opinións

Co voso voto destruíu o futuro do noso concello

por

Para os seus lacaios resultará entenrecedor ver como o seu Alcalde lle pide o voto para construílo futuro de Xunqueira de Ambía. Quen pide ese voto de futuro os paisanos do noso Concello é un Alcalde que leva a gobernar aquí dende fai 28 anos.

Foron 28 anos de cacicadas, de tropelías e de persecucións. Foron 28 anos de destrución, de aniquilación do noso concello e agora fálanos de futuro. ¿Futuro para quen? Con este Señor so teñen futuro el e uns cantos; os demais, do mesmo modo que sucedeu durante os últimos 28 anos estamos abocados a marcharnos do noso Concello pra poder ter ese futuro que él nos negou.

Este Alcalde, con diferentes partidos, con diferentes concelleiros, colleu o goberno local no ano 1979. Tiña entón o noso Concello mais de 4.000 habitantes, hoxe quedan poucos mais de 1.800. Todos e cada un dos nosos pobos tiñan vida, bulía neles unha gran actividade. Eran pobos cheos de nenas e nenos, xente moza que casaba e quedaba no pobo, veciños e veciñas que se axudaban os uns a outros nas súas actividades cotiás, xente maior que transmitía a súa sabedoría e cultura as xeracións vindeiras.

Nos pobos de hoxe non sobra ningún vello, pero faltan as nenas e nenos, mozas e mozos que os escoiten. Tan so lles queda falar entre eles a espera do próximo enterro, a espera de que cheguen as suas fillas e fillos, netos e netas que están lonxe do seu fogar, pra que se aleden un día, sí, mais pra enchelos de tristura durante as vindeiras semanas. Tanto desgaste emocional debería estar penado.

Os nosos pobos non son os de antes, son pobos con casas vellas en ruínas, pobos de airas baleiras, sen vida, sen tabernas, sen quen a dar parola, con rúas e mazadoiros sen xente, fornos caidos, desaparecidos, casas novas pechadas durante largas tempadas,… tan so os veráns nos aproximan o que algún día chegamos a ser.

Feijóo, toleou?

por

Proposta de Treámbulo de Feijóo (ou de Rajoy) :

“O pobo galego ten unha identidade propia, froito de séculos de historia común, desde a Idade Media. (…) O pensamento e a tradición galeguista que as forzas políticas comparten describiron esta identidade propia con diferentes expresións ao largo da historia (…) tanto os federalistas, como os rexionalistas, os solidaristas, os galeguistas e como manifestación dun sentimento nacional, os nacionalistas arelaron todos eles a autonomía política de Galicia dentro de España e o fortalecemento da súa vocación europea”.

Todo isto pra evitar decir que Galiza é unha Nación. A realidade é que a RAE non esixe tanto para ser nación, ó definila como o conxunto de persoas dun mesmo orixe e que xeralmente falan a mesma lingua e ten unha tración común. Feijóo utiliza a definción de nación para definir Galiza pero elude evitalo concepto.

Tómanos por parvos!?

Rajoy deixa a Galiza sen Estatuto

por

Logo de máis de seis horas de reunión, a reunión para impulsar a reforma do Estatuto fracasou. Touriño asegura que a confrontación política en España foi un condicionante. Coindide con Anxo Quintana en que haberá que agardar a «outro momento político». Núñez Feijóo é o único que deixa unha porta aberta para lograr un acordo máis tarde.

Resulta curioso o sombreiro utilizado pola Voz de Galicia nesta nova. O único partido, según éste xornal, que deixa a porta aberta de cara a lograr un acordo pra que Galiza iguale en dereitos a Catalunya é o PP. Si digo que é curioso porque é o PP precisamente que pon tódolos atrancos ó negarse a recoñecer a Galiza como Nación. A entrevista que lle realizaron esta semá no País pode revolverlle as tripas o galego mais desarraigado. Di o fenómeno:

– “En la reforma del Estatuto no podemos mirar las diferencias, tenemos que construir las coincidencias de los últimos 25 años”. Di a RAE que nación é un “Conjunto de personas de un mismo origen y que generalmente hablan un mismo idioma y tienen una tradición común” (deixoo en castelán pra que o Sr. Feijóo o entenda). Digo eu que tódolos galegos coincidiremos en que somos un conxuno de persoas cunha orixe común, unha tradición común e falamos a mesma lingua (mal que lles pese a algúns).

– “Más del 80% del cuerpo electoral gallego no está en el proceso de construcción nacional. Por eso el presidente tiene que decidirse y liderar”. Iso habería que preguntarllo ó pobo. Non se pode decir que só os galegos que votan a partidos nacionalistas consideren a Galiza como Nación (que faga a proba nas próximas eleccións municipais poñendo como lema da súa campaña ‘Galicia no es una nación’, a ver que pasa). Que explique o Sr. Feijoo porque o PP cada vez que hai eleccións ó Parlamento galego se autodenomina un partido galeguista. Dígollo eu: pra arañalos votos nacionalistas de centro-dereita. Pero esta traizón non creo que lla perdoen endexamais.

– “La obligación de estudiar todas las asignaturas, salvo lengua castellana, en gallego empobrece el país y yo no voy a llevar a Galicia al siglo XIX”. Vai resultar agora que o castelán se ve ameazado polo galego. Cando dispoñemos dun cento de emisoras de radio, das cales tan só unha emite integramente en galego: A Radio Galega. Cando dispoñemos de centos de canles de TV e outra vez, tan só unha emite en galego. Cando acudimos a un quiosko tódolos xornais están en castelán, agás un. En internet o galego é apenas unha lingua testimonial… E o Sr. Feijoo parécelle que non é apropiado que os alumnos galegos non estudién na lingua da súa terra. ¿Onde cree entón que a van aprendeer? ¿En internet? ¿Na televisión? ¿Na Radio? Non, o que pretende o Señor Feijoo é que volvamos os anos en que o galego era perseguido e só se podía falar no fogar, restrinxilo ó fogar dos galegos, que é precisamente onde se conservou, onde nunca o puideron censurar. É o deber de tódolos galegos loitar (e votar tamén) para que iso non volva pasar.

– “A nosotros no nos interesa un conflicto. La reforma del Estatuto se tiene que hacer aquí, no vale coger una copia del modelo de Cataluña”. ¿Porque permite logo as interferencias de Madrid? Ah! claro, porque foi en Madrid onde se lle concedeu o cargo. Que non se xustifique, ese NON a un Estatuto de Nación non saiu dos galegos que votan o PP, ese NON o Estatuto de Nación saiu da Rúa Xénova.

– “En cuanto al sectarismo informativo de los medios públicos estamos en el peor momento de los últimos 20 años”. Despois de manipulala TVG ó seu antollo durante largos 16 anos atrévese a facer ésta afirmación. Tódolos luns hai un debate onde ten cabida tódalas opcións políticas. Iso nunca sucedeu na era Fraga. ¿Cantas veces apareceu Feijóo na TVG durante a vaga de incendios? Cantas veces o solicitou… é en directo. Prefiro non lembrar o acontecido durante o suceso do prestige, outros incendios, as vacas tolas,… onde a oposición estaba máis censurada que no réxime anterior. Actualmente todos ten cabida, pero é lóxico que o Goberno (e digo o Goberno, non confundir cos partidos, que iso era o sucedía na etapa anterior) ocupe un espazo preferente.

Unha vez máis a dereita desta nosa Nación volve a frear os desexos dun pobo que quere estar, cando menos, en igualdade de dereitos coas outras nacións do Estado: Euskadi e Catalunya. Algún día lograremolo e entón apropiaránse do conseguido, como fan con todo o que primeiro rexeitan: a Castelao, a Constitución ou o actual Estatuto.

as Deputacións plantan a Xunta

por


Leo na Voz que “as forzas que integran o Goberno bipartito da Xunta valoraron onte con especial crudeza a negativa das deputacións provinciais a acudir ao Parlamento galego para explicar as principais liñas dos seus orzamentos, negativa que se traduciu o pasado venres nun plantón masivo á Cámara, do que só se lamentou onte por carta o presidente provincial coruñés, o socialista Fernández Moreda, que se atopa de viaxe en Sudámerica”. O PSOE fala de «rebeldía» e o BNG de «desobediencia».

As Deputacións de Lugo, Ourense e Pontevedra xustifican a súa decisión en que en tempos de Fraga xa estaban en contra destas comparecencias solicitadas entón polos partidos da oposición, PSOE e BNG, e «permitilas agora sería romper o principio de coherencia». O certo é que as Deputacións néganse a coordinar os seus orzamentos cos da Xunta debido a unha estratexia interna do partido.

Unha vez máis os intereses partidistas están por encima dos intereses dos cidadáns. Cando a Xunta era gobernada polo PP era utilizada como parte da súa maquinaria de partido e,entro desa maquinaria, os engranaxes mais efectivos -e fundamentais- foron sempre as deputacións provinciais, que recibiron competencias da Xunta -e diñeiro, moito diñeiro- e tamén dos seus concellos -recadando as deputacións os impostos dos concellos-. Acapararon máis competencias e ingresaron máis cartos que nunca o que lles permitiu exercer gran influencia na sociedade. As empresas de moitos politícos, alcalces ou concelleiros, puideron contratar obras e servicios coas deputacións sen plantexarse ningún dilema moral nin legal que si se daría si contratasen consigo mesmos. A outra ventaxa de dispor de tantas competencias e cartos ten que ver coa creación de postos de traballo públicos. Todos eses postos foron e son acaparados polos afiliados e simpatizantes do PP e polos fillos, sobriños e demais familia dos funcionarios da Deputación durante décadas. Non hai sitio pra ninguén máis… bon, excepto nas derradeiras municipais, cando se sacaron da manga o plan labora que lle permitiu a Deputación e Concellos mais postos de traballo que nunca a conta da Xunta de Galicia. Entón si puidemos colarnos algúns que non éramos afins.

A VOLTAS CO ESTATUTO

por
Mentres cataláns e valenciáns xa gozan de tódolos dereitos que lles confire o seu novo estatuto de autonomía en Galiza ainda non fomos capaces de facer un primeiro borrador no parlamento galego. Desta historia forman parte tres persoaxes fundamentais, os tres partidos políticos con representación parlamentaria. Ata agora parece que tan só o BNG ten claro o que quere para Galiza: un Estatuto de Nación que supere o actual marco estatutario, pra que Galiza aumente a sua capacidade de decisión, participe en pe de igualdade nas estructuras estatais e europeas, preserve os sinais de identidade que nos son propios e incremente o benestar de todos os galegos e galegas.

O BNG e o único partido que propuxo un texto articulado para a elaboración do novo Estatuto de Galiza. É o único partido que realiza foros para a mellora deste texto. É o único partido que presentou o seu texto as xentes de Galiza por diferentes cidades e pobos… da a sensación de que é o único partido que quere un novo Estatuto para Galiza.

Mentres no PSdeG e no PPdeG reina o desconcerto. Por un lado seguen a decirnos que non queren para os galegos menos dereitos e competencias que os cataláns, polo outro seguen cegamente as consignas de Madrid. Touriño, que non quere ver rodar a sua cabeza como a de Maragall, está mais pendente de encontrar a fórmula que o manteña no posto (chegamos a escoitar cousas tan absurdas como “Nación de Breogán” como concepto que defina a nosa idetidade o cal, só puxo de manifesto, que confunden o mito coa realidade) que avanzar nos dereitos do pobo galego. A Feijoo simplemente non lle deixan facer nada porque non é ningén. Non ten peso político propio, de modo que non lle van a permitir que o PP acepte en Galiza o que o PP rechazou en Catalunya. E claro, sen os seus votos non habrá novo Estatuto.

Unha vez mais parece que o noso futuro non o vamos a decidir nós, os galegos. Unha vez mais será desde Madrid donde se diga cales son os nosos dereitos, as nosas competencias, a nosa identidade. Serán os Zapatero, Pepe Blanco, Rubalcaba, Rajoy, Zaplana ou Acebes quenes nos digan o que é Galiza, quenes nos digan a que temos dereito ou ata onde podemos chegar. A min, como galego iso non me serve, por iso, ante a situación de atasco do novo Estatuto deberían adiantarse as elección e que os galegos decidan onde queren que se decida o contido do novo Estatuto: na nosa TERRA ou en Madrid.

QUERENNOS FACER COMULGAR CON RODAS DE MUIÑO

por
… tan grandes coma a da imaxe. Todos tíñamos as nosas sospeitas, andabamos coa mosca tras da orella, non había explicación a tanto lume, non so a tanto lume, senón a tantos focos simultáneos. Parecía algo argallado durate moito tempo atrás. So faltaba que subiran as temperaturas e fixera vento de nordés… e entón pasou o que tiña que pasar. Ardeu boa parte de Galiza.

Tódolos galegos vimos o lume de preto. Uns mais que outros. Arderon vivendas, montes, animais e ata persoas (quen argallou todo isto pode darse por satisfeito). Entón chegaron as choivas, para alivio do pobo, da fraga e dos seus animais, das brigadas de bombeiros e voluntarios, para os responsables políticos (só dos responsables). Chegou o momento de facer balance: as pérdidas foron cuantiosas, as que se poden calcular, porque o valor dunha vida non ten prezo.

Non tardaron moito en sair os políticos a escea, algúns xa sairan antes, lémbrense de Nuñez Feijoo apagando as cinzas cua camisa de Ralf Lauren, a votarse os trastos a cabeza. Os responsables de Medio Rural eran acusados de non ter medios para apagar o lume (agora sabemos porque non había eses medios), cando o certo e que houbo mais medios que nunca, gracias a axuda de outras comunidades (non se pode decir o mesmo de algúns concellos e das diputacións gobernadas polo PP); acusáronnos de non dar información, cando o certo e que tamén tivemos mais información que nunca, tanto nos telexornales como nos especiais informativos – nos que tamén participou o sr. Nuñez-, quizais demasiada información, porque un pirómano ve lume e sae correndo pro monte co seu chisqueiro. Acusáronnos de falta de organización, de falta de liderazgo,… pois non houbo tal cousa, o que realmente estaba a suceder era unha situación de rebeldía por parte de concellos e diputacións do PP. Tanto uns coma outros cando se lles preguntaba onde estaban as suas brigadas, respondían que non recibiran aviso ningún, que a Xunta non lles pediu axuda, etc. Vamos que nin vían, nin oían, nin ulían… nin sentían amor algún pola nosa terra.

Tanto lume…

Parecía unha trama mafiosa e terrorista. Pode que o sexa. Mais o que eu nunca esperaba, ni ningún galego, e que o PP dese a tódolos seus rexidores a orde de dilatar no tempo a formación de brigadas, de ser celosos en cada trámite e prolóngalos ao máximo: convocatorias, selección, cursos,… O final resultou ser o que parecía ser.

Pero os galegos non comulgamos con rodas de muiño, non. A eses alcaldes e presidentes de diputación non debemos esquecelos. Hemos de por os seus nomes e apelidos e os de todala sua corporación en vivendas e árbores queimadas. Levarán a sua sinatura.