por certo, parabéns aos que nesta carreira atoparon traballo no Concello ou algunha das empresas concesionarias. A eles non os podo denunciar. Sobran evidencias e faltan probas,  como nos centos de casos dos que a oposición dá boa conta e se farta de denunciar nos plenos ou nos medios, mais non onde corresponde, nos xulgados.

Eles, os que gobernan, xudicializan a política cometendo delitos, non quen os denuncia. Outra paranoia máis: pretender facer crer aos veciños que os trapos sucios da política se limpan na escuridade dos despachos dos concellos. Denunciar un delito, lémbrolles, é unha obriga de todo cidadán,  amais dun dereito.

Imaxino que para esta tropa é máis doado por a diana nas mans negras que asinaron a denuncia -a que logo se suma o sindicato USO, vendo que se quedaran curtos coa vía contencioso-administrativa- da gran cacicada que foi colocar a Carmen Rodríguez Dacosta nun posto ao que non tiña dereito a sabendas de que non o tiña, como lle advertiran os técnicos no seu informe, que explicar a toda a sociedade tanta insistencia en manter a esta persoa en nómina do Concello de Ourense e a cargo da área  de persoal. Insistencia, por certo, que persiste na actualidade, dada a súa privilexiada situación -número 2- na lista electoral que encabeza o Sr. Vázquez Barquero.

Benvida sexa esta imputación,  aínda que tarde e insuficiente. Tarde porque hai medio ano que foi presentada a denuncia. Insuficiente, porque, probablemente, non afecta a gran instigadora neste asunto, a inmediata superiora nos órganos de partido de todos os concelleiros imputados, a súa responsable local, a gran enchufada e colocadora directa de moitos outros: Carmen Rodríguez Dacosta.

Entretanto, outros seguimos engordando as listas do paro, as listas do Concello tamén, sen sequera ter a mísera oportunidade de coñecer a quen fai as entrevistas. Os meus mellores desexos para vós, que se faga xustiza!

@ourenseencomun rexeita a OPA hostil de @cxg_ourense

por

 

Non é unha tarefa doada rexeitar unha OPA hostil. O prezo acostuma a estar moi por riba do prezo de mercado e a tendencia da maioría de axentes (accionistas, participantes neste caso) é aceptar, primando o beneficio a curto prazo -elevado- sobre previsións futuras -máis moderadas-. Onte, na Asemblea de Ourense en Común, primou o proxecto orixinal sobre os que, hostilmente, trataron de facelo seu, sen respectar a filosofía e os principios fundacionais, a orixe, o xerme de todo, a indignación contra uns políticos que, precisamente, actúan así, con deslealdade. Fracasaron os que entenden que en política todo vale, mesmo traizoar aos compañeiros de vieiro, coma quen os empurra contra un silveiro. Non é decente, non é honesto. Non é a caste de xente que un cidadán honrrado quere para que goberne o que é seu, o Concello de Ourense. Non son, nin sequera nun futurible consenso, a clase de persoas que un cidadán honrado quere para administrar cada ano, nin máis nin menos, que 100 Millóns de Euros.

Fracasou a OPA hostil de CxG. Fracasou tamén outra máis amigable, a de Anova. Puiden ler como membros de CxG -como ían negalo- usaron plantillas e, asombrado, lin onte tamén como un membro de Anova negaba a existencia de plantillas por parte desta organización. Vaia, nin con evidencias! Iso si, como o seu prezo foi baixo, a súa OPA fracasou e, como lles conviña, moi cínicamente, votaron onte a favor da nulidade do proceso. Mellor lles fora meter a man no peto. A deslealdade, a deshonestidade é a mesma. Eu tampouco poría un euro, deses 100 millóns do común a todos os ourensáns, na súa man.

Quen prevarica aquí?

por

Lendo o auto polo que o xuíz “Don Leonardo Álvarez Pérez, Titular del Juzgado de Instrucción Número Uno de Ourense” ordena continuar a tramitación das dilixencias previas contra a Concelleira de Urbanismo, Dona Áurea Soto, e o avogado que a asesorou, Don Carlos Hernández, un queda un pouco confuso. Di “Don Leonardo Álvarez Pérez, Titular del Juzgado de Instrucción Número Uno de Ourense”:

“En relación al delito de prevaricación, tal y como puso de manifiesto la Audiencia Provincial de Málaga en su sentencia de 25 de marzo de 2014, debe entenderse que para su comisión han de concurrir los siguientes presupuestos (que como a continuación se analizan concurren en el supuesto de autos): 1. Que se trate de una resolución dictada por autoridad o funcionario público, cuestión que no se discute en el supuesto de autos puesto que se censura la actuación de la concejal de urbanismo doña Áurea Elena Soto”

Ben, non pode discutirse o suposto de que Dona (eu vou utilizar a maiúscula tanto para referirme ao xuíz instrutor como a querelada, non coma no auto) Áurea Soto é unha autoridade pública, Concelleira electa pola cidadanía, máis resulta controvertido ver que lle outorga o mesmo estatus a un profesional liberal, como é o caso dun avogado, xa que nin é funcionario nin autoridade no Concello de Ourense, feito que non é descoñecido para o propio xuíz:

“Aurea Elena Soto dictó el 16 de noviembre de 2007 una providencia acordando “incoar expediente para la legalización, en su caso, de las obras ejecutadas y usos autorizados”, apoyándose en un informe jurídico emitido por el abogado Don Carlos Hernández López, abogado perteneciente al colegio de abogados de A Coruña”

Da prevaricación di o CP que a realiza “a autoridade ou funcionario público que, a sabendas da súa inxustiza, dictare unha resolución arbitraria nun asunto administrativo”

En fin… que cada quen pensé o que queira!