- Quintana pide o apoio de todos os galegos [GZNación]
- O Bloque deseña unha campaña en positivo para ata os que falan español [Galicia Hoxe]
- Quintana pide o voto galegista [Xornal]
- O BNG diríxese a todos os cidadáns ‘os que falan galego e aos que falan castelán [Vieiros]
- O BNG preséntase como ‘alternativa transformadora social’ [A Nosa Terra]. Tamén para os non nacionalistas.
A campaña do BNG podería decir así: Para os de aquí, para os de fora: para os que falan galego, para os que falan castelán; para os que están no paro, para os que traballan; para os empresarios, para os autónomos, para os funcionarios; para os de esquerdas, para os de dereitas, para os de centro; para os novos, para os vellos; para os dependentes, para os independentes; para os independentistas, para os imperialistas; para os ecoloxistas, para os que contaminan; para os do campo, para os urbanitas; para os nacionalistas, para os galeguistas; para os que calan, para os que non se calan; para os que veñen, para os que van, para os galegos; para os sumisos, para os que protestan; para os caciques, para os honestos; para os que nós cren moito, para os que nós cren pouco, para os que non nós cren;… para todos.
Son as vantaxes da perda identitaria dun partido, vantaxes que permiten ó partido dirixir a súa mensaxe a toda unha poboación sen discriminar a ninguén, como se dun produto calquera se tratase. Sen dúbida é moito máis doado de facer isto que tentar, dende a razón, influir e convencer a sociedade dos beneficios que xera para unha rexión un enfoque nacionalista da política; éste é un traballo moito máis complexo, laborioso e duradeiro; pero claro, logo de tantos fracasos, un tras outro, á actual dirección do BNG estánselle acabando as oportunidades e entráronlle as presas -coma ós malos estudantes- para salvar o seu pelexo e, para conseguilo, recurre a busca de apoios fora do nacionalismo. Eu teño as miñas dúbidas que todos esos apoios/votos sexan suficientes para compensar aqueles apoios/votos que se perdan dende o entorno nacionalista que, agora percibe, máis que nunca, a perda de referencias nacionalistas dentro do BNG. Fagan o favor e deixen saír antes de deixar entrar!
Canta razón levas! Non se pode compracer a todos e tan dispares. O discurso nacionalista vaise desvirtuando. Que nos queda? O 10%?
Parece que no canto de ideas ou proxectos políticos estivésemos nuns grandes almacenes con rebaixas.
Unha aperta.
Campaña en positivo para os que falan español…positivo? positivo en opiaceos de quen deseñou tal campaña!
Como din os vellos, quen moito abarca pouco aperta…
Isto demostra que o afán por conseguir cota de poder non ten límite nin na ideoloxía nin nos principios defendidos ate o de agora. Demostra que namentras por un lado se dan mostras de compromiso co país, coa língua, coa clase traballadora, máis un longo etcétera, polo outro estamos dispostos ao que sexa con tal de escalar postos neste sistema vergonzoso ao que chaman “proceso democrático”.
Eu nestes días síntome do máis excéptico que me encontrei nunca no referente ao futuro que se lle albisca ao nacionalismo galego.
O BNG pretende trasladar unha imaxe de partido aberto, dialogante e comprometido con toda a sociedade galega o mesmo tempo que se mostra sectario, autoritario e despreocupado polos seus propios membros de partido.
Non é unha actitude coherente e, moito menos, creible.
O noso voto NON ao programa e ás candidaturas, é un voto SI ao BNG do “proxecto común”, que tanto proclamábamos ate hai ben pouco.
“Ante a proposta de listas que se trae a este Consello Nacional, os membros do mesmo elixidos pola lista do Encontro Irmandiño na Asemblea Nacional de 2006, manifestamos o que segue:
Consideramos que as listas para as Autonómicas do 1 de Marzo non contemplan na súa composición a pluralidade existente no BNG, de feito na práctica todos aqueles que integramos ou apoiamos listas distintas á “oficial” non contaremos con presenza no futuro grupo parlamentar e, lembremos, somos perto do 40% da militancia activa participante na citada derradeira asemblea.
Estas listas insisten e reforzan pola súa ordenación -e os previsíbeis corrementos por nomeamentos para cargos gobernamentais- o predominio en máis dun 50% dun partido que representa escasamente o 10% da militancia do BNG e a exclusión de moitas das maneiras de ver o nacionalismo que integran aínda hoxe a nosa organización, a casa común que foi durante moito tempo o Bloque.
Esta escora é resultado do reforzo do carácter partidista e burocrático na toma de decisións no BNG máis propio dun partido clásico que dunha fronte plural na que debe imperar o entendemento, o consenso e o respecto de todo aquelo que suma. Se isto fose só unha batalla máis polo control sería grave, que iso se faga no momento no que o nacionalismo ten que revalidar o seu apoio electoral popular tras a súa primeira experiencia de goberno galego e que require o meirande esforzo de todos, é dunha cativeza de miras especialmente preocupante.
O noso voto NON a estas listas é un voto SI ao BNG como saíu concibido na súa asemblea fundacional, ao BNG do “proxecto común” que tanto proclamábamos ate hai ben pouco.
O Encontro Irmandiño tampouco puido dar o seu apoio a o programa electoral que persiste e acentúa a deriva de renuncia a defender transformacións esenciais para a cidadanía galega; a defensa da soberanía alimentar, o apoio ao sector agro-gandeiro sobre da base da explotación familiar, a creación dunha banca pública galega ou o compromiso de retirada do Plano Acuícola, son exemplos das emendas presentadas polo Encontro e que foron rexeitadas na súa totalidade.
Por os principios por debaixo dos votos ou da supervivencia no poder é unha xogada que pode saírlle carisima os dirixentes actuais do BNG. Pode sair carisima xa non a curto prazo sómente con esto das eleccións, senón que converteron o BNG nun partido político típico e tópico e para eso tiveron que cercenar a enorme base crítica que tiña a organización. O proceso iniciado por quintana e cia. é hoxe imparable e os críticos xa pouco van ter que rascar daqui endiante dentro do BNG. O futuro que lles agarda é fora do Bloque.
En canto ao caso palestino que comentabamos penso que nunca debemos renunciar a capacidade que temos como colectivo para presionar contra os que se erixen no poder, porque eso é o que eles queren: que nos aillemos individualmente e renunciemos a exercer o noso control sobre eles, a nosa forza. Queren ser eles os que controlen a masa e non o revés.
Pingback: *mOendo do Revés » Crise e transformación dos partidos políticos