política estatal

Artigos publicados de Miguel Quintas Coelho

por
Foi un pracer coñecerte, compañeiro, lerte e máis escoitarte. As tuas conviccións, os teus principios, a tua personalidade, seriedade e meticulosidade embuída na análise do cotián, a tua clarividencia permanente, o teu compromiso cos máis febles perdurarán para sempre no noso recordo.

Este PP está desorientado

por
O secretario xeral do PPdeG, Alfonso Rueda, anunciou que o grupo parlamentario popular presentará de xeito inmediato unha proposición non de lei para pedir a condena unánime do nazismo e o holocausto «sen ningún condicionante». Segue na VOZ

Como pode o PP ir a Europa a denunciuar o nazismo si non condena en España o fascismo de Franco. Iso é o que non tolera o BNG. O que hai que pedirlle o PP é que condene o nazismo de Hitler asi coma o fascismo de Franco. Entón si que votamos todos xuntos. O que non é admisibel é a doble moral destes ‘fillos de franco’ -os rueda, aguirre, feijóo, rajoy, acebes…- que votan en cantas ocasións se lle presentan en contra da condena da etapa fascista anterior e agora vense a ocupar do nazismo. Eles non son quen de dar leccións de ética a ninguén. É mais, seguro que detrás de todo isto hai -coma sempre- algún trasfondo económico… iso si lles preocupa a esta xente… os cartos.

Aclaración a Federico Jiménez Losantos

Sr. Director: En la última reunión de la Diputación Permanente del Parlamento de Galicia propuse a los señores Ismael Rego y Manuel Ruíz Rivas, portavoces del PSOE y PP, que aprobásemos la siguiente declaración institucional para conmemorar el día Internacional del Holocausto:“A 63 años del fin de la II Guerra Mundial, el Parlamento de Galicia quiere recordar a las víctimas de la barbarie nazi. Fueron millones los hombres y mujeres asesinados por razón de su etnia, religión u ideología, de modo industrial y planificado, por el nazismo alemán y sus colaboradores. A través de la presente declaración pretendemos evitar el olvido de estos crímenes y prevenir a la ciudadanía gallega contra aquellos que siguen negando su realidad histórica o minimizando sus consecuencias. Los horrores de la guerra y, en particular, los de los campos de exterminio están sin duda en la raíz de la Declaración Universal de Derechos Humanos aprobada por la ONU en 1948. Es por eso que, en este su 60º aniversario, el Parlamento de Galicia reivindica su plena vigencia denunciando sin paliativos situaciones como el bloqueo que sufre la franja de Gaza o el muro de separación que está construyendo el Estado de Israel como parte de la ocupación militar de la tierra de Palestina, porque supoenen una conculcación de la legalidad internacional y de los derechos inviolables que pertenecen a todas las personas y a todos los pueblos.”

El portavoz socialista consideró innecesario repetir la condena del Holocausto, porque ya había unha declaración aprobada el año pasado. El portavoz del PP manifestó que una “declaración institucional no es el cauce adecuado para realizar consideraciones contra el Estado de Israel”. Ninguno propuso un texto alternativo. El BNG condena el terror nazi que exterminó a más de 10 millones de personas (judíos, gitanos, comunistas, socialistas, homosexuales, discapacitados…) pero pensamos que no tiene sentido denunciar lo sucedido en el pasado sin recordar que hoy están siendo violados los derechos humanos de muchas personas, entre ellas las que forma el pueblo palestino. Son otros los que se niegan a condenar el franquismo y las violaciones de la legalidad internacional.

Carlos Aymerich Cano. Portavoz del BNG el Parlamento de Galicia.

Gañará o menos malo

por
Por moito que dende certos medios de comunicación, que comparten causa co partido do Goberno, intenten persuadirnos de que o PSOE vai a gañar as próximas eleccións xerais -vésaxe a Cadena Ser e El Público – a sensanción de empate é a mais convincente. Si non pasa nada raro neste tempo, gañará o menos malo porque son moitos os que non queren ver no poder a un PP retrogado, demasiado apegado a extrema dereita e que ven anunciando no seu programa electoral un recorte de dereitos ós cidadáns en canto a educación, respeito as minorías sociais, extranxería, etc., de feito pretende levar a cabo unha involución política e frear tódolos avances sociais postos en marcha na última lexislatura, ou cando menos, que alguén -os seus achegados- poida facer negocio con eles -privatizando os servicios sociais nacidos da Lei da Dependencia-. O único argumento do PP para gañar estas eleccións é meter medo os cidadáns. So lles falta decir “… que ven o lobo!”.

Pero tamén son moitos os que non queren ver o Goberno en mans de alguén que so se dedica a repartir cheques para movilizar ó electorado no seu favor: cheque-bebe, cheque-vivenda e agora o cheque-IRPF. Para que un estado funcione ben é necesario poñer en marcha políticas progresistas que cren riqueza -mellora das comunicacións, I+D+I, formación profesional,…- e non coller o diñeiro sobrante e ilo repartindo casa por casa. Repartir ese diñeiro so pon de manifesto unha cousa: que o PSOE non ten ningún proxecto para o desenrolo do Estado.

Ámbolos dos son un perigo e, sen embargo, un dos dous será o gañador das vindeiras eleccións porque non existe unha terceira opción con posibilidades de disputarlle o poder. Afortunadamente ningún dos dous poderá gobernar en solitario e as suas decisión serán fiscalizadas polos partidos minoritarios, sobre todo nacionalistas. Serán as minorías quen lle teñan que por freo os desvarios do gañador.

ÓENSE TAMBORES DE GUERRA…

por
Di un provervio turco que “si a miña barba se queima, veñen outros a prender a sua pipa nela”. Hai tempo xa que en Madrid, Esperanza Aquirre e Alberto Ruiz-Gallardón están acendendo o lume diante das barbas de Rajoy, pero non para prender a pita da paz. A pelexa que se traen este dous non é mais que o reflexo da división interna que existe dentro do partido entre extremistas e centristas para recoller o relevo de quen xa todos vaticinan perdedor das próximas eleccións xerais.

A recente exclusión de Alberto Ruiz-Gallardón das listas populares en Madrid e a decisión de poñer como número 2 das listas a un declarado anticatalanista coma Pizarro, deixa ben claro hacia onde se dirixe este partido: a disolución. Si, porque lembremos que o PP é o resultado da unión de AP e UCD, o partido de centro que entonces lideraba Adolfo Suárez. Tras esa fusión puxeron en marcha unha falsa imaxe de “partido de centro” que os levou ó poder en 1996. Cando chegaron ó poder aguantaron a sua farsa mentras non tiverón maioría absoluta pero, unha vez alcanzada esta, desprendéronse das suas máscaras e amosáronse tal como son, coma un partido reaccionaro de dereitas.

Ainda non se deron conta de que xa non gobernan e de que nunca convencerán, coas suas maneiras, a un pobo que rexeita eses extremismos do pasado. Si o PP busca solucións para a sua crise que non perda o tempo, o seu xa non ten arrenxo, pasaralle coma UCD e acabará desaparendo dos escaños de parlamentos e concellos. Xurdirá, para ocupar esa vacante, outro partido de nova creación que sepa aglutinar o ideal de todos eses cidadáns de centro moderado que hoxe non se ve representado por ningún partido… tal vez alí atope acougo Alberto Ruiz-Gallardón.

A voltas coas coalicións

por
En Ourense, pasadas as elección do 27M todos os partidos, agás o que perdeu a maioría absoluta, entenderon os resultadas como unha aposta dos cidadáns por un cambio de rumbo na política da cidade. Ese é o análise acertado cando un partido perde a maioría absoluta, sobre todo cando a exerce dende hai tantos anos. Iso é o que sucedeu en Ourense e en A Coruña; tamén en Lugo, coa diferencia de que esa maioría so lles durou 4 anos.

Por todo isto considero que é un erro apoiar a un partido coma o PSOE na Coruña. Os coruñeses queren unha renovación total das suas institucións, e xa vai sendo hora porque levan mais de 20 anos gobernando os mesmos, e iso non se producirá apoiando o PSOE. En Lugo os lucenses déronlle a maioría absoluta a Orozco fai catro anos e esquecéuse de quen lle dera a chave da cidade fai oito anos. Non contaron co BNG -nin co PP- mentres tiveron a maioría absoluta e por iso os cidadáns lla retiraron. O BNG non debe caer no erro de volver a encher o ego dun persoeiro tan patetico coma Orozco e debe promover un cambio de goberno en Lugo. O mesmo sucede en Ourense, esta vez si apoiando o PSOE de Francisco Rodríguez.

Non estou dacordo cos acordo marco para as cidades e vilas de toda Galiza; pois cada cidade, cada vila, debe entenderse e pactarse de forma individualizada, aceptando a liña que marcan en cada caso os cidadáns.

E esa non é a única razón. A cotio acusamos o PP de non saber pactar con ninguén. O BNG ten que demostrar a sociedade que é capaz de pactar e gobernar con calquer partido, do contrario caeremos no mesmo erro que o PP e darémoslle a razón o señor Feijoo, e dicer, que simplemente somos un flotador para o PSOE.

xente

por

Olla a rúa de atrás
olla o chan oe o mar
olla os que xa non están
oe o bardo cantar

Oe o son do andar
son os que veñen sen pan
saen do seu despertar
collidos da túa man

Ollame óllate
olla os ollos dos que ven
ven de ti ven de min
óllame óllate

xente que vai soa
xente que vai embora

xente que namora a
xente

xente diferente
xente intelixente

xente intermitente
xente

xente divertida
xente distendida
xente a túa medida
xente

xente que comprende
xente que sorprende
xente que non se vende
xente

Léos todos !!

por

Un dos maiores logros da democracia é a libertade de expresión. Trátase dun dereito fundamental, un piar básico en toda sociedade civilizada. A postura adoptada polo PP de boicotear o grupo PRISA, ademais de lesionar a libertade de expresión, supón tamén un ataque contra a libertade de empresa, un dos principios máis defendidos polo PP. Non é a primeira vez que sucede. O primeiro que o fixo  foi Aznar nada máis chegar ó poder ó tentar debilitar ó grupo PRISA a golpe de decreto -cando o fútbol se converteu nalgo de interés xeral- ou o potente grupo mediático que se pretendeu crear baixo  a sombra de Telefónica –recórdese a entrevista censurada de José Mª García– auspiciado polo denominado Sindicato do Crimen.

O PP deixou claro que a única libertade que respeta é a súa: a única opinión válida é  a que trasmiten os seus medios afíns; os únicos empresarios que poden falar de política son os que lle son leais –véxase Endesa-: a libertade de empresa é aceptable só cando serve ós seus intereses; etc. etc. Pero sobre todo, a decisión tomada polos dirixentes actuais do PP é unha medida que os inhabilitan para gobernar un estado democrático porque qué se pode esperar dun partido que estando na oposición toma semellantes resolucións? Qué non faría estando no poder?