Denuncias públicas

por
As denuncias públicas, feitas soamente a través dos medios de comunicación, acostuman a desavacecerse co paso do tempo. Podes denunciar calquer cousa nun xornal e a persoa denunciada quitaslle as cores por un día, pero esta cala, non entra o tapo e deixa que polémica pase. Nuns meses, tal vez nuns días, ninguén se acordará de nada.

Iso é o que sucedeu co Monte da Farria, en Xunqueira de Ambía. Hoxe andiven pescudando na rede e atopeime con unha nova que no seu momento non chegei a ler: “Comisións Obreiras denuncia o abandono e deterioración da Ruta dá Prata“. A noticia sae da redacción de La Voz en Ourense -redacción da que por entón formaba parte a xornalista Cristina Huete, agora en El Pais, no que escribiu recentemente sobre este asunto– con data de 12 de febreiro de 2004, di como segue:

A Secretaría de Medio Ambiente de Comisións Obreiras denuncia abandono, deixamento e falta de sensibilidade por parte das administracións públicas na Ruta dá Prata ao seu paso pola provincia ourensá. Así asegura que un dos tramos que discorre por Xunqueira de Ambía, Monte dá Farria, sufriu nos últimos meses unha gran deterioración paisaxística e ambiental cun incendio forestal no 2003, construción de pistas forestais e apertura dunha canteira na cima do monte.

Outro aspecto que deteriora a ruta é a presenza de restos de lixo nalgúns tramos que, segundo CC. OO. convertéronse en auténticos vertedoiros.

Ante esta situación o sindicato propón que se conserve a Ruta dá Prata co seu patrimonio natural, que se rehabiliten as zonas invadidas por cemento e asfalto e que se combata o feísmo

Sabíamos que antes de instalarse alí a primeira das canteiras, Farriense de Granitos, o Monte da Farria ardera (ver nova en La Voz), non por casualidade, e que logo, cunha axuda do plan Leader se fixeron as pistas para a canteira, co pretexto de facer un mirador no alto do Monte que nunca se fixo -supoño que son “as pistas forestais” a que fai referencia a noticia-. Do que non tiñamos coñecemento e de que esa nova non despertase o mais mínimo interés para a Consellería de Medio Ambiente e para a Consellería de Industria, entón rexidas, ámbalas dúas, polo PP. Erán eles quenes tiñan a obriga de tomar as medidas protectoras necesarias para evitar o deterioro dun Monte especialmente protexido -nivel A- e de frear unha actividade empresarial que non contaba con ningún tipo de permiso, nin de extracción mineira, nin de actividade económica, nin nada. Pero claro, tratábase da canteira dun alcalde do PP…

mais é menos

por
clica na imaxe para ampliar

Onte atopeime cun programa electoral do PP -sempre está ben votarlle unha ollada ó que ofrece a competencia- e leveime unha gran sorpresa. Non sabría definila como boa ou mala, supoño que todo dependerá de si o PP acaba gobernando ou non no Estado a partires do 9 de marzo. Baixo o título “MENOS IMPOSTOS” dinos que o 60% dos galegos non pagarán na vindeira lexislatura o IRPF.
Como xa todos sabemos a estas alturas o PP pretende eliminar as retencións dos salarios que non superen os 16.000 € anuais -non é o mismo que che quiten as retencións a que che quinten os impostos, pero iso é outro tema- e segundo o PP nesa situación estamos o 60% dos galegos.
Pois ben, en lugar de prometernos aos galegos uns salarios máis dignos, políticas que nos leven a converxer coa media salarial europea (2.977 €/mes en 2007) ou reducir esa porcentaxe do 60% a un 40% ou 30%, o que o PP nos ven a prometer ao 60% dos galegos é que durante os próximos catro anos non pasaremos de ter uns soldos que superen a renta anual de 16.000 € (apenas 1.143 €/mes).
O que queremos os galegos é ter soldos dignos, ainda que iso nos supoña unha retención mensual nas nosas nóminas. O que queremos os galegos son máis e mellores servizos -carreteras, autopistas, tren de alta velocidade, hospitais, residencias, centros de días, galescolas, etc.- e sabemos que iso custa cartos e, claro, si non se recauda suficiente habrá que suprimilos. A máis descontos fiscais menos servicios sociais. O que queremos os galegos é que non nos tomen o pelo.

A cultura galega refulxe na Habana

por

Estos son os datos que presenta a Consellería de Cultura sobre a Feira Internacional do Libro de A Habana:

Datos FILH 2008

– 520.000 visitantes
– 1,2 millóns de libros vendidos
– 32 países participantes
– 70 expositores cubanos
– 81 expositores internacionais, entre eles stands das feiras de Frankfurt e Guadalajara.
– 60 xornalistas acreditados de 14 países, entre eles Reuters, Associated Press, CNN e BBC.
– Anteriores países convidados (desde 2000): Italia, España, Francia, Comunidade Andina de Nacións, Alemaña, Brasil, Venezuela e Arxentina
– País convidado 2009: Chile

Galiza na FILH 2008

– Asistencia pavillón galego e actividades galegas: 192.000 persoas
– 200 actividades literarias e artísticas
– 11 exposicións
– 19 editoriais presentes
– Edicións ‘ex profeso’ para a FILH: antoloxías de poesía e de narrativa. Outras publicacións: folletos, ‘René no conoce Galicia’, revistas Letras de Galicia e 100.000 follas voandeiras.
– Delegación de 150 persoas (editores, escritores, programa académico, debuxantes de banda deseñada, músicos, audiovisual, actores, artes plásticas)
– Investimento total da Consellaría de Cultura e Deporte: 1,3 millóns de euros.
– Premio ao mellor stand internacional desta edición da Feira

Acordos institucionais no marco da FILH

– Acordo de colaboración co Instituto de Literatura e Lingüística para dixitalizar arquivos galegos en Cuba (en colaboración co Consello da Cultura)
– Acordo de colaboración coa Escola Internacional de Cine de Cuba
– Acordo de colaboración co Instituto Superior de Arte (ISA)
– Acordo co Museo Nacional de Belas Artes para a catalogación do fondo galego

Colaboracións artísticas

– Descarga ao vivo, combo de músicos galegos e cubanos
– Ópticas cruzadas, cineastas galegos e cubanos

Outras feiras

– Andalucía, cultura convidada en Guadalajara 2006: 360 participantes, 3 millóns de euros de investimento
– Cataluña, cultura convidada en Frankfurt 2007: 11,5 millóns de investimento

A min todo o diñeiro -público ou privado- que se invirta a prol da cultura galega paréceme pouco e si na feira internacional de A Habana se invertiron 1.3 millóns de euros, coa repercusión que esta feira ten, considero un regalo o prezo pagado -sobre todo si temos en conta o que as delegacións andaluza e catalana gastaron nas feiras precedentes-. Vendo, lendo e oindo o que algúns fan, escriben e din soamente me podo reafirmar en todo o dito, pois son estas persoas -sobre todo os periodistas do xornal ourensán La región– as que mais fan día a día por arrinconar a cultura galega, menospreciándoa, repudiándoa e utilizándoa o xusto para asegurarse as suvbencions que a Consellaría de Cultura reparte cada ano entre os xornais do país. A súa é unha reacción miserabel.

¿Cántos cartos recibe cada ano La Región nese concepto? Sexan moitos -que é o mais probable- ou poucos… ESES SI QUE ESTÁN BEN MAL EMPREGADOS.

Moitos aproveitaron a presenza de Galiza na Feira Internacional do Libro de A Habana para criticar o réxime cubano. Velaquí un exemplo claro de misturar churras con merinas pois xa me diredes que ten que ver unha Feira Internacional do Libro (independetemente de onde se celebre) co réxime político do lugar de celebración. A Feira Internacional do Libro de A Habana persegue o mesmo que calquer outra feira: poñer en contacto a tódolas partes intervintes nun sector concreto, neste caso editoriais, autores críticos e lectores. É por iso que o éxito desta Feira non se pode cuantificar soamente polo número de libros vendidos, senon polos contratos cerrados entre autores e editoriais para a comercialización de libros noutros países e noutras linguas.

Podería cerrarse nunha feira coma esta un contrato entre un autor galego e unha editorial china para vender alí os seus libros en chino? DENDE LOGO QUE SI! Por iso unha Feira é algo mais que un escaparate, é un mercado público –así o define o dicc. da lingua galega- e que un mercado se celebre en Cuba, que queres que vos diga, pois supón un importante avance no réxime político da illa, sobre todo si temos en conta que o réxime comunista -alí instaurado- repudia o capitalismo, á economía de mercado. Si o feito de que A Habana se converta nun mercado internacional supón de por sí un avance, polo feito de que se poidan facer negocios en Cuba, ainda é máis relevante que eses negocios teñan que ver coa cultura, con libros, por canto hai de ideoloxía, de filosofía política, detrás de cada novela, de cada poesía ou de cada obra de teatro, ensaio… Pode decirse que Cuba amosóuse aberta e receptiva a entrada de novas ideas, ainda que sean contrarias ao seu réxime. Alomenos nese eido as autoridades cubanas foron moito mais tolerantes que os fascistas daquí de toda a vida, aqueles que non soportan a quen pensa distinto e que si puidesen, abofé que nos calarían.

ALCALDE OU DEPREDADOR?

por
muro de rrubado no entorno da colexiata de Xunqueira de Ambíafai clic para agrandar

Na imaxe que podedes ver mais arriba pódese observar o muro que cercaba a ‘leira do bosque’ en Xunqueira de Ambía. Este muro que se mantivo en pe centos de anos formaba parte do noso patrimonio histórico-artístico e, como tal, estaba protexido. O Alcalde do noso Concello, o Sr. José Luis Gavilanes Losada acaba de tiralo, sen mais, sen consultar con ninguén, sen polo en coñecemento de patrimonio e imaxino que nin tan siquera co visto bo dos propietarios da finca. Aconséllolles ver o que o Código penal di sobre os delitos contra o patrimonio histórico.

antigo cuartel da garda civil en Xunqueira de Ambía, lugar onde se construirá o Centro de Día e, xusto enfrente, a Galescolafai clic para agrandar

Fai tempo que o Sr. Gavilanes quere construir en Xunqueira. Tódolos alcaldes do PP teñen a mesma obsesión enfermiza. Está desesperado por facer vivendas -mentres os edificios históricos da vila se atopan en ruina-, o primeiro intento foi o de facer vivendas no vello cuartel da Garda Civil -foto superior-, que era propiedade dos comuneiros e que, sen embargo, acabou pagando por él -con cartos do Concello, prestados, por suposto, xa que non queda un can nas súas arcas- ao Ministerio do Interior -outro despropósito-. Antes de entrar nunha loita cos comuneiros, perdida de antemán, viuse na obriga de ceder ese edificio e os seus terreos ao Consorcio Galego de Servicios de Igualdade e do Benestar ante a persistencia do Grupo Local do BNG de Xunqueira de Ambía. Así, grazas ao BNG teremos en Xunqueira de Ambía non so unha Galescola senón tamén un Centro e Día.
Agora tocoulle o turno a ‘leira do bosque’ e esa é a razón pola que comenzaron por tirar o muro -algúns pensaban que se trataba de ampliar a estrada ou de facer veirarúas, pois non!-. Segundo un dos concelleiros do PP no Concello pretenden facer nesta finca mais de 20 vivendas residenciais. Este motivo engade un claro agravante a acción do Sr. Gavilanes xa que implica que o derrubamento do muro foi feito con premeditación. En ningún caso pode alegar o Sr. Gavilanes que o muro se estaba caendo -e moito menos que se caera- para decir que supoñía un perigo para os viandantes, declaralo en ruina -sen seguilo proceso de declaración de ruina- e finalmente tiralo. A única razón para que o muro non esté hoxe no seu sitio é a de construir vivendas.
Está acostumado este home a facer na vila o que lle ven en gana dende fai case 30 anos. Nunca antes ninguén lle dixera nada. Asentir as suas decisións e pretensións era costume. Agora o BNG, como xa fisera no caso das súas canteiras, vaille parar os pes a cada un dos caprichos deste depredador, caprichos que, por certo, sempre está vencellados cos seus intereses económicos. É por iso que non imos permitir que se constrúa nese eido porque vai en contra do proxecto de Vila que ten o BNG e en contra tamén do propio planeamento urbanístico, que ten a esa parcela catalogada como Zona Libre (ZL16) -ver imaxe mais abaixo- o que a inclue dentro da rede de espazos públicos do Concello. A proposta do BNG é utilizar esta finca para a creación dun auditorio ó aire libre para a celebración de concertos e festivais de verán así como para o espallamento dos nosos veciños e o recreo dos nenos.

mapa do PXOM de Xunqueira de Ambía. Como se pode apreciar esta finca está dentro da zona de protección BIB e, ademais, forma parte da rede de espazos públicos do concello: ZL-16fai clic para agrandar

A guerra das linguas

por
Tíñamos en Galiza un bilingüismo armónico -así o definían algúns- cun claro avance do castelán sobre o galego xa que o uso do galego íase acurtando paulatinamente, sobre todo, pola falta de referentes do galego nos medios de comunicación, onde temos unha canle en galego frente a ducias en castelán, esquema que se repite na prensa escrita, na radio e, como non, en internet. Foi necesario un cambio de goberno para que nos désemos conta da situación tan desfavorable que ten o galego, se empezasen a adoptar medidas para socorrer a nosa lingua i é entón cando aparacen na escena os de Galicia Bilingüe. ¿Onde estaban estes durantes as derradeiras décadas? ¿Onde estaban durante a dictadura de Franco?. Onde ían estar: estes que agora nos ven coa leria do bilingüismo eran entón os opresores, os que nos prohibían falar catalán, euskaldún ou galego. Estes que se agochan baixo o lema de Galicia Bilingüe -que non son outros que os do PP- o único que perseguen é erradicar a nosa identidade nacional facendo desaparecer definitivamente a nosa lingua, a nosa cultura, a nosa historia, as nosas costumes, o noso arraigo a ésta terra,… entendendo terra en toda a sua folgura.
O que non entenden é que nunca, NUNCA MAIS, lles permitiremos que nos tapen a boca, nos cerren os ollos ou nos taponen os oídos. NUNCA MAIS !!

Actualización do 28 de febreiro de 2008 :

Como puidestes ver no debate de onte na TVG o BNG non se esquece da movilización cidadá e cívica de NUNCA MAIS. Anxo Quintana achacou o cambio da política do Estado en relación con Galiza e as infraestructuras do noso país a aquel alzamento popular, a presenza de milleiros de galegos invadindo as rúas de Madrid. ¿Hai motivos agora mesmo para repetirse un suación así? Persoalmente penso que non, existen casos aillados que danan a nosa paisaxe como os proxectos de construcción de macropiscifactorías na costa -creo que so un, pois o de Pescanova xa foi rexeitado-, canteiras ilegais, invasión de aeroxeradores nos nosos montes -antes eran as centrais e minicentrais, as que afortunadamente se lles puxo freo- a construcción de vivendas na costa -todo elo protexido recentemene pola Lei do litoral e a Lei da Biodiversidade-, etc., etc. Situacións todas elas denunciables e, por suposto, perseguibles no ámbito da xustiza, como así o fixemos en Xunqueira de Ambía coas canteiras do Monte da Farria, facendo o mínimo de ruído posible, e actuando con todos os instrumentos existentes nun Estado de Dereito.

Un mundo sin fin

por
Quen leu “Os Pilares da Terra” a bo seguro que non se quedou -ou quedará- sen ler “Un Mundo sin Fin”. A trama desta segunda parte empeza 200 anos despois de rematar a da primeira e os seus protagonistas son os descendentes daqueles e transcorre na mesma localidade, Kingsbridge, que agora e toda unha cidade de 7.000 habitantes.

Na primeira parte Ken Follet pérdese en grandes descripcións das artes e oficios da época e, sobre todo, en trazar coa palabra as diferentes formas arquitectonicas do século XII. Desta vez as descripcións son mais breves e, polo tanto, menos precisas. Hai mais novela e menos ‘arte’ ou, dito doutra maneira, menos traballo de investigación. Pode que o autor tan so búscase, ó rebufo de ‘Os pilares da Terra’ facer unha novela moi comercial que tivese un gran éxito de ventas. Si era eso o que quería dende logo que o conseguiu. O que si non puido lograr foi igualar, nin tan siquera acercarse, ó nivel literarario da primeira parte. E mais, a trama é tan semellante a de ‘Os pilares da terra’ que ‘Un mundo sin fin’ semella un plaxio daquela. A diferencia aquí está en que a gran obra que se realiza é unha reparación da primeira, e dicer, da Catedral de Kingsbridge, en concreto da torre -por certo, inspirada na construcción da torre de Santa Maria de Gasteiz. Outra variante está na eterna loita polo poder, que na primeira parte se daba entre clero e nobreza, e agora aparece unha terceira forza, o capital, encarnado polos mercaderes, que é o que move a uns e outros, nunha ou outra dicrección, en función do diñeiro que estén dispostos a aportar. E por último, diferenciase esta segunda parte da primeira en que aparece, xunto coa fame derivada das épocas con malas colleitas, a peste, o cal é causa grandes estragos na trama da novela e, polo tanto, resulta impactante no lector.

leis sustantivas e leis adxectivas

por

Leis sustantivas:

Son aquelas que conceden ou impón unha obriga, permiten ou prohiben certos actos ou regulan as institucións xurídicas

Leis adxectivas:

En contraposición coas anteriores, estas fixan os medios necesarios para facer efectivas e garantir as relacións e normas establecidas en virtude das leis sustantivas