Touriño

O voto do exterior

por
O do debate está complicado, leva razón Robinho, porque o que realmente buscan os políticos nos debates non é confrontar ideas ou presentar proxectos, senón, simplemente aparecer máis tempo en prime time para reforzar a súa hexemonía a vez que reflexar a invisibilidade das forzas minoritarias. O subconsciente, que é moi traizoeiro, fixo que algún político, nalgún momento, dixese que el tiña que estar no debate, non que quería debatir. O tema proposto hoxe a Núñez Feijoo e a Anxo Quintana (Touriño pasa de min) era ben interesante: o voto exterior -e/ou emigrante-:

Falar de voto emigrante e unha incorrección, pois a maioría non son emigrantes, viven onde naceron. A actual normativa en materia electoral non establece un método seguro, fiable e inequívoco de identificación do votante no exterior, que non impide a delegación do voto na recollida (un galego enviou 17 votos dende Zürich) nin garante a custodia e vixianza directa por parte da Xunta electoral central. Por estas mesmas razóns foi anulado o voto por correo nas eleccións presidenciais do Real Madrid en Xaneiro de 2007 polo Xuzgado de Primeira Instancia Nº47 de Madrid. (achégolles a ligazón da senteza)

O ano pasado, nas eleccións xerais fun testemuña de como aparecían sobres asinados pola mesma persoa, como mandaban documentación caducada ou de outros países e, incluso, certificados de defunción acompañando ó voto. Si eu vou votar o 1 de marzo teño que estar vivo ese día, ainda que antes vote por correo (o voto é anulable cando o votante -por correo- fina horas antes de abrise as mesas) e teño que ser eu quen entregue a papeleta a presidenta da mesa, e non ningún outro, teño que presentar o DNI ou pasaporte, non valendo si está caducado ou si achego unha fotocopia -nin sequera compulsada-.

Como poden ver non se garante a identificación do votante no exterior, permitese a delegación do voto e a custodia das sacas dos votos non é fiable. Pero o máis grave de todo é que non se cumple un dos principios fundamentais da constitución: a igualdade ante a lei de tódolos cidadáns. A miña pregunta para vostedes é a seguinte: que pensan facer ante este ‘escandalo democrático’? Solicitarán que se anulen tódolos votos da emigración e impedirán o reconto?

Para promover estas accións están lexitimados tódolos partidos políticos que se consideren perxudicados por esta práctica fraudulenta, pero tamén tódolos cidadáns que se vexan perxudicados por unha lei, a electoral, que non trata con igualdade ós cidadáns de aquí e de acolá, porque os de alá ninguén lle esixe estar vivo, cando existen medios de sobra para verificar si o votante vive, por exemplo, a obriga de presentar unha fe de vida ó solicitar votar por correo; tampouco se ven na obriga de identificarse o cal lles permite delegar. Porque non nos permiten a nós facer o mesmo? porque teñen que ir a mesa electoral cada membro dunha familia? Deberíannos permitir que outra persoa votase por nós (pensade nos cartos que se aforrarían, agora que estamos en crise, si todos os caciques puidesen presentar directamente as papeletas nas urnas sen ter que ir casa por casa recollendo vellos); iso sería un trato igualitario.

Como ós partidos dalle moito medo aparecer polos xuzgados -temen que unha denuncia desta magnitude se volva contra eles- teremos que ser nós, os cidadáns, quen tomemos a iniciativa.

Noticia relacionada:

A Xunta Electoral Central esixirá aos emigrantes que acrediten o seu voto co documento de identidade. Isto é unha broma? Non? Logo eu vou facer fotocopias dos DNI de toda a familia e vou ir votar por todos… a ver si podo!

Debate a dous… de momento.

por
Esta semana abrín unha conta en Facebook. Coñecía esta rede social pero nunca lle fixera moito caso -un xa vai farto de darse de alta nun cento de sitios e ter que memorizar outro cento de contraseñas- ata que o outro día lin un titular na prensa que me impactou, era Nuñez Feijoo, que decía ‘la mia es más larga’. O primeiro que pens… bueno iso non o vou contar. Falaba da lista de amigos en Facebook, evidentemente. Segundo a análise de importantes politólogos, internet foi un factor determinante na victoria de Barack Obama en EEUU, segundo outro estudo internet supera a televisión como medio de comunicación máis consumido en España, pero isto é un dato sen importancia, o relevante é o que pasa ó outro lado do charco -no norte, claro-. Ata tal punto que nalgúns partidos apuróuse ata o último intre para ver si atopaban un candidato de cor, non houbo sorte,… pero arrasaba seguro. Touriño, que tamén caira nisto, adiantou as eleccións a marzo pra evitar que algún aparecese bronceado.

O caso é que me dei de alta nesta rede social e pedín ós tres candidatos, que xa tiñan o seu sitio na rede, que se fixeran amigos meus. Fixéronse Alberto Núñez Feijoo e Anxo Quintana, (en realidade chámase Anxo Manuel Quintana González que algúns xa pensaban que só tiña un apelido, non é certo) que tamén teñen blogs e por iso volos enlazo, Emilio Pérez Touriño non me quere… de momento. Por certo, agora que lla vin a Feijoo -e como sei que tendes curiosidade- tampouco é certo que a teña máis larga, a máis larga é a de Quintana (espero que non se enfaden comigo por revelar este segredo).

Como xa teño demostrado que son unha persoa imparcial -reparto paus pra todos lados por igual- ofrecinme a ‘moderar’ un debate virtual entre estes ‘amiguetes’ e hoxe presenteille a primeira pregunta, ainda sen resposta, pero maña haberá máis preguntas,… a ver si con algúnha se animan. A primeira foi ‘Sobre o concurso eólico’:

Falóuse moito sobre éste tema últimamente, sobre os beneficios que xerará para Galiza -ou non, segundo quen fale- pero moi pouco sobre a repercusión dos muiños na nosa paisaxe, á que afecta, ata tal punto, que pronto non se poderá pintar un monte sen muiños -que si sen pinos ou carballos-. A min gostaríame saber cales son as súas posicións respecto ós argumentos dos grupos ecoloxistas -e non me falen de beneficios, de postos de traballo ou de enerxía limpa-.

Se hai resposta engadiréina aquí…

Rajoy deixa a Galiza sen Estatuto

por

Logo de máis de seis horas de reunión, a reunión para impulsar a reforma do Estatuto fracasou. Touriño asegura que a confrontación política en España foi un condicionante. Coindide con Anxo Quintana en que haberá que agardar a «outro momento político». Núñez Feijóo é o único que deixa unha porta aberta para lograr un acordo máis tarde.

Resulta curioso o sombreiro utilizado pola Voz de Galicia nesta nova. O único partido, según éste xornal, que deixa a porta aberta de cara a lograr un acordo pra que Galiza iguale en dereitos a Catalunya é o PP. Si digo que é curioso porque é o PP precisamente que pon tódolos atrancos ó negarse a recoñecer a Galiza como Nación. A entrevista que lle realizaron esta semá no País pode revolverlle as tripas o galego mais desarraigado. Di o fenómeno:

– “En la reforma del Estatuto no podemos mirar las diferencias, tenemos que construir las coincidencias de los últimos 25 años”. Di a RAE que nación é un “Conjunto de personas de un mismo origen y que generalmente hablan un mismo idioma y tienen una tradición común” (deixoo en castelán pra que o Sr. Feijóo o entenda). Digo eu que tódolos galegos coincidiremos en que somos un conxuno de persoas cunha orixe común, unha tradición común e falamos a mesma lingua (mal que lles pese a algúns).

– “Más del 80% del cuerpo electoral gallego no está en el proceso de construcción nacional. Por eso el presidente tiene que decidirse y liderar”. Iso habería que preguntarllo ó pobo. Non se pode decir que só os galegos que votan a partidos nacionalistas consideren a Galiza como Nación (que faga a proba nas próximas eleccións municipais poñendo como lema da súa campaña ‘Galicia no es una nación’, a ver que pasa). Que explique o Sr. Feijoo porque o PP cada vez que hai eleccións ó Parlamento galego se autodenomina un partido galeguista. Dígollo eu: pra arañalos votos nacionalistas de centro-dereita. Pero esta traizón non creo que lla perdoen endexamais.

– “La obligación de estudiar todas las asignaturas, salvo lengua castellana, en gallego empobrece el país y yo no voy a llevar a Galicia al siglo XIX”. Vai resultar agora que o castelán se ve ameazado polo galego. Cando dispoñemos dun cento de emisoras de radio, das cales tan só unha emite integramente en galego: A Radio Galega. Cando dispoñemos de centos de canles de TV e outra vez, tan só unha emite en galego. Cando acudimos a un quiosko tódolos xornais están en castelán, agás un. En internet o galego é apenas unha lingua testimonial… E o Sr. Feijoo parécelle que non é apropiado que os alumnos galegos non estudién na lingua da súa terra. ¿Onde cree entón que a van aprendeer? ¿En internet? ¿Na televisión? ¿Na Radio? Non, o que pretende o Señor Feijoo é que volvamos os anos en que o galego era perseguido e só se podía falar no fogar, restrinxilo ó fogar dos galegos, que é precisamente onde se conservou, onde nunca o puideron censurar. É o deber de tódolos galegos loitar (e votar tamén) para que iso non volva pasar.

– “A nosotros no nos interesa un conflicto. La reforma del Estatuto se tiene que hacer aquí, no vale coger una copia del modelo de Cataluña”. ¿Porque permite logo as interferencias de Madrid? Ah! claro, porque foi en Madrid onde se lle concedeu o cargo. Que non se xustifique, ese NON a un Estatuto de Nación non saiu dos galegos que votan o PP, ese NON o Estatuto de Nación saiu da Rúa Xénova.

– “En cuanto al sectarismo informativo de los medios públicos estamos en el peor momento de los últimos 20 años”. Despois de manipulala TVG ó seu antollo durante largos 16 anos atrévese a facer ésta afirmación. Tódolos luns hai un debate onde ten cabida tódalas opcións políticas. Iso nunca sucedeu na era Fraga. ¿Cantas veces apareceu Feijóo na TVG durante a vaga de incendios? Cantas veces o solicitou… é en directo. Prefiro non lembrar o acontecido durante o suceso do prestige, outros incendios, as vacas tolas,… onde a oposición estaba máis censurada que no réxime anterior. Actualmente todos ten cabida, pero é lóxico que o Goberno (e digo o Goberno, non confundir cos partidos, que iso era o sucedía na etapa anterior) ocupe un espazo preferente.

Unha vez máis a dereita desta nosa Nación volve a frear os desexos dun pobo que quere estar, cando menos, en igualdade de dereitos coas outras nacións do Estado: Euskadi e Catalunya. Algún día lograremolo e entón apropiaránse do conseguido, como fan con todo o que primeiro rexeitan: a Castelao, a Constitución ou o actual Estatuto.