Baixo a expresión “creación de emprego” parecen ocultarse tódolos males do capitalismo moderno. En Nosa Enerxía tamén usamos moitas veces esa máxica expresión para correr un tupido velo: creamos emprego directo e indirecto, contratamos persoal e contratamos con terceiros, contribuímos a afortalar o tecido social galego, etc. etc. Como o facemos… iso é outro cantar. Deica agora, Nosa Enerxía lanzou unha única oferta de emprego.
A contratación de persoal ou servizos debe obedecer a unha necesidade da Coop., unha necesidade que pode xurdir en calquera órgano ou grupo de traballo, que debe ser analizada, estudada e aprobada polos órganos de goberno da Coop., baixo un estrito protocolo de contratación. Protocolo co que tampouco contamos e sen o cal , calquera contratación pode quedar baixo sospeita. Neste ámbito tamén propuxen usar o protocolo de contratación de GOIENER, moi ben elaborado e, por suposto, xa testado na súa propia cooperativa. Tampouco quedou moi claro que se ansíe un documento deste tipo… así como contar un estudo detallado das competencias precisas para poder acceder a un posto de traballo en Nosa Enerxía, xenéricas e específicas, segundo as necesidades do momento, competencias relacionadas co universo “on line” no que se desenvolve boa parte da actividade da Coop. Iso si sería dar pases de xigante na Industria 4.0 e non soltar frases baleiras de contido coas que acostumamos a agasallar moitas veces a quen nos entrevista.
Como dicía nun post anterior, somos usuarios, consumidores de enerxía, non emprendedores, máis isto non quita que, unha vez posto en marcha un proxecto empresarial, unha cooperativa é unha empresa, xurdan a necesidade de contratar profesionais que realicen esas tarefas. O que non poden confudirse xamais, son as lexítimas espectativas de emprego que poidan ter uns, coas espectativas que como consumidores temos todas, que son as que deben primar sempre, sen vicios e/ou intereses particulares en contra, sobre o resto. De feito, nos Estatutos da Coop. xa se fala da figura do socio traballador, por algo será… sen embargo, o traballador que figura en nómina non o é en condición de socio traballador, senón persoal contratado por conta allea. Algo fallou aquí, unha vez máis, pois non está desenvolvida regulamentariamente esta figura. Existe unha clara confusión entre ser socio da coop. como consumidor e ser socio como traballador, figuras que non son equiparables, e que responden a diferentes obrigas e dereitos (por exemplo, a aportación ao capital social dun socio traballador acostuma a ser maior noutras Coops., por exemplo, en SOM ENERGIA, a aportación é de 500€). Ocorre o mesmo co socio colaborador, que ocupa un lugar distinto respecto aos outros dous, pois, por exemplo, a Coop. non pode ser presidida ou vicepresidida por un/unha destes/as socios/as.
Cando se sinala a figura de “socio traballador” nos estatutos estásenos dicindo que o persoal que contrate a Coop. no futuro deberían ser “socios traballadores”, non socios da Coop., que son cousas distintas. Un socio traballador a proba, non pode, por exemplo, estar no Consello Reitor, porque así o prohibe a Lei de Cooperativas de Galicia… sen embargo, o actual traballador da Coop. puido acceder ao Consello Reitor estando a proba como traballador na Coop., non como socio traballador, claro, simplemente como traballador, cando non debería ser así. Que unha decisión así fose adoptada polo órgano de goberno da Coop, non a converte en máis ou menos válida. Os órganos de representación ou de goberno dunha sociedade poden impor, en base a “maiorías lícitas” acordos abusivos que logo poden ser recorridos por calquera socio na xurisdición mercantil ou penal. Lembremos que non temos Comité de Recursos.
Cando tocou abordar a renovación do administrativo advertín, tamén, que non me parecía apropiada a categoría: administrativo oficial de primeira con estudos universitarios. Efectivamente, si tivésemos un traballador desta categoría non precisaríamos subcontratar a contabilidade a un terceiro, pois supónselle a ese traballador suficientes competencias para facelo el mesmo. Sen embargo, non é así… porque a titulación universitaria do traballador non ten nada que ver coa rama administrativa a que está adscrito. Malia advertencia, no seu día, todo sigue igual… e isto tamén supón un custo extra para tódolos socios na Coop. e que contribúe a engordar, unha vez máis, a nosa factura da luz. Unha vez máis se configuraron unhas “maiorías lícitas” que, a meu entender, adoptan un acordo abusivo e lesivo para a Coop. Por non falar do rexeitamento ético que merece o feito de que un Conselleiro vote a favor dunha medida que o favorece directa e persoalmente. Imaxinan que isto ocorre no ámbito da política? Un comportamento así en calquera pleno dun concello sería motivo de ser calificado como prevaricación, delito que existe porque se dá un rexeitamento ético na sociedade a quen mira máis polo seu ben particular que polo xeral.
No Consello Reitor tamén nos encontramos con enormes cambadelas para fiscalizar o traballo deste empregado, que lembremos, é un posto que se desempeña a distancia. Malia pedir reiteradamente que se nos envíe un informe semanal sobre as tarefas realizas, poucas foron as veces que isto sucedeu. Esta información, non só podería resultar útil para a fiscalización, senón para a adopción de decisións relativas a futuras contratacións ou ampliación de horas… e deste xeito, todo, como case todo, se fai a cegas sen análises rigorosas.