vídeos
En V Televisión falando dos caciques da terra
Nas noticias do luns, 26 de setembro, ao mediodía
E nas noticias da noite, o mesmo día e a mesma canle
ASPANAS ou PPPSOEBNG
Que difícil resulta poñerse a escribir logo de ter escrito “indignado” e ver que o artigosegue de actualidade. Xa non estou indignado eu (mira que cheguei a pensar que era rariño) agora vexo máis indignados aflorar por todo o mundo. Nas principais prazas de occidente pálpase a indignación de cada pobo ao ver como o están escravizando, convertendo o que antes eran seres humanos en máquinas de producir capital para uns cantos elixidos.
A explotación do ser humano pola súa propia especie sempre existiu ao largo da historia; apenas un espellismo nos fixo pensar por uns intres que eramos seres libres, que eramos nós, o pobo quen ordena. Non tal. Sempre foron os mesmos, escravizando a humanidade aca ou acolá. Durante os derradeiros anos non o víamos, ou mellor, non mirabamos o que ocorría nos países máis pobres do mundo, onde as grandes multinacionais succionaban tódolos seus recursos mentres os seus habitantes morrían de fame.
Tratamos de conter as migracións destes pobos cara o norte, a terra prometida, a base de paus e arames. E tamén algunha que outra cenoria pendurada dun pau. Non só os privamos da comida senón que llela mostrabamos. Non lle chegaba con morrer de fame senón que tiñamos que facelos rabiar facéndolle albiscar falsas esperanzas.
Neses países é difícil defender que exista infancia. Moitos falecen sen sequera ter consciencia de si mesmos, outros, os que conseguen acadala convértense en man de obra escrava. Digo escrava, porque o seu traballo apenas da para sobrevivir, por iso considero un erro chamarlle man de obra barata.
Parece que ese tipo de escravitude está lonxe, moi lonxe de nós. Eu penso que non. Ao meu arredor vexo como se escraviza cada día a persoas con discapacidade intelectual en nome da integración laboral. Para eles, a razón de ser destes proxectos asociativos, os peores e máis precarios empregos, para os outros, os espabiladiños de quenda, seres miserentos e sen escrúpulos o lucro do negocio que xeran as persoas con discapacidade.
O caso de ASPANAS é sangrante. Non só creou unha superestrutura para sacar proveito dos dereitos que atinxen as persoas con discapacidade intelectual, senón que se converteu nun chafariz de diferentes partidos políticos. Para conseguir semellante alcume tan só fixo falla colocar ao fronte dúas persoas que viñan de COGAMI para levar a cabo aquí o mesmo modelo, pero cunha asociación máis modesta: Juanjo Rodríguez e Rosa Carrera, coa complicidade da presidenta Maruxa Román.
Maruxa Román, esa traidora
É ASPANAS é un chafariz? Dende logo. Está deseñado para contentar aos diferentes partidos políticos, a todos os que teñan algunha cota de poder. Que en ASPANAS hai xente de tódalas ideoloxías –como afirma orgullosa Rosa Carrera- é un feito, lóxico, diferentes partidos teñen competencias en diferentes ámbitos competenciais. De aí que nesta asociación se de cabida a todas e todos os caciquiños e caciquiñas desta cidade.
Maruxa Román, polo seu cargo de Presidenta, é a verdadeira responsable de todo isto, xa que é ela quen ten ao fronte desta asociación ao máis cacique de tódolos caciques, e non me refiro a Baltar, senón ao Sr. Juanjo. Nin Baltar se atreveu a tanto. Rosa , unha persoa á que coñecín na miña segunda entrevista para entrar na UPD, logo de que Juanjo me descartase na primeira por carecer de experiencia, ocupa os cargos por sela muller de Juanjo (hai asuntos tan delicados que non se lle poden confiar a calquera persoa), non polos seus coñecementos, Licenciada en Historia. Porque? Para que? Moi sinxelo, non se necesita unha persoa formada e experta en políticas de emprego cando o que se persegue non é formar nin empregar, senón lucrarse a conta de quen precisa formarse e empregarse (as persoas con discapacidade intelectual). Si. Afirmo BERRANDO que estes señores e señoras se lucran a conta das persoas con discapacidade intelectual porque os fondos destinados a elas se perden no mantemento dunha estrutura inútil, pois moitos destes rapaces poderían estar empregados en Administracións públicas se dita asociación defendese ferventemente a reserva de prazas que a lexislación deixa para as persoas con discapacidade intelectual (un 2% do total da OPE). A nada que se molestasen, case tódolos socios de ASPANAS poderían estar nalgunha administración pública, cunha relación estable, duradeira e ben remunerada. Mais iso non acontece, por iso, como nai que é, acuso de TRAIDORA a Maruxa Román!
Non se pode contratar a persoas por recomendación, xa sexa política, sobre todo, por moito que sexan estes os que veñan coas axudas e subvencións debaixo do brazo, por afinidade familiar ou por amizade. Funcionar deste xeito, e así funciona esta asociación, e funcionar como un chafariz (un churinguito, vaia). Pois o obxectivo xa non é tanto ocupar a persoas con discapacidade intelectual, senón servir de entidade de colocación para achegados ao poder, amais de manter lonxe dos corredoiros das administracións polos que vagan os nosos representantes políticos ás persoas con discapacidade intelectual, porque unha cousa é acercarse un día a eles para obter unha foto e un bo titular e outra moi diferente ter que cruzarse con eles cada día e ver que traballan máis ca ti.
Utilizar os fondos destinados a eses fins (inserción e empregabilidade) para manter a persoas alleas a esta problemática é unha estafa e cumpre carecer da máis mínima entidade moral para realizar semellantes actuacións. Están malpagando a traballadores e explotándoos, entre eles a persoas con discapacidade intelectual, aos que só ben como brazos, e non como os seres humanos que son. As persoas con discapacidade intelectual son para esta xente uns ninguén. A Presidenta desta asociación non ten ningún respecto aos fins de dita asociación, porque si o tivese non permitiría que eses voitres se alimentasen destas persoas como si fosen verdadeira carraña. Como mai esta señora dáme moito NOXO. Xamais crería que alguén puidese caer tan baixo.
Eses directores e directoras, ben pagados todos eles, SI, eles si. E logo as persoas con discapacidade intelectual, malpagadas, malformadas, elaborando a entidade programas ao chou, segundo quen solte a pita sen ter un plan estratéxico formativo a longo prazo (menos para o ingreso destas persoas na administración), a base de ocorrencias. ASPANAS pon ao coidado dos seus fillos a persoas ineptas pero ben relacionadas (familia de Tareixa Paz en pleno e máis UPG), moitas veces, tamén malpadagas, sen sequera respectar os convenios de traballo. Só aqueles con enchufe “de primeiro grado” ten dereito a percibir prestacións íntegras.
Agora a crise aprema e manter esa superestutura é un problema. A algún ou algunha iluminada ocorréuselle crear a figura de socio protector ou colaborador a que se apuntaron, non moitos, uns cantos personaxes da cidade, para dar pulo a idea. O caso é que ao final a maioría destes novos socios son traballadores da entidade, que pagan o que eu denomino IMPOSTO REVOLUCIONARIO para manter os salarios de xerentes e directores. Que non chegabann os cartos… pois prescindan de directores.
Persoalmente, a situación desta entidade dáme moito NOXO, Maruxa Román dáme moito NOXO. Juanjo Rodríguez dáme moito NOXO. E Rosa Carrera dáme moito NOXO. Pero especialmente a presidenta da asociación que é quen permite que todo isto suceda. Contratacións fraudulentas, oscurantismo contable, explotación das PCDI,… Como unha mai pode permitir que un xerente prohiba aos traballadores desta entidade falar coas PCDI, ou darlle unha aperta, ou un bico,… Acaso non queremos que sexan tratadas como calquera outra persoa. E non facemos isto a cotío con calquera outra persoa? Señora Presidenta, vostede non quere que seu fillo ou filla sexa tratado/a como os demais? Só un ser noxento pode permitir que suceda algo semellante na entidade que dirixe. Non ten alma, nin conciencia, nin corazón. O meu máis sincero desprezo.
Agora, que alguén me diga que diferenza hai entre explotar a un neno na China cosendo balóns de marca e explotar en Ourense a unha persoa con discapacidade intelectual. Dígolles eu, porque a Presidenta e os seus socios e socias están tan cegos e cegas que non o ven: NINGUNHA! É a mesma cousa.
Imaxine que a nena chinesa de 5 anos lle explican que en realidade non a están explotando, que lle están ensinando a coser para que de maior poida ser autónoma. Todo cambia verdade, agora esta marca de balóns de fútbol xa non explotaría a ninguén, estaría realizando unha labor social. Iso é o que fan vostedes coas persoas con discapacidade intelectual coa premisa de formalos e integralos: EXPLOTALOS!
O peor de todo é que isto o fan os seus propios pais nun país que se cre civilizado. Claro, a moitas casas chegan uns recursos que doutro xeito non o faría. Iso é todo? Esa é a única xustificación? Seica si… os pais consisten iso polos ingresos que lle xeran seus fillos… e aquí todos contentes!
Custa entendelo …
Fai máis de tres anos redactaba unha denuncia pola explotación indiscriminada que estaba sufrindo o Monte da Farria (Xunqueira de Ambía), un Monte ao que o propio Concello lle deu a protección A dentro do Catálogo de Bens Naturais e Paisaxísticos.
Fai unhas semanas, logo de que pasaran anos dende as derradeiras novas sobre este asunto, pasei polos xulgados para preguntar polo estado en que se atopaban as dilixencias. A resposta da funcionaria do Xulgado de Instrución nº 1 foi: sobresemento provisional e en arquivo das actuacións a instancia do Ministerio Fiscal.
Custa entender que un dano ao medio ambiente tan flagrante coma este quede impune, custa entender que os responsables do mesmo nin sequera sexan sometidos a xuízo. Inocentes pola graza de D. Florentino Delgado. Di o Fiscal Xefe de Ourense que é posible que existan feitos ilícitos, pero que eses feitos non ten porque supoñer un delito. Certo. Ao parecer, segundo o Fiscal Xefe, a protección da que o Concello de Xunqueira de Ambía dota a este Monte non ten a mesma categoría que si quen protexe é a Comunidade Autónoma ou o Estado (por exemplo incluíndo espazos en ZEPA, Rede Natura, Parques Nacionais,…). Non ten relevancia que a empresa, Farriense de Granitos, que contaba cunha licencia de investigación, se adicase a explotar e comercializar a pedra. Tampouco importa que a Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental considerase que o proxecto non era viable ambientalmente. Da igual que que esta empresa, e logo EXELCO, explotasen o monte sen licenza municipal e con coñecemento dos responsables municipais, que permitiron a realización dunha actividade económica cando a outros empresarios, como é lóxico, si se lle esixen esas licenzas, autorizacións, pago de taxas, impostos,… Nin sequera se plantexou a probable prevaricación por parte do Concello para favorecer a un dos accionistas dunha das empresas que é, casualidade, o xefe de obras do mesmo Concello. É mais, o propio Concello, baixo a dirección desta persoa, acondicionou os accesos ao Monte para que estas empresas puidesen realizar as tarefas que lle son propias.
Mais, non hai delito. Non hai responsabilidade penal nin das administracións involucradas (Consellería de Medio Ambiente, Consellería de Industria e Concello de Xunqueira de Ambía) nin dos responsables das empresas que explotaban o Monte. Soamente irregularidades administrativas. “É como si aparcas un coche en dobre fila, é un ilícito, pero non é delito”, trataba de explicarme o fiscal do xeito máis sinxelo, para que o entendese. Entendo que é difícil loitar contra a maquinaria da administración, móvese lenta pero manobra con intelixencia. Sabe ben como tapar os seus pecados.
Agora son inocentes por sobresemento, antes foron culpables pola querela da propia Fiscalía; todo sen seren enxuizados. A diferencia é que agora os medios non din nada (daquela a nova tivera especial repercusión na galega, entón manipulada polo PSOE, e en El País). Silencio informativo. Mentres, EXELCO segue realizando a súa actividade no serradoiro de pedra instalado sen licenza na ladeira do Monte, iso si, sen poder explotar a canteira porque lle retiraron o permiso de investigación (?). Si. Por iso aínda que traten de explicarmo como a un neno, custa entendelo.
Será logo que toda irregularidade administrativa está exenta de ser calificada como delito? Digo porque neste suposto intervén unhas administracións que durante máis de dous anos de explotación non din nada, nin fan nada, ate que llelo esixe o Ministerio Fiscal. Logo os inspectores das propias administracións realizan os informes que exoneran de responsabilidade algúnha a propia administración … Pediralle tamén o Fiscal Xefe aos técnicos da Deputación de Ourense que realicen informes que xustifiquen as contratacións realizadas por esta entidade recentemente? Sería o lóxico. E unha vez comprobado que todas as contratacións teñen unha xustificación técnica, porque a terán, o que queira queixarse que presente un “contencioso”.
O maleficio
O maleficio ao que me vou referir nada ten que ver co “dano causado pola arte dos feiticeiros” senón ao dano que certas persoas, sobre todo quen ten algunha responsabilidade, provocan facendo que “aparentemente, uns ganen e outros perdan” aínda que ao final ninguén saía beneficiado. Seguramente ao ler isto a todos se nos veñen a cabeza ducias de nomes. A min, agora, venme un,…
Venme a cabeza esta reflexión logo de ler “O beneficio” de Alex Rovira e Georges Escribano (velaquí o primeiro capítulo) onde, a xeito de novela, fan unha análise psicosocioecómica dunha entidade enferma. Déuseme por ler este libro logo de ver unha entrevista en CNN+ do primeiro dos autores con Antonio San José no espazo “Cara a Cara”, cando, facendo zapping na madrugada do venres o entrevistador cita a frase coa que se abre o libro:
“Trata a un ser humano como é,
e seguirá sendo o que é.
Trátao como pode chegar a ser,
e converterase no que está chamado a ser.”
A quen nos entusiasma o “Desenvolvemento de Persoas” e rexeitamos abertamente a expresión “Recursos Humanos”, por ser despectiva para a propia raza, en canto que as persoas somos algo máis que un recurso para as empresas e outras organizacións, frases como a de B. Pascal engánchannos. Así que o venres pola tarde compreime este libro; logo de lelo, por suposto, recoméndoo (especialmente a calquera persoa que teña a responsabilidade de dirixir un grupo).
Son dos que subliña moito os libros e logo lle da voltas a todo, neste as páxinas en amarelo fluorescente case superan as que quedan sen colorear, tal é o interese que produciu en min a súa lectura. Entre todas as ensinanzas, quédome esta:
“… a calidade só se pode construír dende a conciencia.
Sen conciencia, dixo, non pode haber comprensión; sen comprensión non hai respecto; sen respecto non pode haber confianza e sen esta non é posible o compromiso. E por suposto, sen compromiso non é posible a calidade‘”.
Falan os autores de confianza. Que é a confianza? Alex Rovira explícao mellor ca min, ver vídeo, mais quédome con algo que é fundamental para ter confianza en alguén: a integridade (ou conciencia). “Confiamos nas persoas que son íntegras. Que é a integridade? Predicar co exemplo e cumprir o que se promete”.
Hoxe díxenlle ao concelleiro do BNG en Xunqueira de Ambía, José Luís Quintas Coello, que non confiaba nel. Porqué? Por que non é un ser íntegro. Porque? Por que non predica co exemplo, por que non cumpre o que promete e un cento de razóns máis. A súa resposta: “eres bobo!”. Por se non oíra ben, repetiumo. Esa é súa ética, a súa coherencia.
Este feito non me sorprendeu en absoluto, nin a min nin a ducia de persoas que había nese intre nun bar de Xunqueira. A eles menos ca min. Están afeitos ás súas predicas, broncas e insultos. Iso é ao que se adica cada día en tódolos bares, rúas e prazas da vila, dende a súa atalaia de “concelleiro do BNG”, pois seica “o título” este fai que as persoas coma el, con escasa formación, se atrevan, para vencer os seus complexos, a dar leccións e insultar a outros con menos, semellantes ou moitos máis coñecementos ca el. Adafeito. “O titulo” non leva implementada a razón nin a intelixencia, vello amigo. Ti es a proba do que digo mais, desgraciadamente para o nacionalismo galego, non a única.
O BNG é unha organización enferma e ti es o vivo exemplo de maleficio; un virus que, aparentemente semella unha cousa, que pode facerlle crer a alguén (eu o primeiro bobo!) que vai conseguir algo contigo, apoiándote, para que outros perderan ese poder que ti -ilusamente- ambicionas. Pero ao final ninguén gaña nada. Xunqueira, contigo, non gañou nada (a vista está). O BNG, contigo, non gañou nin gañará nada. Ao revés.
Existe un principio ético que obriga a quen usa -parcialmente- a obra de outro autor, a citalo. É un xeito de non apropiarse dunha obra que non lle corresponde. Chámase a este principio: referenciar. Outros dirán que é un envoltorio para desenvolver artigos mediocres, unha forma de disfrazar a verdade ou manipulala,… Persoalmente non me considero en posesión da verdade e o que crea e manifeste estalo (por exemplo, cando alguén di “mentes”, “faltas a verdade”, “fas demagoxia” …), non fará máis que exhibir a súa ignorancia e arrogancia, característica esta última, que limita o crecemento e evolución persoal.
‘Me lo dijo Pérez’
Lembran aquela curtametraxe de ‘hai que botalos’ … aquela moza que confiada agardaba por un emprego prometido que nunca chegaba. Así é Xosé Manuel Pérez Bouza, non quen agarda senón quen fai agardar. Lembran cando dicía que a súa estratexia é non facer nada. Pois peor que non facer nada é prometer que vas facer algo para logo non facelo.
Logo veñen as presas. Cando un conflito non se atalla a tempo crece, non desaparece. Claro que por moito que creza, en política o conflito non é un problema ate que sae a escena pública, entón si urxe cerralo. Da igual o fondo da cuestión, as implicacións ideolóxicas e morais dos protagonistas; o realmente relevante é que dana a imaxe da organización e xa se sabe: os partidos políticos na actualidade non venden ideas ou proxectos, venden imaxe, porque para o outro cumpren persoas con capacidade intelectual suficiente.
O Sr. Pérez recibiu esta carta (ver) en xuño de 2009, e que fixo? Nada, por suposto. Entre as actuacións que nela se critica está a cacicada levada a cabo na elección de delegados para a Asemblea Nacional Extraordinaria, na que el participou activamente, presionando a uns militantes, facendo promesas a outros, organizando paparotas, etc. facendo uso dun cargo e duns medios que pagamos todos. Que ía facer? Recriminar ao Alcalde de Maceda por facer no Concello o mesmo que el facía a nivel comarcal? Non, Alberte, de aí non podías agardar nada, o Sr. Pérez carece dunha das capacidades esenciais na dirección: a de xestionar conflitos.
Agora si. Agora preocúpalles o efecto negativo que pode xerarlles a perda de imaxe por que o conflito transcendeu do privado ao público. Agora entralles as presas. Agora que o conflito é entre un empresario local e o Concello e non entre un militante e o (ir)Responsable Local, crean unha comisión comarcal para investigar o que sucede. A boas horas…