Feijóo

Integración Social

por
Esta é unha desas expresións que nunca fallan nun programa político. Tódolos políticos queren mostrar o seu lado máis amable nunha campaña e iso non é posible sen ter consideración polos máis desfavorecidos nunha sociedade. A miña percepción é que se fala moito máis de integración social do que realmente os políticos están dispostos a integrar, de aí a pregunta que lle plantexei no día de hoxe a Anxo Quintana e Núñez Feijoo. Emilio P. Touriño nin me mira a face, Núñez Feijoo debe andar moi atarefado e Anxo Quintana contestou a pregunta que lle deixara o sábado sobre corrupción política -o tema máis espiñento dos plantexados ata agora-, o cal é de agradecer pois, a bo seguro, anda tan liado coma os demais. É posible que non haxa máis respostas, ainda así, eu plantexarei tódalas as que se me ocorran.

A sociedade, a través dos seus mecanismos de particiapación -movementos sociais- sacou a luz hai xa ben tempo a discriminación que estaban sufrindo moitos colectivos sociais, abocados a unha vida marxinal por falla de recursos, por discapacidade, pola súa orixe ou pertenza a unha etnia minoritaria, por ser muller, etc. A presión destes colectivos fixo que tódolos partidos falen nas súas campañas de integración social…

Pero, ata onde están vostes dispostos a integrar? As mulleres, colectivo marxinal por antonomasia conseguiron un importante avance ó acadar estar ‘visibles’ nas listas dos partidos políticos nos comicios electorais, grazas a unha reforma da lei electoral. Non sucede o mesmo cos discapacitados que, pese a que a lei reserva un cupo mínimo do 5% -que logo será un 7%- no emprego público -e os deputados do Parlamento Galego son traballadores públicos- non acaban de atopar ocos nas listas electorais de ningún partido.

A pregunta de hoxe é para que me digan cantos discapacitados levan nas súas listas con posibilidades de ser elexidos deputados e que porcentaxe de discapacitados prevén contratar para cubrir postos de confianza.

Neste tipo de políticas prodúcese, moitas veces, un fraude por parte das administracións e/ou empresas públicas cando, a sabendas da obligatoriedade da reserva de cupo, convocan un número determinado de prazas dos previstos en diferentes procesos para evitar, de facelo nun só, crear prazas para discapacitados. Este tipo de prazas están destinados para un perfil de cidadáns concretos o que, a miudo, choca coas preferencias do resposable político de turno.

Corrupción política

por
A corrupción é unha das causas que xeran máis desafectación política no cidadán. Todos somos testigo no día a día desa practica á que ninguen parece quererlle por fin -quen non recorreu algúnha vez a un amigo para que lle sacaran unha multa?, pois iso non é o peor-, pero esta corrupción prodúcese en tódolos niveis da administración e, canto máis alto se produce, máis grande é o botín. Son poucas, non quero arriscarme e dicir ningunha, por medo a trabucarme, as ocasións nas que o responsable político dunha administración denuncie e cese a traballadores ou funcionarios ó seu cargo por este tipo de fraudes, máis ben todo o contrarío, deféndense e cúbrense os uns ós outros. A pregunta do sábado era esta:

Onte Manuel Villoria falou no foro de La Región sobre Corrupción política e liderazgo político -por certo, mágoa que non se acercase por alí ningún político, pois sobre estes asuntos teñen moito que aprender-. A corrupción política é algo que sempre existiu, existe e existirá pola codicia persoal de moitos representantes políticos e tamén, como non, pola perda de valores do sector privado -… e dos políticos-. Pero a corrupción das administracións non se produce soamente por parte dos responsables políticos senón tamén, moitas veces, por funcionarios e traballadores das administracións que contan coa desidia, inxenuidade, ignorancia ou imprudencia daqueles.

Hai unhas semanas fun testigo de como un inspector ofreceu a un administrado a posibilidade de expedir unhas facturas con IVE ou sen IVE -a súa elección-para pagar unhas tasas; claro, ante unha situación así, o que realmente che dan a elexir é entre un proceso ‘administrativo rápido’ ou un ‘proceso administrativo lento’, e, co caro que está o tempo, só queda unha opción.

Estou seguro que isto non é un caso aislado, pasa cada día, e as cantidades son máis elevadas canto máis importante é o capital do ‘administrado’.

Que medidas pensan adoptar vostedes, si tivesen a responsabilidade de conformar o goberno da Xunta de Galicia, para por freo a corrupcción das administracións públicas, tanto por parte de traballadores e funcionarios como por parte de responsables políticos? Ou teremos que ser, unha vez máis, os cidadáns os que acudamos ós xulgados?

Resposta de Anxo Quintana:

Estimado amigo

Vexo que participas dun xeito moi activo nesta nova ferramenta que é o facebook. Agradézoche todas as túas mensaxes, aínda que lamento non ter tempo para respostalas todas.

En calquera caso, considero especialmente relevante o tema que plantexas nesta mensaxe. O caso do que falas, o dun inspector que ofrece facer factura con ou sen IVE é, desde logo, unha situación das que debemos combater desde a Administración Pública. Para comezar, indicar que (sen que isto sirva de xustificación algunha) un inspector non é un político, senón un funcionario público.

A Consellaría de Presidencia iniciou nesta lexislatura un proceso de elaboración dunha nova regulación da Administración Pública pendente aínda de finalizar e que, por desgraza, vemos que fica nas asignaturas pendentes da vindeira lexislatura. Para nós é, dende logo, unha prioridade regular as práticas públicas de xeito claro e nese camiño se encadra a transparencia que aplicamos en todas nosas actuacións. Exemplo disto é o feito de que sexan datos públicos os contratos e soldos de todos os cargos que se poden considerar políticos dentro das Consellarías nas que tivemos responsabilidades.

Para o domingo, por ser o día do señor, e por respeto as minorías creintes, renunciei a facer pregunta algúnha ós candidatos. Espero que non se me anoxe ninguén…

O voto do exterior

por
O do debate está complicado, leva razón Robinho, porque o que realmente buscan os políticos nos debates non é confrontar ideas ou presentar proxectos, senón, simplemente aparecer máis tempo en prime time para reforzar a súa hexemonía a vez que reflexar a invisibilidade das forzas minoritarias. O subconsciente, que é moi traizoeiro, fixo que algún político, nalgún momento, dixese que el tiña que estar no debate, non que quería debatir. O tema proposto hoxe a Núñez Feijoo e a Anxo Quintana (Touriño pasa de min) era ben interesante: o voto exterior -e/ou emigrante-:

Falar de voto emigrante e unha incorrección, pois a maioría non son emigrantes, viven onde naceron. A actual normativa en materia electoral non establece un método seguro, fiable e inequívoco de identificación do votante no exterior, que non impide a delegación do voto na recollida (un galego enviou 17 votos dende Zürich) nin garante a custodia e vixianza directa por parte da Xunta electoral central. Por estas mesmas razóns foi anulado o voto por correo nas eleccións presidenciais do Real Madrid en Xaneiro de 2007 polo Xuzgado de Primeira Instancia Nº47 de Madrid. (achégolles a ligazón da senteza)

O ano pasado, nas eleccións xerais fun testemuña de como aparecían sobres asinados pola mesma persoa, como mandaban documentación caducada ou de outros países e, incluso, certificados de defunción acompañando ó voto. Si eu vou votar o 1 de marzo teño que estar vivo ese día, ainda que antes vote por correo (o voto é anulable cando o votante -por correo- fina horas antes de abrise as mesas) e teño que ser eu quen entregue a papeleta a presidenta da mesa, e non ningún outro, teño que presentar o DNI ou pasaporte, non valendo si está caducado ou si achego unha fotocopia -nin sequera compulsada-.

Como poden ver non se garante a identificación do votante no exterior, permitese a delegación do voto e a custodia das sacas dos votos non é fiable. Pero o máis grave de todo é que non se cumple un dos principios fundamentais da constitución: a igualdade ante a lei de tódolos cidadáns. A miña pregunta para vostedes é a seguinte: que pensan facer ante este ‘escandalo democrático’? Solicitarán que se anulen tódolos votos da emigración e impedirán o reconto?

Para promover estas accións están lexitimados tódolos partidos políticos que se consideren perxudicados por esta práctica fraudulenta, pero tamén tódolos cidadáns que se vexan perxudicados por unha lei, a electoral, que non trata con igualdade ós cidadáns de aquí e de acolá, porque os de alá ninguén lle esixe estar vivo, cando existen medios de sobra para verificar si o votante vive, por exemplo, a obriga de presentar unha fe de vida ó solicitar votar por correo; tampouco se ven na obriga de identificarse o cal lles permite delegar. Porque non nos permiten a nós facer o mesmo? porque teñen que ir a mesa electoral cada membro dunha familia? Deberíannos permitir que outra persoa votase por nós (pensade nos cartos que se aforrarían, agora que estamos en crise, si todos os caciques puidesen presentar directamente as papeletas nas urnas sen ter que ir casa por casa recollendo vellos); iso sería un trato igualitario.

Como ós partidos dalle moito medo aparecer polos xuzgados -temen que unha denuncia desta magnitude se volva contra eles- teremos que ser nós, os cidadáns, quen tomemos a iniciativa.

Noticia relacionada:

A Xunta Electoral Central esixirá aos emigrantes que acrediten o seu voto co documento de identidade. Isto é unha broma? Non? Logo eu vou facer fotocopias dos DNI de toda a familia e vou ir votar por todos… a ver si podo!

Debate a dous… de momento.

por
Esta semana abrín unha conta en Facebook. Coñecía esta rede social pero nunca lle fixera moito caso -un xa vai farto de darse de alta nun cento de sitios e ter que memorizar outro cento de contraseñas- ata que o outro día lin un titular na prensa que me impactou, era Nuñez Feijoo, que decía ‘la mia es más larga’. O primeiro que pens… bueno iso non o vou contar. Falaba da lista de amigos en Facebook, evidentemente. Segundo a análise de importantes politólogos, internet foi un factor determinante na victoria de Barack Obama en EEUU, segundo outro estudo internet supera a televisión como medio de comunicación máis consumido en España, pero isto é un dato sen importancia, o relevante é o que pasa ó outro lado do charco -no norte, claro-. Ata tal punto que nalgúns partidos apuróuse ata o último intre para ver si atopaban un candidato de cor, non houbo sorte,… pero arrasaba seguro. Touriño, que tamén caira nisto, adiantou as eleccións a marzo pra evitar que algún aparecese bronceado.

O caso é que me dei de alta nesta rede social e pedín ós tres candidatos, que xa tiñan o seu sitio na rede, que se fixeran amigos meus. Fixéronse Alberto Núñez Feijoo e Anxo Quintana, (en realidade chámase Anxo Manuel Quintana González que algúns xa pensaban que só tiña un apelido, non é certo) que tamén teñen blogs e por iso volos enlazo, Emilio Pérez Touriño non me quere… de momento. Por certo, agora que lla vin a Feijoo -e como sei que tendes curiosidade- tampouco é certo que a teña máis larga, a máis larga é a de Quintana (espero que non se enfaden comigo por revelar este segredo).

Como xa teño demostrado que son unha persoa imparcial -reparto paus pra todos lados por igual- ofrecinme a ‘moderar’ un debate virtual entre estes ‘amiguetes’ e hoxe presenteille a primeira pregunta, ainda sen resposta, pero maña haberá máis preguntas,… a ver si con algúnha se animan. A primeira foi ‘Sobre o concurso eólico’:

Falóuse moito sobre éste tema últimamente, sobre os beneficios que xerará para Galiza -ou non, segundo quen fale- pero moi pouco sobre a repercusión dos muiños na nosa paisaxe, á que afecta, ata tal punto, que pronto non se poderá pintar un monte sen muiños -que si sen pinos ou carballos-. A min gostaríame saber cales son as súas posicións respecto ós argumentos dos grupos ecoloxistas -e non me falen de beneficios, de postos de traballo ou de enerxía limpa-.

Se hai resposta engadiréina aquí…

Lóxica participativa vs Lóxica representativa

por
Hoxe no diario El País aparacía unha nova cun titular deses que merecen ser encadrados para a posteridade: “Feijóo promete liberar Galicia de las “prácticas caciquiles“. En quen primeiro pensei foi no pobre José Luis Baltar, o presidente da Deputación de Ourense. Díxenme: este xa non come as uvas. Sigo lendo… e vexo que fala en Madrid, nun almorzo deses, no que os políticos se cofean os uns ós outros. Sería cousa do roce. Pero dixo máis barbaridades: que Barack Obama nunca gobernaría Galiza tendo unha maioría (esta é boa), voltou a criticar o gasto do bipartito (son estas tonterías as que xeran desafectación política, logo quéixanse) e, como non podía ser doutro xeito, falou de bilingüismo cordial -aplausos!-,…

O caciquismo en Galiza é un mal endémico, soamente superable quitando responsabilidades de goberno os nosos representantes políticos nas administracións en favor da cidadanía. Cantas máis decisións tome o pobo directamente menos posibilidades existirán de argallar cacicadas. É o que se ten dado en chamar a derradeira revolución democrática, a chegada da nova ola participativa, o triunfo da lóxica participativa sobre a lóxica representativa.

Lóxica participativa: sería aquela que busca a máxima implicación dos cidadáns nas institucións e nas decisiones políticas. Concibese ós individuos coma un decisorio político, cunha vontade política definida e capaces de formar parte directa da decisión política colectiva.

Lóxica representativa: as decisiones políticas son tomadas polos representantes que ocupan os organismos públicos e encarganse de reunir e interpretar as preferencias e vontades dos cidadáns. Eiquí ós individuos simplemente se lles considera aptos para elexir os seus representantes.

O BNG estaba chamado a liderar a implantación da democracia participativa en Galiza pois foi este, tradicionalmente, un partido no que a lóxica participativa dominaba sobre a lóxica representativa. Os seus órganos máis importantes eran -e son- as asambleas, nas que podían aceder tódolos seus militantes e, todos e cada un, eran, co seu voto individual, os que formaban a decisión colectiva. Iso foi así ata que o BNG chegou o goberno da Xunta. En lugar de trasladar este sistema as institucións galegas, especialmente ós concellos, o que se fixo foi todo o contrario, deuse unha involución democrática dentro do partido e mudóuse ó sistema representativo, pasando a Asamblea Nacional a celebrarse con representantes –que non delegados-.

Pero hai máis. Botándolle unha ollada ó Programa marco das eleccións municipais 2007 (páxinas 42 e 43 do documento) vexo un apartado titulado REXENERANDO A POLÍTICA E AFONDANDO NA DEMOCRACIA PARTICIPATIVA -soa interesante! verdade?- no que se adican tan só duas liñas a mellor ferramenta participativa da que dispón os cidadáns nunha democracia: os orzamentos participativos. A min gostaríame utilizar polo menos unha liña para nomear tódolos concellos gobernados polo BNG que aplican este sistema… pero ata o de agora non coñezo ningún.

O Alcalde de Porto Alegre decide moito menos que calquer outro, pero as suas decisións foron fundadas en decisións colectivamente articuladas e iso faino un alcalde moito máis forte que os outros. Renuncia a decidir moitas cousas, pero iso amplía extraordinariamente a sua representación política

Tarso Genro, alcalde de Porto Alegre (1993-96 e 2001-02) e ministro de educación de Brasil

Este PP está desorientado

por
O secretario xeral do PPdeG, Alfonso Rueda, anunciou que o grupo parlamentario popular presentará de xeito inmediato unha proposición non de lei para pedir a condena unánime do nazismo e o holocausto «sen ningún condicionante». Segue na VOZ

Como pode o PP ir a Europa a denunciuar o nazismo si non condena en España o fascismo de Franco. Iso é o que non tolera o BNG. O que hai que pedirlle o PP é que condene o nazismo de Hitler asi coma o fascismo de Franco. Entón si que votamos todos xuntos. O que non é admisibel é a doble moral destes ‘fillos de franco’ -os rueda, aguirre, feijóo, rajoy, acebes…- que votan en cantas ocasións se lle presentan en contra da condena da etapa fascista anterior e agora vense a ocupar do nazismo. Eles non son quen de dar leccións de ética a ninguén. É mais, seguro que detrás de todo isto hai -coma sempre- algún trasfondo económico… iso si lles preocupa a esta xente… os cartos.

Aclaración a Federico Jiménez Losantos

Sr. Director: En la última reunión de la Diputación Permanente del Parlamento de Galicia propuse a los señores Ismael Rego y Manuel Ruíz Rivas, portavoces del PSOE y PP, que aprobásemos la siguiente declaración institucional para conmemorar el día Internacional del Holocausto:“A 63 años del fin de la II Guerra Mundial, el Parlamento de Galicia quiere recordar a las víctimas de la barbarie nazi. Fueron millones los hombres y mujeres asesinados por razón de su etnia, religión u ideología, de modo industrial y planificado, por el nazismo alemán y sus colaboradores. A través de la presente declaración pretendemos evitar el olvido de estos crímenes y prevenir a la ciudadanía gallega contra aquellos que siguen negando su realidad histórica o minimizando sus consecuencias. Los horrores de la guerra y, en particular, los de los campos de exterminio están sin duda en la raíz de la Declaración Universal de Derechos Humanos aprobada por la ONU en 1948. Es por eso que, en este su 60º aniversario, el Parlamento de Galicia reivindica su plena vigencia denunciando sin paliativos situaciones como el bloqueo que sufre la franja de Gaza o el muro de separación que está construyendo el Estado de Israel como parte de la ocupación militar de la tierra de Palestina, porque supoenen una conculcación de la legalidad internacional y de los derechos inviolables que pertenecen a todas las personas y a todos los pueblos.”

El portavoz socialista consideró innecesario repetir la condena del Holocausto, porque ya había unha declaración aprobada el año pasado. El portavoz del PP manifestó que una “declaración institucional no es el cauce adecuado para realizar consideraciones contra el Estado de Israel”. Ninguno propuso un texto alternativo. El BNG condena el terror nazi que exterminó a más de 10 millones de personas (judíos, gitanos, comunistas, socialistas, homosexuales, discapacitados…) pero pensamos que no tiene sentido denunciar lo sucedido en el pasado sin recordar que hoy están siendo violados los derechos humanos de muchas personas, entre ellas las que forma el pueblo palestino. Son otros los que se niegan a condenar el franquismo y las violaciones de la legalidad internacional.

Carlos Aymerich Cano. Portavoz del BNG el Parlamento de Galicia.

Outra vez o voto emigrante

por
Feijoo denuncia tramas no voto emigrante e si él o dice será que é certo. O Señor Feijoo e toda unha autoridade na manipulación do voto por correo, non so por pertencer a Xunta de Fraga na lexislatura anterior senón tamén pola sua etapa de presidente de Correos. El sabe mellor que ninguén como se moven os fios e como, parvo non é, non lle fixo falta cabilar moito pra darse conta de que agora o que move os fíos é outro.

A min o que mais me sorprende é a sorpresa que amosa cando fala do tema, como si fose un fenómeno que nunca antes se vira, unha especie de milagre electoral, o maná do voto emigrante. Sorprende que sexa capaz de recoñecer que tal manipulación, a que está a facer actualmene o PSOE, sexa un escándalo sen facer referencia algunha as súas etapas anteriores -como presidente de Correos, primeiro, e como vicepresidente da Xunta, despois-. Di que o escándalo do reparto de cheques asistenciais é só “a punta do iceberg” dunha “labor entrelazada e perfectamente organizada entre o PSOE e a Xunta”.

¡Que barbaridade! ¿Non serán tan listos estes socialistas? Que non me diga o Sr. Feijoo que en dous anos o PSOE non so logrou organizar perfectamente a súa maquinaria electoral na inmigración, senón que tamén desmontou a súa… porque daquela non di nada. A punta do iceberg… di.

Continúa a dicer que os socialistas gastan unha dobre moral -non vou a ser eu quen os defenda, porque a gastan- pero, ¿é el? ¿Non era el é o seu partido quenes defendían a limpeza do voto emigrante? ¡non pasou tanto tempo dende aquela!

Dende o BNG a situación vese con mais lucidez e afirmase que o PSOE limitouse a herdar un sistema de captación de votos -ese que tan ben coñece o Sr. Feijoo- para logo utilizalo no seu propio proveito.

Os galegos e galegas deben darse conta da importancia que vai a ter a participación nestas eleccións. E necesario participar masivamente nestes comicios por duas razóns fundamentais: unha, pra anular a influencia do voto emigrante, do voto de quen non coñece os nosos pobos, os nosos problemas, os nosos sonos e proxectos, o voto de quen non paga impostos ou de quen non sofre a escasez de servizos públicos; duas, para mostrarlle a PSOE e PP que xa estamos fartos das súas trampas, burlas e cacicadas en aras do poder.

Noticias relacionadas:

– Cargos da Xunta entregaron con Fraga cheques na emigración en 2002 e 2003

– Dimite o delegado da Fundación Galicia Emigración en Uruguai

– O BNG critica que os emigrantes non conten para a asignación de escanos pero si para a “recadación de votos mediante cheques”