A xornada electoral en Xunqueira

A xornada electoral nun concello do interior de Galiza empeza un día antes, polo menos para os membros do PP. A xornada pra les empeza xa o día previo, reunindo a primeiras horas da tarde a tódolos caciques do concello, uns 50 mais ou menos, para repartir as tarefas da xornada electoral –interventores, apoderados-acarreadores, máis acarreadores, coaccionadores, intimidadores…– e acto seguido vanse polos pobos a repartir votos (refírome ós sobres, que así se lle chama aquí -sobre entregado… voto garantido-), como si non fose suficinte todo o mes de campaña previo. Iso de reflexionar non vai con eles.

O día da votación son os primeiros en chegar a cada Local Electoral, pra min que nin dormen. En cada Local hai caciques a moreas, tantos que calquer persoa co coñecemente xusto, que son moitas, poderían verse amedrentadas e coaccionadas por eles; non faltan tampoco os graciosos do pobo nin os lamecús que están a espera de que apareza por alí o alcalde pra arrimarse a el e lambelo. A xente enseguida empeza a chegar os colexios electorais e pronto, tamén, se empezan a ver os primeiros acarreos. Non é ningunha sorpresa. O ritmo é frenético durante toda a mañá, tanto que a mediodía xa votara na mesa mais dun 50% do censo electoral.

Sería un fenómeno de estudio o feito de que unha poboación que ten cerca dun 80% da súa poboación nunha franxa de idade superior os 65 anos sexa unha das mais activas electoralmente si non fose porque a orixe de tal actividade radica na obriga de ir a votar imposta polo Alcalde do pobo, unha obriga vixiada, controlada.

Outro fenómeno que se produciu foi o “voto express” ou “televoto” de última hora. Este consiste en que o interventor fai facendo listas das persoas que faltan por votar e pasalla a un dos acarreadores que está fora; éste colle a lista, vai a casa daquelas persoas e trainas a votar. Na mesa na que eu estaba esa labor facía Florencio Salgado Fernández, interventor e candidato do PP e o que carrexaba era seu pai, co coche da súa empresa SALGADO S.L.

Noutras mesas do Concello tamén se deron algunhas anécdotas, por exemplo na que estaba na Casa do Concello, a que acudiron a votar persoas que estaban censadas alí mesmo. Outra anécdota moi boa é na que un dos nosos inteventores lle pregunta a un dos candidatos do PP se coñecía a unha persoa que aparecía nas listas do censo e éste resposta que non; quedou branco cando lle dixeron que vivía na mesma casa ca el.

Así funciona a democracia nos pobos, a democracia do medo. Agora entendo a moitos vellos cando dín que “con Franco se vivía mellor”. Lóxico: entón no tiñan que votar e por iso non sufrían as aldraxes -públicas e privadas-, coaccións, chantaxes e as intimidacións de agora.

A canteira do Alcalde

Si a calquer veciño de Xunqueira de Ambía lle preguntas pola canteira do Alcalde, enseguida che sinalan o Monte da Farria. Dende fai un par de anos estase a cometer neste monte un dos maiores atentados ecolóxicos da historia da nosa provincia, ante o silencio de veciños e a connivencia das autoridades do lugar.
O Monte da Farria atópase incluido e delimitado no Catálogo de Bens Naturais e Paisaxísticos (CBNP), con ficha particular (N-17) e nivel de protección A, o que imposibilita a actividade mineira nese lugar; así se indica no artigo 121 do propio PXOM de Xunqueira de Ambía (publicado o 18 de novembro dese ano), aprobado pola actual corporación municipal.

Resulta curioso -e tamén moi sospeitoso que o Monte da Farria ardese uns meses antes- que quen preside a corporación municipal de Xunqueira de Ambía, o Sr. Jose Luis Gavilanes Losada, sexa considerado polos veciños -e incluso empregados- coma un dos máximos accionistas dunha empresa, Farriense de Granitos S.L., que solicitou a explotación dos recursos da Sección A) no Monte da Farria así como un permiso e investigación para a Sección C). O certo e que nunca foi accionista da empresa nin administrador dela, pero si o son ou foron persoas moi achegadas a el -os caciques do pobo-.

PI = Permiso de Investigación
CE= Concesión de Explotación
O certo é que as Declaracións de Impacto Ambiental foron negativas en ambos casos. A primeira é do 19 de maio de 2006, públicada o 19 de xuño de 2006, na que se pública o estudo de impacto ambiental e o plan de restauración do proxecto de autorización de recursos da sección A); a segunda declaración de impacto ambiental é do 6 de marzo de 2007, aínda sen publicar no DOG e que considera que o proxecto “Farriense nº 365” non é ambientalmente viable:
”A empresa do Alcalde de Xunqueira de Ambía” -que non é del, como creen os veciños- a pesar de contar tan só con permisos de investigación está a explotar a canteira e comercializando todo o producto alí extraído coa mesma naturalidade que si se tivese unha concesión de explotación, coa que non conta, e unha licencia de actividade mineira, coa que tampouco pode contar tendo en conta as devanditas resolucións de impacto ambiental. Para facer máis dano o monte, a canteira está sendo explotada horizontalmente, dende a cima do Monte, e non verticalmente, dende unha ladeira, como é natural nestes casos, o que fai que a superficie natural protexida desvastada sea moi superior a de calquer canteira normal.

O que está sucedendo no Monte da Farria é un atentado contra a natureza levada a cabo coa colaboración do actual equipo de Goberno, diso non temos ningunha dubida. Non se pode seguir mirando para outro lado pola simple razón de tratarse dun Concello pequeño do interior, por que ese espazo natural protexido non sexa utilizado para construir grandes bloques de vivendas (denuncias moi habituais na actualidade) ou porque éste monte non esté situado dentro dos 500 metros da costa (espazo protexido pola lei do litoral, tamén moi de actualidade). Non se pode calar mentres destruen o noso monte, os nosos recursos naturais. Non se pode calar ante os que, co fin de enriquecerse, destruen o patrimonio de todos.

Non subas ó coche do cacique!

Non hai ben mais prezado que vivir en liberdade, nun PAÍS libre onde o voto sexa verdadeiramente libre, secreto e voluntario. Para acadar esa liberdade non podemos permitir a interferencia de quen vai buscar os  votantes ata a súa casa, meténdolle o voto na man e acompañando ata a urna.

O 27 de MAIO NON SUBAS Ó COCHE DO CACIQUE

SI VAS A VOTAR VOTA LIBRE.

Ningún pobo é verdadeiramente libre mentres a liberdade non estea arraigada nas súas costumes e identificada con elas.

O medo da xente

Esta longa fin de semana estivemos de campaña polos pobos de Xunqueira de Ambía, pateando pobos arriba e abaixo, falando con todo aquel que nos encontramos e repondo carteis arrincados polos caciques de sempre.

Encontrámonos con moitas persoas contrariadas coa labor do alcalde, con persoas que realmente teñen ganas de darlle un cambio a súa vila, persoas que votan en falta servicios e información sobre os novos servicios que se porán en marcha, coma a Lei de Dependencia ou o Banco de Terras. Quéixansenos de que dende o concello non se lles proporciona información algúnha sobre como acceder a eses servicios que a Xunta está a por en marcha. Non hay dubida que na batalla entre os concellos gobernados polo PP e a Xunta de Galiza quen vai a sair perdendo son os de sempre -os cidadáns-, pondo en perigo, a rebeldía destes concellos, un dos dereitos fundamentais de tódolos cidadáns, a igualdade.

Démonos conta tamén como moita xente ten medo a falar de política, sobre todo entre os máis maiores. Teñen medo tamén a que os caciques descubran o seu voto, preguntándonos, en moitos casos, si os sobres son iguales ou si se ve a trasluz o seu contido. Comprobámoslle que non se ve nada e aconsellámosllle que si ten medo a que os sobres sexan recoñecidos os intercambien polos de outro partido -xa sabedes cal-. Teñen medo, definitivamente, de que os vaían buscar a casa e de que os obriguen a votar contra a súa vontade.

Para moita desta xente o voto e tan segredo que nin sequera saben a quen votan. Ben, si o saben, pero nunca verán a papeleta que vai dentro do sobre.

Puidemos comprobar estes días que no noso concello hai moita xente que está vivindo fora, noutras vilas, e que vota a outros partidos diferentes do PP. Puxémonos a facer cálculos e chegamos a conclusión de que si retornasen todos aqueles que se foron o actual grupo de goberno non volvería a gobernar xamais. Esas son as consecuencias da limpeza étnica a que me refería no post anterior.

Descubrimos tamén o medo e a prepotencia do PP. O medo que lles fixo pavimentar tódalas rúas dos pobos en 15 días, o medo que fixo que o Alcalde censara en Xunqueira de Ambía a tódolos empregados das súas empresas, ata tal punto, que catro deles “viven” na propia casa do concello. A prepotencia failles dicir que van a sacar eles tódolos concellais (9-0-0, din), a prepotencia que os mete nas cociñas da xente, a prepotencia de poder pagar paparotas e empregados servís pra facer propaganda,…

Prácticas mafiosas

Cando me metín en todo isto sabía perfectamente onde me metía, por iso non me sorprende comprobar que todo aquilo que oía era realmente certo. Dende que formo parte da candidatura do BNG por Xunqueira de Ambía decateime de que moita xente me evita, coma si tivese piollos… O mesmo lle sucede os demais membros da candidatura, convertéronnos en enemigos do pobo.

¿Por que pasa iso? ¿Cómo sucede iso? Iso ocorre porque temos un alcalde, José Luis Gavilanes, do PP, que goberna o Concello coma un ganster o seu territorio. Controla e manipula o que é del e tamén o que non é del. Él é quen da traballo, directa ou indirectamente, a maioría dos paisanos da vila, centos de familias viven grazas a sua bondade e, aínda que moitas veces se senten explotados nos seus traballos, prefiren seguir a súa doctrina antes que quedar sen pan.

Moitas destas persoas dixerónnos que teñen prohibido dirixirse ou confraternizar en público cos membros da candidatura do BNG, que calquer acercamente pode acarrearlle consecuencias moi serias.

Éste senvergoña leva 28 anos na alcaldía do Concello de Xunqueira de Ambía. Entón non tiña nada e hoxe ten todo un imperio a conta de irse quedando cos negocios e propiedades compradas a precio de saldo a aqueles que se ven afogados económicamente, víctimas da súa política. Outros montan negocios con él en sociedade porque saben que é a única maneira de que saían adiante. Trátase, coma na Idade Media, dun dereito de pernada.

Os paisanos do pobo tan so ten duas saídas: baixarse os pantalóns e acceder a tódolos seus designios ou marcharse para sempre do que foi seu fogar. Por ésta última vía optamos nos últimos 28 anos mais de 2.000 persoas. Trátase, en certo modo, dunha limpeza étnica: os que non cedemos a sua chantaxe ímonos de tal maneira que a proporción de lacaios vai en aumento a pesar da diminución da poboación.

Os mais afortunados son os xubilados, que non dependen del pra cobrar a fin de mes, pero son a vez os mais vulnerables e manipulables, ó non ter a súa carón os membros da familia que os defendan. Por iso cando un cacique os vai a recoller a súa casa, suben o coche; cando lles meten o voto do seu partido na man, cóllenno; cando os acompañan ata a porta do colexio -e a veces ata a urna- non rechistan; van dereitiños a urna co sobre que lle deron -mirando de reollo con nostalxia a liberdade que dan as cabinas pra elexir un voto libre- porque saben que dende atrás os vixían.

E logo temos que escoitar, dende Madrid, a membros do PP denunciar que en Euskadi non se vota con liberdade. Xa nos gostaría en Galiza a liberdade dos vascos.