bng maceda

Cando alguén realiza esta procura en google é habitual que o meu blog apareza entre os primeiros resultados. Ten a súa razón de ser, chámaselle “posicionamento“.  Non é que nestas páxinas exista moita información sobre o que é o “bng de maceda” nin moito menos, o que si aparecen son criticas ao alcalde desta vila nos últimos anos, criticas gañadas a pulso, dende logo.

Non é miña intención molestar a ninguén escribindo con minúsculas esa procura, soamente me remito a literalidade da mesma. Fai meses que alguén entra neste blog logo de realizar esa procura o que nunca ocorrera foi o que sucedeu nesta madrugada (mira que non haberá mellores cousas que facer), pasarse dúas horas (01:59:21) ollando páxinas (ate 98) para que. Páxinas de artigos escritos fai anos dos que, si tiveren conta no seu momento, moito mellor lles iría. En Maceda e noutros lares.

Vendo a cantidade de páxinas visitadas por esta persoa, sexa quen fora, penso que é algo anormal. Nunca tal vira neste blog dende a súa aparición. Sáese do perfil de visitante dun xeito brutalmente diferenciador e, a verdade, non sei si isto é bo ou é malo. Recibir visitas, que non é o obxectivo prioritario, está ben, pero que alguén que entra a cotío neste dominio, de súpeto, un día se lle dea por examinar 98 páxinas paréceme suficientemente surrealista como para dicir que falla algo.

Un psicópata cheirando en moendo.net

Maceda sempre foi, cada vez menos, un lugar onde a política se vive abertamente. Agora a tendencia é perseguir ao que discrepa… xa vimos exemplos neste blog. As organizacións políticas son instrumentos férreos e pesados que non permiten a liberdade de expresión nin aceptan a crítica. Logo cando as cousas se torcen, aínda teñen a cara de preguntarse porque, de abrir períodos de reflexión, de abrirse a sociedade cando foron incapaces de abrirse aos seus propios militantes. Aos que vos digan iso, nin caso! Queren metérvola dobrada. E farano, porque neste mundo hai parvos dabondo para que sempre se saian coa súa.

Existe unha trama para a contratación de persoal con fondos públicos?

Veño de presentar dúas denuncias por enchufismo, unha ante a Fiscalía de Ourense e outra ante a Delegación Territorial da Xunta de Galicia, entidades as que solicito. A primeira:

  • Que se acheguen os feitos presentados á denuncia presentada polo PSOE ante esta fiscalía por “enchufar” a máis de 200 persoas, segundo leo nunha noticia publicada en El País o 10/06/2010
  • Que se revisen os procedementos e procesos levados a cabo polo SGC, especialmente, os procesos de selección de traballadores vencellados a subvencións públicas (orientadores, axentes de emprego, psicólogos,…).
  • Que se investigue a falta de transparencia nas ofertas de emprego deste postos de traballo, suxeitos as axudas públicas, a maioría das cales, nunca son feitos públicos (en ningún medio, nin na páxina web do SGC, onde si se “colgan” outras ofertas), non permitindo subscribirse a elas e pasando desapercibidas para os buscadores de emprego.
  • Que se investigue si as valoracións feitas dos méritos curriculares dos candidatos, nos diferentes procesos de selección, son reais ou ben están adulteradas, xa que os candidatos, limitados pola lei de protección de datos, non podemos verificar a autenticidade dos méritos alegados.

A Delegación Territorial de Ourense solicítolle que:

  • Que se revisen todos os procesos de selección de persoal do Servizo Público de Emprego.
  • Que se revisen, especialmente, os procesos de selección de traballadores vencellados a subvencións públicas.
  • Que exista máis transparencia nas ofertas de emprego, a maioría das cales, sobre todo relacionadas cos empregos subvencionados con fondos públicos, nunca son publicadas (en ningún medio, nin na páxina web) e non permiten subscribirse a elas.
  • Que sexa obrigatorio para participar nestes procesos dar autorización de acceso ao CV persoal para que todos os candidatos poidan verificar a autenticidade dos méritos alegados.
  • Que se esixan responsabilidades aos responsables das áreas involucradas polo mal funcionamento destas: o Sr. Antonio González Amaro, Xefe de Servizo de Promoción e Emprego, e Sr. José Movilla Martínez, Director da Oficina Ourense Centro.

O escurantismo co que se realizan este tipo de procesos non só serve para levantar suspicacias, senón cando che toca preto, para confirmalas. Neste intres estanse realizando a selección de técnicos e axentes de emprego, entre outras categorías, polas entidades sen ánimo de lucro (ESAL). Calquera buscador de emprego preguntárase: e iso como se sabe? Só te decatarás si te chaman para algunha oferta porque estes postos son se fan públicos na páxina web do SGC. Porque? Para que non te decates, para que vai ser?

Poucos buscadores de emprego saberán da existencia destas prazas ate que saia publicada a resolución pola que se conceden, e para entón xa estarán todas adxudicadas. O último día para presentar a oferta de emprego no SGC polas  ESAL é este venres e para realizar a contratación o vindeiro día 5 de outubro. Logo informaranos aos comúns dos mortais vía DOG quen foron os afortunados.

Nese camiño daranse casos tan insólitos, algúns deles que me sucederon a min, nesta convocatoria e noutras.

A Fundación Laboral da Construcción de Galicia foille enviado o meu CV como resultado da sondaxe realizada polo sistema informático do SGC. Xamais se puxeron en contacto comigo pero informaron ao SGC que si o fixeran e que non se realizaran a contratación por “outros motivos”

Outro tanto sucedeu coa Cruz Vermella de Celanova, tamén por “outros motivos” sen sequera contactar comigo, rexeitou a miña candidatura.

Un caso surealista, este que nada ten que ver comigo. Emprende Ourense, un chiringuito ao estilo CIMO, pero patrocinado por xente do PP, solicita ao SGC un orientador laboral coa titulación de “Enxeñeiro Técnico Naval”. Para emprender que en Ourense? Para orientar a quen en Ourense? É evidente, non se trata de emprender ou orientar, soamente colocar a algún achegado de Baltar con dita carreira. Un escándalo!

Andan os ladróns detrás dos que rouban?

Lin esta mañá o diario El País e quedei asustado: “O PP retirará a querela ao BNG si este compensa á empresa implicada”. Primeiro, teño que por en cuarentena este titular, vindo de onde ven; segundo, dubido da súa veracidade porque o PP non é quen, senón a Fiscalía, se querelou contra os responsables do BNG e da empresa Afiador Producións -logo dunha denuncia do PP-; terceiro, porque tal afirmación sería constitutiva de delito, ao tratarse dunha acción semellante a recollida nos artigos 171.1 e 171.3 CP, onde se penalizan “as ameazas dun mal que … si estas consisten en … revelar ou denunciar a comisión dalgún delito”.

Efectivamente, poden afirmar que o delito xa estaba denunciado, pero pedir 30 millóns de euros a cambio de retirar unha denuncia que é?

Si non visen consistente a posible ameaza, lean o que di o artigo 243 CP sobre a extorsión: “O que, con ánimo de lucro, obrigase a outro, con violencia ou intimidación, a realizar ou omitir un acto ou negocio xurídico en prexuízo do seu patrimonio ou dun terceiro, será castigado coa pena de prisión de un a cinco anos,…”. E, segundo a mesma nova, o Alcalde de Ourense afirma que as persoas beneficiadas por esa cantidade de cartos son do mesmo partido.

Creo que urxe unha aclaración desta noticia por parte de todos os actores implicados: xornalista, responsables políticos (que palabras tan contraditorias) e o Secretario do Concello de Ourense nese Pleno.

Si o que manifesta o diario madrileño é certo, isto é, que o PP esta disposto a retirar unha denuncia a cambio de cartos, implica que agora o PP non ve delito onde antes vía un pelotazo? Só por razóns ecónomicas, non legais? Persoalmente, si a proposta do PP é certa si merece unha denuncia… pero non, estes non o farán,… non lles dá para tanto.

Tanta inutilidade non pode ser amor

Titulo con esta frase de Rafael Martínez Castro ao que fai referencia Antón Baamonde no artigo que asina hoxe en El País respecto a “Crise no BNG“, unha crise que pode levar a esta organización a sufrir unha “escisión, unha explosión ou a desafección das bases”. A desafección fai anos que a sufre -só hai que ollar os resultados dos diferentes comicios electorais-, escisións persoais e colectivas xa as houbo… soamente falta que salte todo polos aires.

Mentres a esperanza blanca -ese político con voz de pitufina- parece esvaecerse entre acusacións de traición!, ninguén acaba por dar un paso decisivo. Os dirixentes críticos co BNG sufren tal sobreprotección dentro da organización que ten medo a moverse fora da súa órbita. Quizais, para cando acorden, non lles quede nin sequera a confianza dos que hoxe aínda confiamos neles precisamente, pola cobardía e falla de confianza que transmiten nas súas posibilidades.

Unha liorta de garfos e coitelos sen aguzar

Non se trata de que chegue o sangue ao río, non, senón de repartir a torta das administracións públicas. Non se debaten ideas, por exemplo, como crear máis emprego nas vilas e cidades, non, o que se descute son as posicións que ocuparán cada persoa nas listas a presentar. Non hai proxectos por riba da mesa para logo decidir a persoa máis axeitada para levalos a cabo, decídese primeiro a persoa e logo, alá ela! cos proxectos con que se comprometa… total, para os que vai cumplir!

Submisas e submisos por fora, rabiando por dentro

Así se refire Eduardo Punset as mulleres que, fai apenas uns anos, “se entregaban vestidas de negro, submisas por fora e rabiando por dentro”, en contra das xentes de agora que “saen armadas contra a desesperanza” da vellez. Todas? Todos?

Non todas. Non todos. Vivimos nunha sociedade onde moitas persoas seguen gardando a súa rabia. Ao abeiro das organizacións empresariais e, sobre todo, políticas, cegadas polo “seu atractivo mental e individual”, o cal lles impide ver que “as barreiras de entrada son practicamente infranqueables e onde a competencia e, por tanto, a innovación non son posibles”, non son benvidas,… ao abeiro destas organizacións, dicía, amontoase gran cantidade de xente submisa. Creen os que controlan estas organizacións que ese sometemento será perpetuo? Como se xustifica o dominio dunhas elites políticas sobre a masa social?

A maioría dos partidos políticos que coñezo seguen a tendencia contraria das empresas con máis éxito: aquelas onde se aplican practicas de responsabilidade social e corporativa, aquelas onde se busca, retén e premia o talento (employer branding), aquelas que acadan os seus obxectivos grazas ao esforzo da totalidade do equipo, un equipo de primeiro nivel, un equipo de persoas que cren no que fan (compromiso) e ten a capacidade para facelo (talento). O éxito está na combinación de ambas; pero sobre todo, na existencia de equipo.

“O que conta é o conxunto e non as partes independentes. Si as partes dun sistema funcionan perfectamente, pero non o sistema xeral, temos un problema” [José Máría Gasalla (2000)]. Agora que, si as partes do sistema non funcionan, nuns casos por falta de talento, noutros de compromiso, o que temos son moitos problemas.

O BNG anda a meter a man na caixa dos seus ex-militantes

Quedei abraiado! Si, abraiado cando me ensinaron un cargo con data do 03/05/10 de 32,68€ na conta de Caixanova dunha ex-militante do BNG. Tiña feita unha solicitude de baixa de domiciliación dende agosto de 2008. Estaba dada de baixa por activa (ao tela solicitado ao (IR)Responsable Comarcal) e por pasiva (por devolver os recibos dende aquela data). Trátase dun caso illado? Non creo …

Agora, o ordenante, BNG – BLOQUE NACIONALISTA GALEGO, cárgalle na conta a esta ex-militante o equivalente a cota de catro meses. A pregunta é: como é posible que che carguen algo na túa conta cando tes feita unha solicitude de baixa desta domiciliación? A resposta do empregado da entidade: iso é que alguén dende dentro da entidade volveu a dar de alta a domiciliación (?). Certo: fixádevos onde di “Data de alta“. Quen asinou esa alta?

Serán infiltrados do BNG en Caixanova? Será que Gayoso quere cobrar a súa débeda? Será esta a forma de evitar a perda de financiamento co constante goteo de baixas que está acumulando cada mes o BNG? Fixádevos que na comarca de Allariz – A Limia o (IR)Responsable Comarcal, Xosé Manuel Pérez Bouza (quen non foi quen sequera de pedir unha desculpa ao facerllo saber), ponse como obxectivo que as devolucións de recibos por parte dos militantes non superen o 5% cada mes… como estará a cousa!!

Para min esa acción só ten un nome (ATRACO) e os seus autores outro (LADRÓNS).

II solicitude de baixa de domiciliación do BNG

Fai “clic” na imaxe para ampliar