estatuto de nación

Atrapados polo pasado

por

O pasado non dá tregua. “Galicia ten dereito”. Pode afirmarse o dereito dun territorio a vez que nega ese mesmo dereito a outros? “O recurso de inconstitucionalidade é un ataque do Goberno a Galicia”. Pode entenderse como un ataque a Galiza a presentación dun recurso de inconstitucionalidade dunha norma emanada do Parlamento de Galiza e negar ese ataque a un pobo cuxa norma, o Estatut de Catalunya, foi ratificada polo noventa por cento da cidadanía?

Demagoxia. A actidude do Partido Popular comeza a pasarlle factura a Feijóo: primeiro puxo tódalas trabas para a aprobación dun Estatuto de Nación en Galiza, un proxecto de Estatuto que pretendía non quedarse atrás na asunción de dereitos respecto a outras nacións do estado; logo a agresiva pre-campaña e campaña electoral na que non dubidou en facer promesas de imposible cumprimento e de dubidosa legalidade (como dar liberdade aos pais para que elixan a lingua na que estudar seus fillos).

Incoherencia. Non é cogruente pedir ao goberno do estado que non presente un recurso de inconstitucionalidade contra a Lei de Caixas ao tempo que manteñen un recurso contra o Estatut de Catalunya negando ao pobo catalán uns dereitos que eles mesmos, cunha ampla maioría, respaldaron en sufraxio universal. Tal vez debería comezar o PP por retirar o recurso que mantén contra o Estatut catalán, dar mostras de que respecta o dereito de outros pobos para logo esixir ese mesmo respecto polo pobo galego. Do contrario, a súa posición non resulta crible, por interesada.

Resposta. Agora que ao PPdG lle entrou esa vea “galeguista”, o BNG debería presentar o seu proxecto de Estatuto no Parlamento de Galiza, para medir ata onde o Sr. Feijóo está disposto a defender os dereitos dos galegos.

Estatuto de Galiza. Estatuto da Nación?

por

Voltamos a estar en campaña electoral e, como non, voltamos ó discurso do Estatuto de Nación. Eu pregúntome que temos que ver a nación con iso, porque ninguén nos preguntou a nosa opinión, ninguén nos pediu -a cidadanía- que diseñemos a Galiza do futuro. Non hai propostas do pobo, non hai debate entre pobo e, por suposto, non hai unha administración política que canalice as nosas conclusións. Como é posible chamarlle Estatuto de Nación a unha proposta feita as costas dos integrantes desa nación? Sobre este asúnto versaba a mensaxe deixada hoxe nas caixas dos tres candidatos a Xunta de Galicia:

Un dos maiores fracasos da pasada lexislatura foi a non elaboración dun Estatuto de Galiza e trátase este dun fracaso de todas as forzas políticas no seu conxunto.

Polo que levo visto, oído e lido no que vai de precampaña estanse pondo outra vez as mesmas pedras que levaron ó fracaso do proxecto anterior o que me fai pensar que, realmente, existen poucas ganas de lograrun novo estatuto para Galiza.

Eu envexo o Estatut de Catalunya, pero máis qe polo seu contido, que tamén, pola forma en que foi elaborado. O Estatut é o resultado dun proceso participativo no que tivo un gran protagonismo internet. Así se recolle nun informe da Generalitat de Catalunya que di así no seu resumo:

“Durante o segundo semestre do ano 2004, en Catalunya vivíuse un fenómeno inédito. O Gobierno da Generalitat iniciou un proceso participativo co obxetivo de informar e de facer participar á cidadanía na redacción do novo Estatuto catalán. O obxetivo do proceso participativo era tan sinxelo no seu diseño como complexo na sua execución: por ó alcance da cidadanía diferentes medios para recoller as suas demandas, opinións e reflexións en relación co Estatuto e envialas, íntegramente e a través dunha análise sintética, á ponencia parlamentaria encargada de elaborar a proposta de reforma, previamente o inicio dos seus traballos.

Internet foi unha desas canles e así naceu unha páxina web, que estivo activa durante cerca de cinco meses co obxectivo de recoller propostas e informar á cidadanía. Neste periodo de tempo recibiu 86.757 visitas, serviu máis de 700.000 páxinas, recolleu 4.530 aportacións escritas e a cidadanía utilizou os foros de debate para enviar máis de 9.500 mensaxes.”

O Estatut de Catalunya foi por encima de todo un Estatut participativo, onde tódolos cidadáns, organizacións e movementos sociais fixeron propostas e debateron dos foros creados pola Dirección Xeral de Participación Cidadana da Generalitat de Cataluña (algo que aquí non temos nin en proxecto). Aquí non se debateu siquera polas bases dos partidos políticos.

Considero que si realmente tivesen vostedes a vontade de elaborar un novo Estatuto para Galiza comezarían de cero e deixarían que fose a sociedade galega a que puxese os primerios piares nos que se sustentase o noso futuro e, deixarían tamén, de usar este asunto como unha arma arroxadiza. Non se pode enredar na area sociopolítica co futuro dun pobo.

Queren vostedes realmente un Estatuto para Galiza sin contar coas demandas formais dos galegos?

O que realmente é envexable do Estatut é o método escollido para a súa elaboración. Non se pode copiar outro estatuto e presentalo no Parlamento galego sen máis, sen ser antes discutido pola sociedade. Considero que un estatuto debe ser trazado, dende o primeiro artigo, pola cidadanía, os partidos, as organizacións sindicais, empresariais e movementos sociais (culturais, ecoloxistas, deportivos, feministas,…). Niso si é envexable o procedemento levado a cabo polo goberno catalán 100% participativo. Débese imitar o método procedimental, non o articulado. Débese presentar entre toda a sociedade, non unilateralmente…

Feijóo, toleou?

por

Proposta de Treámbulo de Feijóo (ou de Rajoy) :

“O pobo galego ten unha identidade propia, froito de séculos de historia común, desde a Idade Media. (…) O pensamento e a tradición galeguista que as forzas políticas comparten describiron esta identidade propia con diferentes expresións ao largo da historia (…) tanto os federalistas, como os rexionalistas, os solidaristas, os galeguistas e como manifestación dun sentimento nacional, os nacionalistas arelaron todos eles a autonomía política de Galicia dentro de España e o fortalecemento da súa vocación europea”.

Todo isto pra evitar decir que Galiza é unha Nación. A realidade é que a RAE non esixe tanto para ser nación, ó definila como o conxunto de persoas dun mesmo orixe e que xeralmente falan a mesma lingua e ten unha tración común. Feijóo utiliza a definción de nación para definir Galiza pero elude evitalo concepto.

Tómanos por parvos!?

Rajoy deixa a Galiza sen Estatuto

por

Logo de máis de seis horas de reunión, a reunión para impulsar a reforma do Estatuto fracasou. Touriño asegura que a confrontación política en España foi un condicionante. Coindide con Anxo Quintana en que haberá que agardar a «outro momento político». Núñez Feijóo é o único que deixa unha porta aberta para lograr un acordo máis tarde.

Resulta curioso o sombreiro utilizado pola Voz de Galicia nesta nova. O único partido, según éste xornal, que deixa a porta aberta de cara a lograr un acordo pra que Galiza iguale en dereitos a Catalunya é o PP. Si digo que é curioso porque é o PP precisamente que pon tódolos atrancos ó negarse a recoñecer a Galiza como Nación. A entrevista que lle realizaron esta semá no País pode revolverlle as tripas o galego mais desarraigado. Di o fenómeno:

– “En la reforma del Estatuto no podemos mirar las diferencias, tenemos que construir las coincidencias de los últimos 25 años”. Di a RAE que nación é un “Conjunto de personas de un mismo origen y que generalmente hablan un mismo idioma y tienen una tradición común” (deixoo en castelán pra que o Sr. Feijóo o entenda). Digo eu que tódolos galegos coincidiremos en que somos un conxuno de persoas cunha orixe común, unha tradición común e falamos a mesma lingua (mal que lles pese a algúns).

– “Más del 80% del cuerpo electoral gallego no está en el proceso de construcción nacional. Por eso el presidente tiene que decidirse y liderar”. Iso habería que preguntarllo ó pobo. Non se pode decir que só os galegos que votan a partidos nacionalistas consideren a Galiza como Nación (que faga a proba nas próximas eleccións municipais poñendo como lema da súa campaña ‘Galicia no es una nación’, a ver que pasa). Que explique o Sr. Feijoo porque o PP cada vez que hai eleccións ó Parlamento galego se autodenomina un partido galeguista. Dígollo eu: pra arañalos votos nacionalistas de centro-dereita. Pero esta traizón non creo que lla perdoen endexamais.

– “La obligación de estudiar todas las asignaturas, salvo lengua castellana, en gallego empobrece el país y yo no voy a llevar a Galicia al siglo XIX”. Vai resultar agora que o castelán se ve ameazado polo galego. Cando dispoñemos dun cento de emisoras de radio, das cales tan só unha emite integramente en galego: A Radio Galega. Cando dispoñemos de centos de canles de TV e outra vez, tan só unha emite en galego. Cando acudimos a un quiosko tódolos xornais están en castelán, agás un. En internet o galego é apenas unha lingua testimonial… E o Sr. Feijoo parécelle que non é apropiado que os alumnos galegos non estudién na lingua da súa terra. ¿Onde cree entón que a van aprendeer? ¿En internet? ¿Na televisión? ¿Na Radio? Non, o que pretende o Señor Feijoo é que volvamos os anos en que o galego era perseguido e só se podía falar no fogar, restrinxilo ó fogar dos galegos, que é precisamente onde se conservou, onde nunca o puideron censurar. É o deber de tódolos galegos loitar (e votar tamén) para que iso non volva pasar.

– “A nosotros no nos interesa un conflicto. La reforma del Estatuto se tiene que hacer aquí, no vale coger una copia del modelo de Cataluña”. ¿Porque permite logo as interferencias de Madrid? Ah! claro, porque foi en Madrid onde se lle concedeu o cargo. Que non se xustifique, ese NON a un Estatuto de Nación non saiu dos galegos que votan o PP, ese NON o Estatuto de Nación saiu da Rúa Xénova.

– “En cuanto al sectarismo informativo de los medios públicos estamos en el peor momento de los últimos 20 años”. Despois de manipulala TVG ó seu antollo durante largos 16 anos atrévese a facer ésta afirmación. Tódolos luns hai un debate onde ten cabida tódalas opcións políticas. Iso nunca sucedeu na era Fraga. ¿Cantas veces apareceu Feijóo na TVG durante a vaga de incendios? Cantas veces o solicitou… é en directo. Prefiro non lembrar o acontecido durante o suceso do prestige, outros incendios, as vacas tolas,… onde a oposición estaba máis censurada que no réxime anterior. Actualmente todos ten cabida, pero é lóxico que o Goberno (e digo o Goberno, non confundir cos partidos, que iso era o sucedía na etapa anterior) ocupe un espazo preferente.

Unha vez máis a dereita desta nosa Nación volve a frear os desexos dun pobo que quere estar, cando menos, en igualdade de dereitos coas outras nacións do Estado: Euskadi e Catalunya. Algún día lograremolo e entón apropiaránse do conseguido, como fan con todo o que primeiro rexeitan: a Castelao, a Constitución ou o actual Estatuto.

A VOLTAS CO ESTATUTO

por
Mentres cataláns e valenciáns xa gozan de tódolos dereitos que lles confire o seu novo estatuto de autonomía en Galiza ainda non fomos capaces de facer un primeiro borrador no parlamento galego. Desta historia forman parte tres persoaxes fundamentais, os tres partidos políticos con representación parlamentaria. Ata agora parece que tan só o BNG ten claro o que quere para Galiza: un Estatuto de Nación que supere o actual marco estatutario, pra que Galiza aumente a sua capacidade de decisión, participe en pe de igualdade nas estructuras estatais e europeas, preserve os sinais de identidade que nos son propios e incremente o benestar de todos os galegos e galegas.

O BNG e o único partido que propuxo un texto articulado para a elaboración do novo Estatuto de Galiza. É o único partido que realiza foros para a mellora deste texto. É o único partido que presentou o seu texto as xentes de Galiza por diferentes cidades e pobos… da a sensación de que é o único partido que quere un novo Estatuto para Galiza.

Mentres no PSdeG e no PPdeG reina o desconcerto. Por un lado seguen a decirnos que non queren para os galegos menos dereitos e competencias que os cataláns, polo outro seguen cegamente as consignas de Madrid. Touriño, que non quere ver rodar a sua cabeza como a de Maragall, está mais pendente de encontrar a fórmula que o manteña no posto (chegamos a escoitar cousas tan absurdas como “Nación de Breogán” como concepto que defina a nosa idetidade o cal, só puxo de manifesto, que confunden o mito coa realidade) que avanzar nos dereitos do pobo galego. A Feijoo simplemente non lle deixan facer nada porque non é ningén. Non ten peso político propio, de modo que non lle van a permitir que o PP acepte en Galiza o que o PP rechazou en Catalunya. E claro, sen os seus votos non habrá novo Estatuto.

Unha vez mais parece que o noso futuro non o vamos a decidir nós, os galegos. Unha vez mais será desde Madrid donde se diga cales son os nosos dereitos, as nosas competencias, a nosa identidade. Serán os Zapatero, Pepe Blanco, Rubalcaba, Rajoy, Zaplana ou Acebes quenes nos digan o que é Galiza, quenes nos digan a que temos dereito ou ata onde podemos chegar. A min, como galego iso non me serve, por iso, ante a situación de atasco do novo Estatuto deberían adiantarse as elección e que os galegos decidan onde queren que se decida o contido do novo Estatuto: na nosa TERRA ou en Madrid.