Para José Antonio Marina, autor de “Ética para náufragos”, “os deberes non xorden en primeiro lugar, senón despois, na reflexión ética”. Foi así como naceu o código ético do BNG, aquí vencellado, e así como os seus postulados se converteron, mediante un pacto, en deber para todos, repito, para todos os que conforman a devandita organización. Ninguén está por riba dese código.
Comeza este código dicindo que “o BNG asume publicamente o compromiso de facer efectivos os dereitos e liberdades dos galegos e das galegas”. Porque logo aos militantes galegos do BNG -supoño que tamén os haberá vietnamitas- non se lles permite exercer ese dereito? Falo das ameazas, das coaccións, das calumnias,… que certos responsables políticos deste partido toleran, actuacións como as do Alcalde de Maceda -e non me refiro só aos que cometen esas accións, senón tamén aos que as xustifican e amparan-. Xa dixen noutro post que debería ser expulsado do partido. Reitéroo.
“O BNG aposta pola veracidade informativa, a transparencia e a tolerancia cero coa corrupción”. Venme a memoria, maldita memoria, que diría O’Rivas, como dende a organización nacionalista se enganou aos cidadáns do rural con SEAGA, prometendo postos de traballo estables e ben pagados cando en realidade se trataba de contratos precarios (traballadores que realizando as mesmas funcións cobraban menos que os que dependían directamente da Consellería de Medio Rural) e temporais (tres meses). Lembro aquela reunión no local do BNG en Allariz, un mércores de cinza do 2008, convocada urxentemente vía SMS o luns de entroido (estabamos tres persoas de Xunqueira de Ambía, o (ir)Responsable Comarcal, o “enchufado” de SEAGA e concelleiro de Molgas, xente de Xunqueira de Espadañedo, de Esgos, de Vilar de Barrio, de Vilar de Santos, de Allariz, como non, e case tódolos concellos da Comarca). Maldita memoria!
Un compañeiro do meu Concello, Carlos, que coma min é un claro defensor de que estes servizos se presten dende a administración pública, si ben eu entendía que unha empresa pública non deixa de ser “sector público”, pregúntou pola verdadeira razón de ser desta empresa. O que non entendía eu eran eses motivos e que, seguro, o meu compañeiro xa advertira. A verdadeia razón da externalización do servizo de incencios era “burlar os controis públicos de contratación da administración e dos sindicatos”, segundo Pérez Bouza. E quedou tan ancho ao dicilo. Maldita memoria, Maldito código ético!
Foi así como, enganando aos nosos paisanos, o BNG comarcal acadou os mellores resultados da súa circunscrición na historia upando ao modesto (ir)Responsable Comarcal ao Senado español. Aínda lembro, maldita memoria, como o día antes de que o designasen senador, e se rumoreaba que Paco García era o elixido, el se descartaba dicindo que non tiña “aspiracións tan altas”.
Veracidade informativa, transparencia. Que podo dicir que xa non dixera nos post adicados a Maceda? Ah! Calvos de Randín. Lembro o día en que sentados nunha esquina do Atlantic, Pérez e máis eu, recibe unha chamada de Dani, o “responsable” local de Calvos de Randín. Estaba moi anoxado porque o seu primo, Xardón -que amais o enchufou na consellería-, e Pérez se reuniran as súas costas con José Manuel Andrade, o tránsfuga do PSOE daquel concello. Este era tamén o aparellador da vivenda que o (ir)Responsable Comarcal de Allariz-A Limia estaba construíndo en Porqueira (que deus queira nunca chegue a gobernar,… polo ben dos porqueiráns, digo).
Mentres escoitaba aquela conversa non saía do meu asomo. Podería cualificarse aquel caso de síndrome de Estocolmo? Mentres, nos xornais, soamente se falaba de que era Baltar quen estaba detrás daquela moción de censura. Dende logo, si chega a saír, a xogada era mestra, iso si ignorando a máxima que di: “os cargos públicos son propiedade pública”
Ese mesmo día, na mesma hora e lugar, recibe outra chamada. Era dun concesionario ourensán para preguntarlle si xa se decidirá por algún dos “audis que mirara” -acababan de nomealo senador das Cortes de España-. Velaí o que di o código ético nacionalista: “dar exemplo de austeridade e equilibrio institucional”.
Tamén di: “un cargo, un salario”. Nembargantes, o Sr Pérez Bouza amais de Senador nas Cortes españolas conserva a súa acta de concelleiro en Porqueira. Notable excepción!
Despois da que se montou na cidade de Ourense co logo da Tenencia de Alcaldía ou en Galiza coa Vicepresidencia está demais facer calquera comentario sobre este precepto: “os candidatos e cargos nacionalistas adquiren un compromiso de non utilización de fundos públicos en campañas de propaganda”.
“Clientelismo cero”. A Consellería de Medio Rural era coñecida en Ourense pola Consellería de Medio Cartelle, porque o delegado que era desa localidade, tiña a medio pobo enchufado. Pero non só en Cartelle tiñan clientes: Porqueira, Molgas, Maceda, … Amais son expertos, alá onde gobernan, en abrir novos mercados ou, como diría o Alcalde de Maceda, “hai que gañar os apoios dos votantes do PP xa que o dos nosos témolos seguros”.
En fin, … podería seguir así todo ano, que digo! Seguirei.
8)
