Silencios e contrapartidas

O silencio é o gran aliado do caciquismo que domina as terras de Ourense. Tanto cando alguén se ve favorecido como prexudicado por unha cacicada… cala. Calan quenes se viron favorecidos ou prexudicados no pasado, no presente e, incluso, quenes esperan sair beneficiados ou temen ser prexudicados no futuro. 

O caciquismo e un fenómeno sociopolítico que este pobo leva sufrindo e agochando dende finais do século XIX, dende a primeira República de 1873. Aquel caciquismo foi evolucionando cos tempos: o actual é un caciquismo postmoderno -así o define Manuel Rivas- que utiliza fundamentalmente os medios de comunicación pra controlar e amedrentar a sociedade. Ó mesmo tempo móstrase temeroso deles porque na actualidade as novas tecnoloxías permiten difundir as mensaxes de forma individualizada, mensaxes que poden estar ahí, agochadas a gran masa social, sen que ninguén se decate e de repente, por caprichos dun buscador, poden sair a luz e alcanzar gran difusión noutros medios. E por iso que cando alguén rompe ese silencio os caciques -os de antes e os de agora, os de uns partidos e os de outros- empezan a poñerse neurasténicos… e non lles faltan motivos.

Outro factor determinante no caciquismo son as contrapartidas: todo favor recibido ten unha contrapartida e esta devengará no intre e de xeito que o cacique queira. As contrapartidas poden consistir en entregar – algunha cousa ou diñeiro – ou facer algo que lle conveña o cacique. Quen acaba entrando no xogo pode pasarse así o resto da súa vida: pagando contrapartidas e pedindo de favores.