Ano: 2009

Universidade Virtual Galega

por
Sobre a necesidade dunha Universidade Virtual Galega xa falara antes neste blog e, agora, deben ser os candidatos a Presidencia da Xunta de Galicia quen deben respostar se van dar saída ou non a esta demanda. Dende hoxe xa lle chegan as preguntas ós tres candidatos, logo da aceptación de E. Pérez Touriño no día de hoxe tras facer unha nova solicitude de amizade (quen sabe! o mellor a outra non chegou a quen tiña que chegar…).

Onte, despois dun intercambio de opinións con Xosé Manuel Beiras no Facebook -el ou quen o suplanta ¿…?-, el afirmaba que este novo invento de comunicación só servía para que agora os políticos nos mintan a cara. Ante isto eu respostei que grazas a esta ferramenta tamén lle podemos chamar ós políticos mintireiros a cara, non? Ante isto dixo: “En todo caso estaslle chamando mentireiro ó asesor de imaxe que controla o perfil de facebook…” dese político. Todos nos facemos a mesma pregunta verdade, realmente está detrás dese perfil o político que di ser ou, como afirma Beiras, non é máis que un asesor de imaxe? Ben, pois eu a eses asesores de imaxe dígolles que curren un pouco máis e, polo menos se molesten en contestar estas preguntas que lle vou plantexando:

Recentemente saiu nos medios unha nova na que se denunciaba unha anomalía na UNED pola cal non se permitía presentar teses en galego mentres si se permitía facelo en linguas estranxeiras e solícitábaselle ó goberno que realizase as “xestións oportunas” para por fin a esta discriminación. Supoño que ata ahí estamos todos dacordo pois tódolas formacións defenden a liberdade de cada individuo para estudar na lingua que lle pareza.

Pero na realidade iso non é posible. En ningunha Universidade galega presencial é posible estudar integramente en galego, como tampouco o é a distancia na UNED -como xa vimos- nin nun entorno virtual. Resulta paradoxal que calquera individuo do rural galego -ou da cidade- que queira facer estudos universitarios dende a súa casa nun entorno virtual, que lle permita o contacto directo -virtual- cos seus compañeiros e mestres, realizar todo tipo de xestións e probas de xeito telemático, poda facelo en catalán, en castelán ou en inglés, pero non na súa propia lingua.

Pensen nos galegos que viven en pequenas vilas, lonxe das facultades das grandes cidades, pensen nos galegos que están espallados por todo o mundo e pensen, como non, nos beneficios económicos, sociais, políticos, tecnolóxicos,… que aportaría a Galiza. Os galegos necesitamos unha Universidade que pense os problemas do noso país e deseñe as solucións para el en clave galega.

Logo do éxito acadado pola Universidade Oberta de Catalunya (UOC) e logo da posta en marcha, neste mesmo curso, da Universidade a Distacia de Madrid (UDIMA), non lles parece que xa vai sendo hora de que os galegos teñamos a nosa propia Universidade Virtual?

Como podedes ver, na sidebar da dereita aparece dende hoxe unha ligazón para causa: Galiza necesita unha Universidade Virtual Galega. Os candidatos de PP, PSOE e BNG foron convidados a sumarse a esta causa, ningún aceptou ata o de agora; tampouco o fixo o Conselleiro de Innovación, Fernando Blanco, claro como isto non é innovador -pois xa a teñen en Catalunya dende hai 15 anos-;… ah! e o alemá tampouco, tan comprometido como está coa causa do Bueno é galego… seguro que prefire abrir unha nova causa, xa o vexo “A UDIMA é galega”. Mellor galeguizar que crear algo propio. Quen si se uniu a causa foi Xosé Manuel Beiras, o BNG de Compostela, o BNG de Xunqueira de Ambía, […] Robinho, e Rosa que é quen maís membros e membras leva reclutado. Xa estamos chegando a 100 e levamos pouco máis dunha semana; está moi ben!

Resposta de Anxo Quintana:

Non sei se sabes que o compañeiro Carlos Aymerich fixo no Parlamento de Galiza unha pergunta sobre este tema e que o BNG presentou tamén iniciativas no Estado ao respeito. Desde logo que sería unha moi boa iniciativa unha Universidade Virtual Galega. Temos o “material” necesario e as potencialidades para levalo adiante. Espero que poida facerse nos vindeiros catro anos.
Pido desculpas por non me unir a todos os grupos que se me propoñen, aínda que me parecen interesantes, mais utilizo o facebook máis como canle de comunicación coa xente que como vía para “manifestarme” politica ou persoalmente.
Un saúdo

Estado fascista

por

estado fascista:

tipo de estado que aparece no período de entreguerras (en Italia, Alemaña, España e algúns outros países do leste de Europa) despois da quebra ou derrube de estados liberais. Caracterízase pola desaparición dos dereitos e liberdades que garanten os estados liberais, pola desaprición de calquer tipo de oposición ó poder, e pola concentración de todo ó poder político nun caudillo que supostamente “interpreta” a vontade do pobo

Estado socialista

por

estado socialista:

Tipo de estado que aparece a luz da Revolución Rusa e a creación dun estado soviético, e que posteriormente se extende á Europa do este, a China e a algún outro país do Terceiro Mundo. Caracterízase pola concentración do poder políticonun executivo de carácter partidario que ten como obxectivo transformar económicamente o país para crear unha “sociedade igualitaria” e por esta razón son abolidos os dereitos e as liberdades individuais e prohíbese calquer tipo de oposición.

Problemas estruturais

por
Si nos pomos a falar de problemas estruturais, novos e vellos, dentro do goberno galego e o fixésemos Consellería a Consellería, a lista sería interminable. O tempo e o espazo son ilimitados… pero non para nós, por iso trato de abreviar ó máximo nas cuestións plantexadas. Ben, a pregunta de hoxe era esta:

Existen grandes problemas estructurais no país que non van deixar de existir por máis que dende os gobernos -o actual e o anterior- nos traten de convencer do contrario. O exemplo máis notable é a Sanidade. Levamos arrastrando este problema dende que eu teño uso de razón e sempre oímos a mesma mensaxe: tanto dende o goberno minorando, coma dende a oposición aumentando.

Eu entendo que vostedes primeiro falan para os seus, para que se reafirmen nas súas conviccións e, segundo, para os que non sufren eses problemas, xa que calquer persoa que teña que acudir a un centro sanitario sabe que as citas de especialidades, para realizar probas, para intervencións,… están moi por encima do que os gobernos din, tanto que os máis anciáns dubidan, moitas veces, si chegarán con vida pra ese día.

Os que se atopan moi mal, e o poden permitir, acuden a centros privados. Outros esquecen as súas citas ou perden os resgardos, co cal o aforro para administración é importante. Non deberían repartir premios por iso.

Un exemplo deses vellos problemas -e que puiden vivir moi de preto- e o dunha persoa que estivo hospitalizada a principios de febreiro e o médico, ó darlle a alta dille que saque cita para consulta para dentro de tres meses pero logo, ó pedila danlla para principios de decembro. Case once meses! Neses días coincide que sae na prensa a Conselleira decindo que non existen listas de espera máis alá de tres meses… e seguramente convenceu a unha boa parte da población. AH! Antes de acudir esa cita esta persoa foi hospitalizada outras dúas veces pola mesma causa.

Outro exemplo, este dos creados polo novo goberno, pois agora para solicitar un grado de minisvalía hai que facelo en Vicepresidencia, e a quen vai alí facelo, a traballadora social dalle un prazo de 5 meses para resolver o expediente cando antes, cando este procedimento se realizaba no Inserso, facíase en menos de un mes. Iso si, logo só queda esperar que se cumpra o prazo.

A vostedes parecelles normal que o malfuncionamento das administracións se esté institucionalizando? A sensación que percibimos os administrados é que a administración pública só é eficiente cando se trabuca.

Ricos e pobres

por
Hoxe teño que empezar pedindo desculpas porque o inicio deste estrano debate comentei que a lista de amigos de Anxo Quintana era máis grande que a de Núñez Feijoo. O certo é que esa afirmación non é de todo certa xa que a lista coa que eu comparei, que si que é menor que a de Anxo, non é a única conta de Feijoo xa que existe esta outra que si é bastante maior. Porque o candidato do PP ten dúas contas en Facebook? Vai ti saber! A non ser… que o autor da fake sexa Touriño… iso explicaríao todo!

Ben. A pregunta que lles deixei hoxe na súa caixa trata de economía, non da crise, senón da diferencia económica e social entre ricos e pobres:

A fenda entre ricos e pobres ábrese cada vez máis. Logo desta ‘mini’ idade dourada que vimos de pasar esa pequena porcentaxe de galegos que eran moi ricos aumentaron exponencialmente os seus capitais, percibindo, en moitos casos, beneficios que deberían ser estudados como posibles enriquecementos inxustos (un delito), mentres os traballadores perdían capital adquisitivo ano tras ano ó aumentar os seus salarios -cando o facían- por debaixo da suba do IPC. Agora que estamos en crise e, mentres as empresas reparten ainda os beneficios do derradeiro exercicio, despídense traballadores afeito porque non poden soportar os gastos correntes debido a falla de demanda no consumo.

Porque non se obriga as empresas a crear reservas reais para épocas de crise e, sen embargo, se lles permite, cando todo vai rodado, repartir beneficios escandalosos?

Unha das medidas que se tomaron ó respecto -por afectaren de xeito diferente a uns e outros- foi eliminar o imposto de sucesións -non totalmente-, decisión que ademáis de perxudicar as arcas públicas, privilexia a aqueles que mais ten respecto ós que menos ten.

Isto tráeme a memoria o que pasou en EEUU en relación con este imposto. Bush, tras arrasar nas eleccións do 2004 estaba disposto a eliminar este imposto, pero finalmente tivo que botarse atrás pola presión social en contra. E quen financiou as campañas para xerar esa presión? Nin máis nin menos que os máis adiñeirados do país que vían nesa medida un perigo para os seus capitais e o xurdimento dunha xeración acomodada. Iso aquí ninguén o viu.

É por todo isto que eu me pregunto que é o que realmente pensan facer, pois ata o de agora nada se fixo -aí están os resultados- para que os ricos non sexan tan ricos e os traballadores reciban un salario máis acorde co que producen?

As grandes empresas, non só en Galiza, a nivel mundial, estánse comportando como auténticos robber-barons pois, baixo a ameaza da deslocalización, dominan os seus respectivos sectores, acumulando grandes fortunas personais, recollendo tódolos beneficios, nos ciclos dourados, e cargando tódalas perdas os traballadores, en tempos de crise.

inercia social

por

inercia social:

forza conservadora que ten que ver coas incertidumbres e as dificultades asociadas a calquer cambio social, como os costes de aprendizaxe ou as estructuras de poder consolidadas. Como consecuencia pódese dicir que unha vez se fixaron as reglas do xogo, é moi difícil cambialas.