política

a compra do voto emigrante

por
Cada vez que temos eleccións en Galiza atopámonos co mesmo problema: o codiciado voto emigrante. Para conseguilo partidos coma PP e PSOE están dispostos a todo. Son de sobra coñecidos os famosos cheques asistenciais que os nosos políticos van a repartir en persoa por toda latinoamérica. O último exemplo desta denigrante conducta foi o cheque entregado polo lider (seica se lle chama así) da oposición , o SR. Feijoo, en nome da deputación de Pontevedra. Dicen dende o PP que llelo entregaron para que non se perdera. Moi ben… pois agora que non se esquezan de devolvelo. Non é menos patético ter que escoitar que dende o PSOE se pida a dimisión do Sr. Feijoo por este feito. O mais coherente sería que tódolos responsables do PSOE na Galiza exterior dimitisen e logo lle pedisen os do PP que fiseran o mesmo. O que hai que ver…
A imaxe foi lograda grazzas a pezones blancos: con mariano todo es posible

Este PP está desorientado

por
O secretario xeral do PPdeG, Alfonso Rueda, anunciou que o grupo parlamentario popular presentará de xeito inmediato unha proposición non de lei para pedir a condena unánime do nazismo e o holocausto «sen ningún condicionante». Segue na VOZ

Como pode o PP ir a Europa a denunciuar o nazismo si non condena en España o fascismo de Franco. Iso é o que non tolera o BNG. O que hai que pedirlle o PP é que condene o nazismo de Hitler asi coma o fascismo de Franco. Entón si que votamos todos xuntos. O que non é admisibel é a doble moral destes ‘fillos de franco’ -os rueda, aguirre, feijóo, rajoy, acebes…- que votan en cantas ocasións se lle presentan en contra da condena da etapa fascista anterior e agora vense a ocupar do nazismo. Eles non son quen de dar leccións de ética a ninguén. É mais, seguro que detrás de todo isto hai -coma sempre- algún trasfondo económico… iso si lles preocupa a esta xente… os cartos.

Aclaración a Federico Jiménez Losantos

Sr. Director: En la última reunión de la Diputación Permanente del Parlamento de Galicia propuse a los señores Ismael Rego y Manuel Ruíz Rivas, portavoces del PSOE y PP, que aprobásemos la siguiente declaración institucional para conmemorar el día Internacional del Holocausto:“A 63 años del fin de la II Guerra Mundial, el Parlamento de Galicia quiere recordar a las víctimas de la barbarie nazi. Fueron millones los hombres y mujeres asesinados por razón de su etnia, religión u ideología, de modo industrial y planificado, por el nazismo alemán y sus colaboradores. A través de la presente declaración pretendemos evitar el olvido de estos crímenes y prevenir a la ciudadanía gallega contra aquellos que siguen negando su realidad histórica o minimizando sus consecuencias. Los horrores de la guerra y, en particular, los de los campos de exterminio están sin duda en la raíz de la Declaración Universal de Derechos Humanos aprobada por la ONU en 1948. Es por eso que, en este su 60º aniversario, el Parlamento de Galicia reivindica su plena vigencia denunciando sin paliativos situaciones como el bloqueo que sufre la franja de Gaza o el muro de separación que está construyendo el Estado de Israel como parte de la ocupación militar de la tierra de Palestina, porque supoenen una conculcación de la legalidad internacional y de los derechos inviolables que pertenecen a todas las personas y a todos los pueblos.”

El portavoz socialista consideró innecesario repetir la condena del Holocausto, porque ya había unha declaración aprobada el año pasado. El portavoz del PP manifestó que una “declaración institucional no es el cauce adecuado para realizar consideraciones contra el Estado de Israel”. Ninguno propuso un texto alternativo. El BNG condena el terror nazi que exterminó a más de 10 millones de personas (judíos, gitanos, comunistas, socialistas, homosexuales, discapacitados…) pero pensamos que no tiene sentido denunciar lo sucedido en el pasado sin recordar que hoy están siendo violados los derechos humanos de muchas personas, entre ellas las que forma el pueblo palestino. Son otros los que se niegan a condenar el franquismo y las violaciones de la legalidad internacional.

Carlos Aymerich Cano. Portavoz del BNG el Parlamento de Galicia.

Gañará o menos malo

por
Por moito que dende certos medios de comunicación, que comparten causa co partido do Goberno, intenten persuadirnos de que o PSOE vai a gañar as próximas eleccións xerais -vésaxe a Cadena Ser e El Público – a sensanción de empate é a mais convincente. Si non pasa nada raro neste tempo, gañará o menos malo porque son moitos os que non queren ver no poder a un PP retrogado, demasiado apegado a extrema dereita e que ven anunciando no seu programa electoral un recorte de dereitos ós cidadáns en canto a educación, respeito as minorías sociais, extranxería, etc., de feito pretende levar a cabo unha involución política e frear tódolos avances sociais postos en marcha na última lexislatura, ou cando menos, que alguén -os seus achegados- poida facer negocio con eles -privatizando os servicios sociais nacidos da Lei da Dependencia-. O único argumento do PP para gañar estas eleccións é meter medo os cidadáns. So lles falta decir “… que ven o lobo!”.

Pero tamén son moitos os que non queren ver o Goberno en mans de alguén que so se dedica a repartir cheques para movilizar ó electorado no seu favor: cheque-bebe, cheque-vivenda e agora o cheque-IRPF. Para que un estado funcione ben é necesario poñer en marcha políticas progresistas que cren riqueza -mellora das comunicacións, I+D+I, formación profesional,…- e non coller o diñeiro sobrante e ilo repartindo casa por casa. Repartir ese diñeiro so pon de manifesto unha cousa: que o PSOE non ten ningún proxecto para o desenrolo do Estado.

Ámbolos dos son un perigo e, sen embargo, un dos dous será o gañador das vindeiras eleccións porque non existe unha terceira opción con posibilidades de disputarlle o poder. Afortunadamente ningún dos dous poderá gobernar en solitario e as suas decisión serán fiscalizadas polos partidos minoritarios, sobre todo nacionalistas. Serán as minorías quen lle teñan que por freo os desvarios do gañador.

ÓENSE TAMBORES DE GUERRA…

por
Di un provervio turco que “si a miña barba se queima, veñen outros a prender a sua pipa nela”. Hai tempo xa que en Madrid, Esperanza Aquirre e Alberto Ruiz-Gallardón están acendendo o lume diante das barbas de Rajoy, pero non para prender a pita da paz. A pelexa que se traen este dous non é mais que o reflexo da división interna que existe dentro do partido entre extremistas e centristas para recoller o relevo de quen xa todos vaticinan perdedor das próximas eleccións xerais.

A recente exclusión de Alberto Ruiz-Gallardón das listas populares en Madrid e a decisión de poñer como número 2 das listas a un declarado anticatalanista coma Pizarro, deixa ben claro hacia onde se dirixe este partido: a disolución. Si, porque lembremos que o PP é o resultado da unión de AP e UCD, o partido de centro que entonces lideraba Adolfo Suárez. Tras esa fusión puxeron en marcha unha falsa imaxe de “partido de centro” que os levou ó poder en 1996. Cando chegaron ó poder aguantaron a sua farsa mentras non tiverón maioría absoluta pero, unha vez alcanzada esta, desprendéronse das suas máscaras e amosáronse tal como son, coma un partido reaccionaro de dereitas.

Ainda non se deron conta de que xa non gobernan e de que nunca convencerán, coas suas maneiras, a un pobo que rexeita eses extremismos do pasado. Si o PP busca solucións para a sua crise que non perda o tempo, o seu xa non ten arrenxo, pasaralle coma UCD e acabará desaparendo dos escaños de parlamentos e concellos. Xurdirá, para ocupar esa vacante, outro partido de nova creación que sepa aglutinar o ideal de todos eses cidadáns de centro moderado que hoxe non se ve representado por ningún partido… tal vez alí atope acougo Alberto Ruiz-Gallardón.

A voltas coas coalicións

por
En Ourense, pasadas as elección do 27M todos os partidos, agás o que perdeu a maioría absoluta, entenderon os resultadas como unha aposta dos cidadáns por un cambio de rumbo na política da cidade. Ese é o análise acertado cando un partido perde a maioría absoluta, sobre todo cando a exerce dende hai tantos anos. Iso é o que sucedeu en Ourense e en A Coruña; tamén en Lugo, coa diferencia de que esa maioría so lles durou 4 anos.

Por todo isto considero que é un erro apoiar a un partido coma o PSOE na Coruña. Os coruñeses queren unha renovación total das suas institucións, e xa vai sendo hora porque levan mais de 20 anos gobernando os mesmos, e iso non se producirá apoiando o PSOE. En Lugo os lucenses déronlle a maioría absoluta a Orozco fai catro anos e esquecéuse de quen lle dera a chave da cidade fai oito anos. Non contaron co BNG -nin co PP- mentres tiveron a maioría absoluta e por iso os cidadáns lla retiraron. O BNG non debe caer no erro de volver a encher o ego dun persoeiro tan patetico coma Orozco e debe promover un cambio de goberno en Lugo. O mesmo sucede en Ourense, esta vez si apoiando o PSOE de Francisco Rodríguez.

Non estou dacordo cos acordo marco para as cidades e vilas de toda Galiza; pois cada cidade, cada vila, debe entenderse e pactarse de forma individualizada, aceptando a liña que marcan en cada caso os cidadáns.

E esa non é a única razón. A cotio acusamos o PP de non saber pactar con ninguén. O BNG ten que demostrar a sociedade que é capaz de pactar e gobernar con calquer partido, do contrario caeremos no mesmo erro que o PP e darémoslle a razón o señor Feijoo, e dicer, que simplemente somos un flotador para o PSOE.

Prácticas mafiosas

por
Cando me metín en todo isto sabía perfectamente onde me metía, por iso non me sorprende comprobar que todo aquilo que oía era realmente certo. Dende que formo parte da candidatura do BNG por Xunqueira de Ambía decateime de que moita xente me evita, coma si tivese piollos… O mesmo lle sucede os demais membros da candidatura, convertéronnos en enemigos do pobo.

¿Por que pasa iso? ¿Cómo sucede iso? Iso ocorre porque temos un alcalde, José Luis Gavilanes, do PP, que goberna o Concello coma un ganster o seu territorio. Controla e manipula o que é del e tamén o que non é del. Él é quen da traballo, directa ou indirectamente, a maioría dos paisanos da vila, centos de familias viven grazas a sua bondade e, aínda que moitas veces se senten explotados nos seus traballos, prefiren seguir a súa doctrina antes que quedar sen pan.

Moitas destas persoas dixerónnos que teñen prohibido dirixirse ou confraternizar en público cos membros da candidatura do BNG, que calquer acercamente pode acarrearlle consecuencias moi serias.

Éste senvergoña leva 28 anos na alcaldía do Concello de Xunqueira de Ambía. Entón non tiña nada e hoxe ten todo un imperio a conta de irse quedando cos negocios e propiedades compradas a precio de saldo a aqueles que se ven afogados económicamente, víctimas da súa política. Outros montan negocios con él en sociedade porque saben que é a única maneira de que saían adiante. Trátase, coma na Idade Media, dun dereito de pernada.

Os paisanos do pobo tan so ten duas saídas: baixarse os pantalóns e acceder a tódolos seus designios ou marcharse para sempre do que foi seu fogar. Por ésta última vía optamos nos últimos 28 anos mais de 2.000 persoas. Trátase, en certo modo, dunha limpeza étnica: os que non cedemos a sua chantaxe ímonos de tal maneira que a proporción de lacaios vai en aumento a pesar da diminución da poboación.

Os mais afortunados son os xubilados, que non dependen del pra cobrar a fin de mes, pero son a vez os mais vulnerables e manipulables, ó non ter a súa carón os membros da familia que os defendan. Por iso cando un cacique os vai a recoller a súa casa, suben o coche; cando lles meten o voto do seu partido na man, cóllenno; cando os acompañan ata a porta do colexio -e a veces ata a urna- non rechistan; van dereitiños a urna co sobre que lle deron -mirando de reollo con nostalxia a liberdade que dan as cabinas pra elexir un voto libre- porque saben que dende atrás os vixían.

E logo temos que escoitar, dende Madrid, a membros do PP denunciar que en Euskadi non se vota con liberdade. Xa nos gostaría en Galiza a liberdade dos vascos.