O maleficio

O maleficio ao que me vou referir nada ten que ver co “dano causado pola arte dos feiticeiros” senón ao dano que certas persoas, sobre todo quen ten algunha responsabilidade, provocan facendo que “aparentemente, uns ganen e outros perdan” aínda que ao final ninguén saía beneficiado. Seguramente ao ler isto a todos se nos veñen a cabeza ducias de nomes. A min, agora, venme un,…

Venme a cabeza esta reflexión logo de ler “O beneficio” de Alex Rovira e Georges Escribano (velaquí o primeiro capítulo) onde, a xeito de novela, fan unha análise psicosocioecómica dunha entidade enferma. Déuseme por ler este libro logo de ver unha entrevista en CNN+ do primeiro dos autores con Antonio San José no espazo “Cara a Cara”, cando, facendo zapping na madrugada do venres o entrevistador cita a frase coa que se abre o libro:

“Trata a un ser humano como é,
e seguirá sendo o que é.
Trátao como pode chegar a ser,
e converterase no que está chamado a ser.”

Blaise Pascal

A quen nos entusiasma o “Desenvolvemento de Persoas” e rexeitamos abertamente a expresión “Recursos Humanos”, por ser despectiva para a propia raza, en canto que as persoas somos algo máis que un recurso para as empresas e outras organizacións, frases como a de B. Pascal engánchannos. Así que o venres pola tarde compreime este libro; logo de lelo, por suposto, recoméndoo (especialmente a calquera persoa que teña a responsabilidade de dirixir un grupo).

Son dos que subliña moito os libros e logo lle da voltas a todo, neste as páxinas en amarelo fluorescente case superan as que quedan sen colorear, tal é o interese que produciu en min a súa lectura. Entre todas as ensinanzas, quédome esta:

“… a calidade só se pode construír dende a conciencia.

Sen conciencia, dixo, non pode haber comprensión; sen comprensión non hai respecto; sen respecto non pode haber confianza e sen esta non é posible o compromiso. E por suposto, sen compromiso non é posible a calidade‘”.

Falan os autores de confianza. Que é a confianza? Alex Rovira explícao mellor ca min, ver vídeo, mais quédome con algo que é fundamental para ter confianza en alguén: a integridade (ou conciencia). “Confiamos nas persoas que son íntegras. Que é a integridade? Predicar co exemplo e cumprir o que se promete”.

Hoxe díxenlle ao concelleiro do BNG en Xunqueira de Ambía, José Luís Quintas Coello, que non confiaba nel. Porqué? Por que non é un ser íntegro. Porque? Por que non predica co exemplo, por que non cumpre o que promete e un cento de razóns máis. A súa resposta: “eres bobo!”. Por se non oíra ben, repetiumo. Esa é súa ética, a súa coherencia.

Este feito non me sorprendeu en absoluto, nin a min nin a ducia de persoas que había nese intre nun bar de Xunqueira. A eles menos ca min. Están afeitos ás súas predicas, broncas e insultos. Iso é ao que se adica cada día en tódolos bares, rúas e prazas da vila, dende a súa atalaia de “concelleiro do BNG”, pois seica “o título” este fai que as persoas coma el, con escasa formación, se atrevan, para vencer os seus complexos, a dar leccións e insultar a outros con menos, semellantes ou moitos máis coñecementos ca el. Adafeito. “O titulo” non leva implementada a razón nin a intelixencia, vello amigo. Ti es a proba do que digo mais, desgraciadamente para o nacionalismo galego, non a única.

O BNG é unha organización enferma e ti es o vivo exemplo de maleficio; un virus que, aparentemente semella unha cousa, que pode facerlle crer a alguén (eu o primeiro bobo!) que vai conseguir algo contigo, apoiándote, para que outros perderan ese poder que ti -ilusamente- ambicionas. Pero ao final ninguén gaña nada. Xunqueira, contigo, non gañou nada (a vista está). O BNG, contigo, non gañou nin gañará nada. Ao revés.

Existe un principio ético que obriga a quen usa -parcialmente- a obra de outro autor, a citalo. É un xeito de non apropiarse dunha obra que non lle corresponde. Chámase a este principio: referenciar. Outros dirán que é un envoltorio para desenvolver artigos mediocres, unha forma de disfrazar a verdade ou manipulala,… Persoalmente non me considero en posesión da verdade e o que crea e manifeste estalo (por exemplo, cando alguén di “mentes”, “faltas a verdade”, “fas demagoxia” …), non fará máis que exhibir a súa ignorancia e arrogancia, característica esta última, que limita o crecemento e evolución persoal.

Outro ano perdido…

… e xa van 29. Esta semana, o pásado martes día 27 de maio, cumpliuse un ano das eleccións municipais nas que o actual grupo de goberno revalidou a sua maioría absoluta, iso si, cunha importante merma en número de votos e concelleiros.

Si collemos o seu programa electoral podemos ver o seu grado de incumplimento, claro que cun programa tan esaxerado iso era de esperar. Calquer veciño con dous dedos de frente sabía de antemán que iso nunca se cumpriría.

A xornada electoral en Xunqueira

A xornada electoral nun concello do interior de Galiza empeza un día antes, polo menos para os membros do PP. A xornada pra les empeza xa o día previo, reunindo a primeiras horas da tarde a tódolos caciques do concello, uns 50 mais ou menos, para repartir as tarefas da xornada electoral –interventores, apoderados-acarreadores, máis acarreadores, coaccionadores, intimidadores…– e acto seguido vanse polos pobos a repartir votos (refírome ós sobres, que así se lle chama aquí -sobre entregado… voto garantido-), como si non fose suficinte todo o mes de campaña previo. Iso de reflexionar non vai con eles.

O día da votación son os primeiros en chegar a cada Local Electoral, pra min que nin dormen. En cada Local hai caciques a moreas, tantos que calquer persoa co coñecemente xusto, que son moitas, poderían verse amedrentadas e coaccionadas por eles; non faltan tampoco os graciosos do pobo nin os lamecús que están a espera de que apareza por alí o alcalde pra arrimarse a el e lambelo. A xente enseguida empeza a chegar os colexios electorais e pronto, tamén, se empezan a ver os primeiros acarreos. Non é ningunha sorpresa. O ritmo é frenético durante toda a mañá, tanto que a mediodía xa votara na mesa mais dun 50% do censo electoral.

Sería un fenómeno de estudio o feito de que unha poboación que ten cerca dun 80% da súa poboación nunha franxa de idade superior os 65 anos sexa unha das mais activas electoralmente si non fose porque a orixe de tal actividade radica na obriga de ir a votar imposta polo Alcalde do pobo, unha obriga vixiada, controlada.

Outro fenómeno que se produciu foi o “voto express” ou “televoto” de última hora. Este consiste en que o interventor fai facendo listas das persoas que faltan por votar e pasalla a un dos acarreadores que está fora; éste colle a lista, vai a casa daquelas persoas e trainas a votar. Na mesa na que eu estaba esa labor facía Florencio Salgado Fernández, interventor e candidato do PP e o que carrexaba era seu pai, co coche da súa empresa SALGADO S.L.

Noutras mesas do Concello tamén se deron algunhas anécdotas, por exemplo na que estaba na Casa do Concello, a que acudiron a votar persoas que estaban censadas alí mesmo. Outra anécdota moi boa é na que un dos nosos inteventores lle pregunta a un dos candidatos do PP se coñecía a unha persoa que aparecía nas listas do censo e éste resposta que non; quedou branco cando lle dixeron que vivía na mesma casa ca el.

Así funciona a democracia nos pobos, a democracia do medo. Agora entendo a moitos vellos cando dín que “con Franco se vivía mellor”. Lóxico: entón no tiñan que votar e por iso non sufrían as aldraxes -públicas e privadas-, coaccións, chantaxes e as intimidacións de agora.

Non subas ó coche do cacique!

Non hai ben mais prezado que vivir en liberdade, nun PAÍS libre onde o voto sexa verdadeiramente libre, secreto e voluntario. Para acadar esa liberdade non podemos permitir a interferencia de quen vai buscar os  votantes ata a súa casa, meténdolle o voto na man e acompañando ata a urna.

O 27 de MAIO NON SUBAS Ó COCHE DO CACIQUE

SI VAS A VOTAR VOTA LIBRE.

Ningún pobo é verdadeiramente libre mentres a liberdade non estea arraigada nas súas costumes e identificada con elas.

O medo da xente

Esta longa fin de semana estivemos de campaña polos pobos de Xunqueira de Ambía, pateando pobos arriba e abaixo, falando con todo aquel que nos encontramos e repondo carteis arrincados polos caciques de sempre.

Encontrámonos con moitas persoas contrariadas coa labor do alcalde, con persoas que realmente teñen ganas de darlle un cambio a súa vila, persoas que votan en falta servicios e información sobre os novos servicios que se porán en marcha, coma a Lei de Dependencia ou o Banco de Terras. Quéixansenos de que dende o concello non se lles proporciona información algúnha sobre como acceder a eses servicios que a Xunta está a por en marcha. Non hay dubida que na batalla entre os concellos gobernados polo PP e a Xunta de Galiza quen vai a sair perdendo son os de sempre -os cidadáns-, pondo en perigo, a rebeldía destes concellos, un dos dereitos fundamentais de tódolos cidadáns, a igualdade.

Démonos conta tamén como moita xente ten medo a falar de política, sobre todo entre os máis maiores. Teñen medo tamén a que os caciques descubran o seu voto, preguntándonos, en moitos casos, si os sobres son iguales ou si se ve a trasluz o seu contido. Comprobámoslle que non se ve nada e aconsellámosllle que si ten medo a que os sobres sexan recoñecidos os intercambien polos de outro partido -xa sabedes cal-. Teñen medo, definitivamente, de que os vaían buscar a casa e de que os obriguen a votar contra a súa vontade.

Para moita desta xente o voto e tan segredo que nin sequera saben a quen votan. Ben, si o saben, pero nunca verán a papeleta que vai dentro do sobre.

Puidemos comprobar estes días que no noso concello hai moita xente que está vivindo fora, noutras vilas, e que vota a outros partidos diferentes do PP. Puxémonos a facer cálculos e chegamos a conclusión de que si retornasen todos aqueles que se foron o actual grupo de goberno non volvería a gobernar xamais. Esas son as consecuencias da limpeza étnica a que me refería no post anterior.

Descubrimos tamén o medo e a prepotencia do PP. O medo que lles fixo pavimentar tódalas rúas dos pobos en 15 días, o medo que fixo que o Alcalde censara en Xunqueira de Ambía a tódolos empregados das súas empresas, ata tal punto, que catro deles “viven” na propia casa do concello. A prepotencia failles dicir que van a sacar eles tódolos concellais (9-0-0, din), a prepotencia que os mete nas cociñas da xente, a prepotencia de poder pagar paparotas e empregados servís pra facer propaganda,…

os cidanáns importamoslle unha m€rd@

Onte pasou Rajoy por Ourense e deixou a mesma sensación que vai deixando por todo o territorio estatal: que os cidadáns importamoslle unha m€rd@. Él, como repite moitas veces, está a outra cousa. Chegou a Ourense e ponse a falar de que si Batasuna se presenta, que si o Goberno cedeu a sua chantaxe,… que onde estaba Zapatero o 11-M as 07.00 da mañá.

O que está facendo este político miserable cada día é levar o seu engano por cada cidade que visita -normalmente todas gobernadas polo PP- e pasar por alí unha cortina de fume pra que non se vexan os problemas que realmente preocupan os cidadáns de a pe: falta de vivenda protexida, ausencia de garderías infantís públicas para nenos –GALESCOLAS– e centros de día para os nosos maiores, nula creación de zonas verdes nas cidades e invasión do cemento por toda a xeografía, difícil acceso -por méritos- a un posto de traballo fixo e ben remunerado, preocupación pola presencia de políticos corruptos nas suas candidaturas, etc.

Rajoy so ten que decir cada día a palabra máxica -Batasuna- para que en todos os medios non se fale doutra cousa, para que non se mencione a sua nefasta xestión nos concellos e a sua despreocupación polas necesidades dos ciudadáns. Tamén é de lamentar a actitude do PSOE porque cae en todas e cada unha das suas trampas.

Os cidadáns preocupanos os temas que afectan os nosos concellos, o 27-M imos elexir os representantes que nos gobernarán durante os próximos cuatro anos, de eles dependerá que a nosa calidade de vida mellore ou empeore… Batasuna, ETA, ou o 11M, nestes intres, IMPORTANNOS UNHA M€RD@ !!

CO TEU VOTO DESTRUÍU O FUTURO DO NOSO CONCELLO

Para os seus lacaíos resultará enternecedor ver como o seu Alcalde lle pide o voto para construilo futuro de Xunqueira de Ambía. Quen pide ese voto de futuro os paisanos do noso Concello é un Alcalde que leva gobernando aquí dende fai 28 anos.

Foron 28 anos de cacicadas, de tropelías e de persecucións. Foron 28 anos de destrucción, de aniquilación do noso concello e agora fálanos de futuro. ¿Futuro para quen? Con éste Señor so teñen futuro él e uns cantos; os demais, do mesmo modo que sucedeu durante os últimos 28 anos estamos abocados a marcharnos do noso Concello pra poder ter ese futuro que él nos negou.

Este Alcalde, con diferentes partidos, con diferentes concelleiros, colleu o goberno local no ano 1979. Tiña entón o noso Concello mais de 4.000 habitantes. Todos e cada un dos nosos pobos tiñan vida, bulía neles unha gran actividade. Eran pobos cheos de nenas e nenos, xente moza que casaba e quedaba no pobo, veciños e veciñas que se axudaban os uns a outros nas súas actividades cotiás, xente maior que transmitía a sua sabiduría e cultura as xeracións vindeiras.

Nos pobos de hoxe non sobra ningún vello, pero faltan as nenas e nenos, mozas e mozos que os escoiten. Tan só lles queda falar entre eles a espera do próximo enterro, a espera de que cheguen as súas fillas e fillos, netos e netas que están lonxe do seu fogar, pra que se aleden un día, sí, mais, para enchelos de tristura durante as vindeiras semanas. Tanto desgaste emocional debería estar penado.