Ricos e pobres

Hoxe teño que empezar pedindo desculpas porque o inicio deste estrano debate comentei que a lista de amigos de Anxo Quintana era máis grande que a de Núñez Feijoo. O certo é que esa afirmación non é de todo certa xa que a lista coa que eu comparei, que si que é menor que a de Anxo, non é a única conta de Feijoo xa que existe esta outra que si é bastante maior. Porque o candidato do PP ten dúas contas en Facebook? Vai ti saber! A non ser… que o autor da fake sexa Touriño… iso explicaríao todo!

Ben. A pregunta que lles deixei hoxe na súa caixa trata de economía, non da crise, senón da diferencia económica e social entre ricos e pobres:

A fenda entre ricos e pobres ábrese cada vez máis. Logo desta ‘mini’ idade dourada que vimos de pasar esa pequena porcentaxe de galegos que eran moi ricos aumentaron exponencialmente os seus capitais, percibindo, en moitos casos, beneficios que deberían ser estudados como posibles enriquecementos inxustos (un delito), mentres os traballadores perdían capital adquisitivo ano tras ano ó aumentar os seus salarios -cando o facían- por debaixo da suba do IPC. Agora que estamos en crise e, mentres as empresas reparten ainda os beneficios do derradeiro exercicio, despídense traballadores afeito porque non poden soportar os gastos correntes debido a falla de demanda no consumo.

Porque non se obriga as empresas a crear reservas reais para épocas de crise e, sen embargo, se lles permite, cando todo vai rodado, repartir beneficios escandalosos?

Unha das medidas que se tomaron ó respecto -por afectaren de xeito diferente a uns e outros- foi eliminar o imposto de sucesións -non totalmente-, decisión que ademáis de perxudicar as arcas públicas, privilexia a aqueles que mais ten respecto ós que menos ten.

Isto tráeme a memoria o que pasou en EEUU en relación con este imposto. Bush, tras arrasar nas eleccións do 2004 estaba disposto a eliminar este imposto, pero finalmente tivo que botarse atrás pola presión social en contra. E quen financiou as campañas para xerar esa presión? Nin máis nin menos que os máis adiñeirados do país que vían nesa medida un perigo para os seus capitais e o xurdimento dunha xeración acomodada. Iso aquí ninguén o viu.

É por todo isto que eu me pregunto que é o que realmente pensan facer, pois ata o de agora nada se fixo -aí están os resultados- para que os ricos non sexan tan ricos e os traballadores reciban un salario máis acorde co que producen?

As grandes empresas, non só en Galiza, a nivel mundial, estánse comportando como auténticos robber-barons pois, baixo a ameaza da deslocalización, dominan os seus respectivos sectores, acumulando grandes fortunas personais, recollendo tódolos beneficios, nos ciclos dourados, e cargando tódalas perdas os traballadores, en tempos de crise.